Kerst in Lapland en laatste dagen in Jyväskylä

Jaja….ik leef nog, ondanks alle wilde verhalen die jullie misschien al vernomen hebben. Aangezien jullie nog 2 weken van mij ‘tegoed’ hebben, zal ik dit keer niet zo gedetailleerd zijn, want anders duurt het wel heel erg lang om te lezen (en te schrijven natuurlijk…).

Week 51

Het laatste wat ik de vorige keer verteld heb is dat ik naar Kuopio zou gaan. Het uitje was best leuk, en de kerstmarkt was beter dan de vorige waar ik geweest was, maar nog steeds was het nog niet ‘je-van-het’. Maarja, de winkels in Kuopio waren ook gewoon open, dus geen nood. Helaas was het weer vrij slecht, want het was erg mistig. Dit keer heb ik ook de kerk in Kuopio bekeken (jaja…toch een klein beetje sightseeing), maar de rest was voor mij eigenlijk al bekend terrein. Wel was ik met ’n erg gezellig gezelschap, dus dit uitje was wel geslaagd.

Op maandag heb ik eigenlijk de hele dag (met tussenpauzes) aan mijn laatste verslag gewerkt. Ik heb er zelfs mijn ‘Karaoke-afspraak’ voor afgezegd, omdat ik het verslag persé die dag wilde afmaken, zodat ik de rest van de week kon doen en laten wat ik wilde. Mijn sauna-uurtje overslaan is natuurlijk geen optie….en ja, af en toe moet je ook ontspannen.
In de late uurtjes had ik dan werkelijk mijn verslag af….en ik was blij! Dit was een fijn gevoel; al het huiswerk had ik nu af, dus nu kon ik ‘met een gerust hart’ gaan feesten (jaja, dat is belangrijk!).

De rest van de week heb ik al het papierwerk afgehandeld. Ik moest mijn ‘learning agreement’ nog laten ondertekenen. Hierin staat welke vakken ik gevolgd heb en hoeveel studiepunten dit waard was. Dit was niet zo makkelijk als gedacht, want de verantwoordelijke hiervoor was zoek….maar gelukkig was ik niet de enige die op zoek naar haar was. Uiteindelijk hebben we haar gevonden en heeft ze zonder problemen alles ondertekend. Ik heb trouwens tot nu toe nog alle vakken gehaald, zelfs met goede cijfers. Nu is het alleen nog maar wachten op het PR vak, maar aangezien onze deadline pas met kerstmis is, kan het nog wel even duren voordat ik hier iets van te horen krijg.
Ik heb al zoveel mogelijk voor vertrek voorbereid: bankrekening opzeggen (al is dat nog niet gelukt), formulieren bij huisvestiging ingeleverd, afspraak gemaakt om mijn ‘survivalkit’ terug te brengen, etc.
Natuurlijk word er ook veel gefeest. Eigenlijk wordt er gewoon iedere avond gefeest. Of er is wel een afscheidsfeestje, of we gaan met ’n groep naar een of andere club. Soms kom ik zo goed als nuchter thuis, maar soms zit ik ook hikkend op de achterbank van ’n taxi. Geen feestje is hetzelfde. Bij alle gelegenheden hing wel dezelfde sfeer: aan de ene kant heel vrolijk, maar aan de andere kant somber, aangezien er iedere dag wel iemand zijn ‘laatste’ avond vierde. Maar ja, ook op ’t laatst probeer ik hier zoveel mogelijk te genieten, en ik moet zeggen dat dat goed lukt!
Vrijdagavond hadden we weer ’n feestje in Rönin-mäki, de buurt naast de mijne. Ook dit feestje werd weer eens door de beveiliging beëindigd, best balen, vooral omdat het een van de laatste is. Maar ja, momenteel is niemand meer bang om een ‘gele kaart’ te krijgen (dat risico loop je als je ’n feestje in je appartement houd….en uiteraard is 2x geel rood: dus vertrekken), aangezien we toch allemaal nog maar eventjes hier zijn. Vandaar dat we ook naar het gebouw achter het mijne verhuisd zijn. Terwijl we van gebouw naar gebouw liepen ontstond er een groot sneeuwballengevecht, want het was weer begonnen met sneeuwen. Dat werd ook wel tijd, want de meeste sneeuw was al veranderd in ijs. Een ding heb ik hier geleerd….sneeuw maakt echt veel mensen blij!
Die avond moest ik ook afscheid nemen van Holger en Franzi. Ik vind het eigenlijk wel jammer dat ik hen pas zo laat goed heb leren kennen. De laatste dagen zag ik hen bijna iedere dag. Maarja … beter laat dan nooit. Waarschijnlijk ga ik ze wel eens opzoeken.
Mijn zaterdag was erg gestresst. Geert zou vandaag namelijk komen en ik had nog ’n paar dingen te doen. Mijn dag begon dus al vroeg met wassen, opruimen, boodschappen doen en poetsen. Uiteindelijk was het dan zover en kon ik ‘m gaan ophalen bij ’t station…whoehoe!
En voor Danielle: sorry….we hebben er geen ‘film-scene’ van gemaakt. Toevallig stond ik bij het treinstel waar hij uitstapte, dus hoefden we niet naar elkaar toe te rennen ;-).
We zijn vrijwel meteen richting Myllyjärvi gegaan en na ’n korte ontmoeting met mijn buurmeisje zijn we bij Sara en Jacob soep gaan eten. Dit was best vreemd, ook omdat ik af en toe Engels moest praten tegen Geert (omdat ik niet onbeleefd wilde zijn). Maarja, ik zou er maar aan moeten wennen.
Na de soep zijn we snel naar ’n ander gebouw gerend, want daar zou een maaltijd op ons staan te wachten. Charlotte had voor ons gekookt, en met ons bedoel ik : Vasilis (haar Griekse vriend), Ioanna en aanhang (waar ik de naam niet van kan uitspreken), haar Finse buurmeisje (waar ik de naam niet van weet) en Geert en mij. Best raar gezelschap dus, maar oké. Charlotte had Franse hartige en zoete crêpes voor ons gemaakt.
Na dit etentje zijn we een paar kamers verder gaan koekeloeren, want in de kamer van Manuel (Duitser van die carnavalsvereniging) zou wederom een feestje plaatsvinden. Na hier een paar gezellige uurtjes doorgebracht te hebben, en ’n deel van het gezelschap op stap gingen, zijn Geert en ik weer terug gegaan, aangezien Geert bijna rechtop stond te slapen.

Zondag was helaas geen relaxdag. Om 10.00u had ik bij de fietsenmaker een afspraak om mijn fiets weer in te leveren. Gisteren was ik ook al bij hem geweest, maar toen had die beste makker helaas geen geld (wat een gedoe), dus na enige stennis kon ik vandaag bij hem terecht. Zonder problemen kreeg ik het afgesproken bedrag terug.
Daarna moesten we naar het station op de gereserveerde trein en buskaartjes op te halen. Na de treinkaartjes te ontvangen te hebben, moesten we nog wachten voordat het loket van de busreizen open ging. Om de tijd om te krijgen zijn we dus gezellig met Jacob bij Hesburger gaan eten…een goedkoop aftreksel van MacDonalds.
Uiteindelijk hadden we dan alles geregeld en zijn we met de bus richting Myllyjärvi gegaan. Geert en ik zijn wel eerder uitgestapt, want we moesten nog boodschappen doen voor Lapland. Na een hele dag gelopen te hebben en we dus aardig aan de spreekwoordelijke ‘hek’ waren, hadden we eindelijk mijn appartement bereikt.
Tijd om uit te rusten hadden we niet, want we moesten alles inpakken voor Lapland. Eigenlijk was ik nog van plan om bij iemand op de koffie te gaan, omdat veel mensen die avond zouden vertrekken, maar helaas had ik ’t te druk met inpakken en alles klaarmaken.
’s Avonds zijn we dus met de taxi naar het treinstation gegaan en na bijna een uur gewacht te hebben (we waren veeeeel te vroeg) kon de reis beginnen. Het was intussen al 21.30u, maar omdat we na 1,5 uur moesten overstappen (de enige keer) leek het ons beter om nog eventjes wakker te blijven.
In Tampere moesten we dus overstappen en hiervandaan kon de reis beginnen. Om 9.00u zouden we in Rovaniemi zijn, het zou dus nog een lange reis worden.

Maanantai 22 Joulukuu

De treinreis was niet echt comfortabel en de meeste van ons hadden maar weinig geslapen. Vanuit Rovaniemi moesten we ons opdelen, 3 konden per auto naar het huisje, 3 per bus. Ik behoorde tot de busgroep, omdat het me ook leuker voor Geert leek om alvast iets van Lapland gezien te hebben (en nu was het nog licht). Bovendien zou het qua tijd niet veel schelen.
Na enkele uren waren we dus in Muonio aangekomen, waar we opgepikt werden door Jacob om naar Kihlanki te gaan, waar ons huisje zich zou bevinden. Daar aangekomen heb ik eerst het huisje bekeken. Echt gaaf….en ’t zwembad en de sauna zagen er goed uit. Het huisje lag ook iets hoger op ’n berg en onderaan was een (bevroren). De eigenaar van het huisje had ons verteld dat de rivier de grens is, want aan de andere kant van de rivier bevond zich Zweden. Best grappig. Als ik opstond had ik ’n uitzicht over Zweden.
Er lag trouwens meer sneeuw dan mijn vorige keer in Lapland. Soms zakte je tot over je knieën weg. Lopen kon dus erg intensief zijn.
Koken zou ik trouwens niet hoeven te doen aangezien Stefan, een Oostenrijkse vriend van Ingrid, 10 jaar kok is geweest en het leuk vind om te koken. Hij heeft ons dus iedere keer verwend met de lekkerste maaltijden.

Tiistai 23 Joulukuu

Vanmorgen moesten we al vroeg op, omdat Sara, Jacob, Geert en ik een ‘Snowmobile-safari’ geboekt hadden. Ook zouden we tussendoor een rendierenboerderij bezoeken.
Dit was écht gaaf. Voordat we vertrokken kregen we een overal, helm, handschoenen en laarzen aan en na enige uitleg was het tijd om te gaan.
Boh…..dat ging hard!!!! Geert en ik zaten samen op een scooter, maar dit had ik niet verwacht. We gingen best steile bergen op en af, en er waren mega veel hobbels op de weg, waardoor het allemaal vrij extreem was. Ik kan jullie zeggen dat ik ‘m af en toe toch écht wel kneep toen ik achterop zat. Voor mij voelde het alsof ik op een rodeo-stier zat…zo heftig was het af en toe. Soms dacht ik echt dat ik zou vallen.
Ook ik heb een deel gereden, wat makkelijker was dan achterop zitten. Geert had het toen ook niet zo zwaar, omdat dat gedeelte vlakker was….Maar het was wel ruig.
Tijdens de pauze kregen we typisch Laplands drinken en snacks en konden we een winkeltje bezoeken. Daarna was het tijd voor de rendieren tocht. Erg snel ging dit niet, eigenlijk werden we gewoon begeleid door een man. Maar het was wel leuk. Totaaaaal anders dan de husky-safari.
Op de weg terug kreeg een van de scooters pech, dus moesten we allemaal wachten. Uiteindelijk zat de tocht er dus op en was het intussen al 3 uur. Moe maar voldaan gingen we weer op weg naar ons huisje.
Onze activiteiten in het waren trouwens erg relaxed: zwemmen, sauna, film kijken, bij de open haard zitten en goed eten en drinken. Geert heeft ook nog een poging tot ijsvissen gedaan, maar helaas zonder goed resultaat. Ook heeft hij geprobeerd te snowboarden, wat natuurlijk onmogelijk is in die losse sneeuw, maarja….het zijn wel leuke foto’s geworden ;-).

Keskiviikon 24 Joulukuu

Vandaag begon mijn dag minder goed. Net toen Geert en ik (veilig, met pyjama aan ;-) ) aan het knuffelen waren……gebeurde iets dat niet op de planning stond. Door een onverwachte beweging van Geert schoot mijn knieschijf van zijn plek. AUWAAAA!!! Toen had ik pijn. Ik merkte meteen dat het niet goed zat en had echt zoiets van ‘dit kan niet waar zijn!’. Maar toch wel. Ik heb het hele huishouden bij elkaar geschreeuwd met de woorden “Does anybody of you something medical” en dit werkte, want binnen en halve minuut stond iedereen rondom ons bed/matrassen. Toen hebben we de eigenaar van het huisje gebeld voor het nummer van de dokter, maar hij zei dat we 112 moesten bellen. Dat is dus ook gebeurd en er zou iemand aankomen. Terwijl iedereen mij rustig probeerde te houden en zakken gevuld werden met sneeuw om af te koelen moest ik zo’n half uur wachten. Uiteindelijk kwam er een ambulance (!!) aan. 2 Broeders, een vrij jonge man en vrouw, kwamen mij ‘redden’. Althans, van redden was er niet veel sprake. Zij wilden niet aan mijn knie gaan fröbelen, omdat het te gevaarlijk zou zijn. Dus….ik moest mee met de ambulance. Hier had ik dus helemaal niet op gerekend! Voordat ik het wist hadden ze me een infuus aangesloten en kreeg ik een lichte vorm van morfine toegediend.
Toen kwam het volgende probleem. Geert en ik sliepen onder…dus we moesten een trap op. De brancard kon hier niet komen en buiten lag alles vol met sneeuw. Terwijl een paar jongens al een pad door de sneeuw begonnen te graven (wat achteraf niet nodig was geweest) werd mij gevraagd of ik zelf naar boven kon. Stoer als ik ben wilde ik dat natuurlijk proberen. Toen ik onder aan de trap stond werd het me toch een beetje slecht. Ik had het erg benauwd, dus alle deuren werden open gezet en ik kreeg water toegereikt. Toen moest ik toch écht naar boven. Aan beide kanten ondersteund probeerde ik zo goed mogelijk te hinkelen, maar iedere beweging deed echt pijn. Boven aangekomen werd ik op ’t bed gelegd en toen kon mijn toch naar Muonio beginnen. Geert mocht ook mee in de ambulance, maar de vrouw kwam naast mij te zitten. Daar had zij enkele vragen voor mij (o.a. hoe het gebeurd was en even later vroeg ze mij hoe ze dat zou moeten omschrijven) en daarna hebben we over vanalles verteld: Jyväskylä, studeren in ’t buitenland, het gezelschap in ’t huisje, etc. Trouwens, het liedje ‘Last Christmas’ zal mij altijd blijven herinneren aan dit avontuur, want dat werd gedraaid toen ik de ambulance werd ingedragen.
In het ziekenhuis kreeg ik nog extra medicatie, omdat ze me van bed naar bed moesten verplaatsen. Daarna bekeek de arts mijn knie en na een tijdje zat de knieschijf weer op z’n plaats. Toen werd mijn been in ’t gips gezet, maar aangezien ik vroeg of ik nog zou mogen zwemmen/sauna/douchen werd uiteindelijk mijn gips opengeknipt en weer dichtgemaakt met verband. Op deze manier zou ik zelf het gips kunnen afhalen als ik me wilde douchen ofzo. Ook moest ik de rekening betalen voor de ambulance en voor het ziekenhuis. Ik hoopte al dat het een beetje goedkoper zou zijn omdat ik die Finse studentenkaart had….. Dit was ook het geval, want alles bij elkaar koste het me iets meer dan €25,- !!! Het ritje met de ambulance kostte me €9,50 dus dit is veel goedkoper dan een taxi….echt belachelijk, maar wel handig!
Wel raadde de dokter me aan om in Jyväskylä foto’s te laten maken. Ivm kerst was bij hen de röntgenafdeling gesloten. Ook kreeg ik krukken mee (met spikes!), maar die moest ik weer inleveren als ik op vrijdag naar huis zou gaan.
Al met al viel het dus wel mee, het was vooral lastig met alles: met zitten, slapen, trappen lopen, wc, maar iedereen (en vooral Geert) hielp me goed met alles, dus dat was wel fijn. Het heeft mijn vakantie in ieder geval niet verpest. Wel was ik echt aan het huisje gekluisterd, maar gelukkig hadden wij alles al gedaan wat we op planning hadden.
’s Avonds zouden we kerstavond vieren en in tegenstelling tot de Nederlandse traditie is dit de meest belangrijkste kerstdag in veel landen. Ook hebben we onderling een paar kleine cadeautjes gegeven. Dus de kerstsfeer zat er al goed in. Het eten was trouwens meesterlijk, Stefan had goed zijn best gedaan, al hadden we maar beperkt ‘culinair’ eten.

Torstai 25 Joulukuu

De dag erna was weer erg relaxed. Vooral voor mij, aangezien ik weinig kon. Film kijken, beetje op en neer hompelen en dat was ‘t. Wederom stond er een feest maaltijd op ons te wachten, maar ’s avonds ben ik al wat spulletjes bij elkaar gaan zoeken, aangezien we de 26e alweer zouden vertrekken.

Perjantai 26 Joulukuu

Vandaag moesten Geert, Gloria en ik om 08.50u de bus hebben, wat dus betekende dat we om 8 uur van ons huisje zouden moeten vertrekken. Behoorlijk vroeg dus! Maarja, niets aan te doen aangezien de latere trein vol zat. De busreis was wel oké, al was het een beetje een gedoe met mijn gipse been. In Rovaniemi zouden we 5 uur moeten wachten, een minder leuk vooruitzich dus. Maar zo hebben we ons wel onder het poetsen uit kunnen maken ;-).
Het wachten viel wel mee, de bus had ook vertraging, dus dat was mooi meegenomen. Bij het eerste de beste chinees restaurant zijn we naar binnen gegaan, aangezien we de hele dag nog niets fatsoenlijks gegeten hadden (en het was intussen al rond 13.00u.
Omdat we toch genoeg tijd hadden hebben we uitgebreid en lekker lang getafeld. Daarna hebben we een beetje door Rovaniemi (letterlijk) gesjokt en de rest van de tijd hebben we bij een of ander coffee-bar doorgebracht (nee, geen coffeeshop).
Op het treinstation kwamen we nog een aantal bekende van ons tegen, maar daarna was het gelukkig ook tijd om naar Jyväskylä te gaan. Deze treinreis zou weer zo’n 12 uur duren, daarna zouden we in Tampere 2 uurtjes (midden in de nacht) moeten wachten en tenslotte hadden we nog een busreis van 3 uur voor de kiezen. Kortom,we zouden rond 9 uur ’s morgens weer in Jyväskylä zijn (wat betekend dat sommigen onder ons een hele dag gereisd zouden hebben).
De reis viel mij eigenlijk wel mee. Af en toe kon ik slapen en vooral de busreis vanaf Tampere heb ik helemaal geslapen. Het voelde in ieder geval niet alsof ik een hele dag gereisd had, dus dat was dan weer een meevallertje.

Lauantai 27 Joulukuu

Rond 10 uur was ik weer goed en wel in mijn kamer en meteen konden we beginnen met de was. Holladiejee….Gelukkig was Geert er dit keer bij, want voor mij, als Manke Nelis, zou het best een opgave zijn geweest om steeds naar dat andere gebouw te lopen.
Ook al vond ik het zelf in eerste instantie niet zo nodig, en het zou bovendien veel tijd gaan kosten, toch ben ik na lang twijfelen naar het ziekenhuis gegaan om röntgenfoto’s te laten maken. In totaal heeft dit grapje ons 4 uur geduurd. Steeds werden we weer naar een andere wachtkamer gestuurd, vol met krijsende kinderen. Best vervelend als je vrij moe bent …
Maarja, ik zou nu tenminste wel zekerheid hebben wat betreft mijn been. En de uitslag was goed. Er was in ieder geval geen breuk op de foto’s te zien, wel kon het zijn dat er nog wat kleine splintertjes in het kraakbeen zouden zitten en dat zou vanzelf moeten overgaan. Ook werd me verteld dat ik nog zo’n 2-4 weken last zou hebben van mijn knie, maar mijn gips hebben ze in ieder geval daar gehouden. Dus mocht ik weer ‘naakt’ rondlopen. Als ik langere stukken zou moeten lopen zou een ondersteuning moeten dragen, dus die zijn Geert en ik dan ook maar meteen gaan kopen bij de Apteekki.
De dag was toen al zo goed als om, en we waren allebei poepmoe. Buiten gekookt te hebben en alle kaarten/decoratie van de muur gehaald te hebben, hebben we niet veel bijzonders gedaan. Tijd om weer eens een hele nacht te gaan slapen.

Sunnuntai 28 Joulukuu

Opruimen-inpakken-opruimen-inpakken-rotzooi weggooien-heeeeeeel veel rotzooi weggooien-pakketje klaarmaken…….Zo zag mijn zondag er zo’n beetje uit. Alles stond in het teken van mijn vertrek richting Helsinki/Londen met als eindbestemming Wessem!
’s Avonds zouden wij nog gaan uiteten met Gloria (+ 7 Oostenrijkse vrienden), Wilma, Sven, Ioanna (+ haar zussen). Een dolle boel dus … Het was eigenlijk best wel gezellig en bij dit restaurant hadden ze niet schnitzels zo groot als deurmatten, maar pizza’s zo groot als deurmatten en ook nog eens goedkoop! Ideaal studentenrestaurant dus :-).
Na het etentje zijn we er nog eentje gaan drinken bij Gloria & friends en ook al kende ik de meeste pas een paar minuutjes, toch zat de sfeer er goed in. Laat hebben we het niet gemaakt.
Daarna nog eventjes een paar dingetjes inpakken en dan weer slapen….morgen weer een dag (de laatste!!!).

Maanantai 29 Joulukuu

Zie het ritme van zondag. Nu was het dan echt menens, alles moest klaar vandaag. Ook moest ik nog naar Kortepohja om mijn survivalkit terug te brengen, naar de bank om mijn bankrekening te sluiten, treintickets kopen, pakket opsturen en de laatste dingen inpakken/afgeven/weggooien. Deze dag is er werkelijk vanalles misgegaan en de Finse post hanteert helaas ook een beetje hogere prijzen dan de Nederlandse (niet grappig gewoon). Mijn laatste dag in Jyväskylä was dus aardig stressen om alles gedaan te krijgen. Ik zal jullie de details van de dag besparen, maar ik kan jullie vertellen dat ik behoorlijk geïrriteerd was die dag. Best jammer.
Op het station kwam ik Gloria (weer) tegen en het bleek dat zij hetzelfde had. Ook bij haar was vanalles verkeerd gegaan. Maarja, nu zouden we beide op weg gaan naar Helsinki: zij om daar nieuwjaar te gaan vieren, wij om op ons gemak de vlucht te kunnen pakken (we hadden namelijk een hotel geboekt, zodat we niet ’s nachts in Jyväskylä hoefden te vertrekken).

Terwijl ik dit typ zit ik in de trein, want dit is werkelijk het eerste moment dat ik tijd heb om dit verslag te typen. Er komt nog een laatste verslag aan, welke gaat over mijn belevenissen in Londen en mijn terugkeer naar huis, maar het kan wel even duren voordat deze online komt. Ons vliegtuig landt op zaterdag 3 januari rond 23.00u in Weeze (DL), dus ik ben pas ’s nachts in Wessem. Dus waarschijnlijk zullen jullie over een dikke week mijn laatste verslag hier vinden.

Ik hoop trouwens dat jullie allemaal een hele fijne kerst hebben gehad. Sorry, dat ik geen kaartjes heb gestuurd, maar dat is er helaas bij ingeschoten! Time flies when you’re having fun!
Wel grijp ik deze laatste kans aan om jullie allemaal een hele fijne jaarwisseling toe te wensen en natuurlijk al het goeds voor 2009!!! Enne….tot snel!!

Laatste loodjes

Hier dan eindelijk weer een berichtje van mij. Sorry voor de vertraging, maar zoals jullie wel zullen lezen heb ik 't vrij druk gehad met verslagen schrijven. Dus eerlijk gezegd had ik weinig zin om naast al dat typen ook nog mijn weblog te typen....maar hier is dan weer een update!!

Maanantai 1 Joulukuu

Aaaah….sirene!! Met ’n kloppend hart werd ik wakker en ging ik op zoek naar kleding. Buiten ging het luchtalarm af….wat was er aan de hand??
Nou, het waas de eerste maandag van de maand, 12.00u: dàt was er aan de hand. Het was de eerste keer dat ik dit luchtalarm in Finland hoorde en ik schrok me behoorlijk. Inderdaad, ik lag behoorlijk lang te slapen, maar ik zal mijn Lapland-reis (en het feit dat ik ’n vrije maandag had) maar de schuld geven.
Een paar uur later ben ik naar het zwembad gegaan, omdat ik dit keer zou gaan meedoen met Aqua Aerobics. Erg leuke les, al kregen we wel meteen de volle laag toen we 1 minuutje te laat waren (Finnen zijn erg stipt). Maarja, gelukkig waren een stel andere uitwisselingsstudenten nog later, jammer voor hun, maar dat kwam wat beter uit voor ons.
Later die avond had ik samen met de Denen een privé-sauna. Tegen betaling van €5,- per maand kun je wekelijks een uurtje privé-sauna hebben. Aangezien het vooral in December erg lekker is om naar de sauna te gaan, hebben we gezamenlijk 2 uurtjes per week gereserveerd.

Tiistai 2 Joulukuu

Vandaag zou ik eigenlijk Finse les hebben, maar omdat ik besloten had om het examen niet te maken, ben ik ook niet naar de les gegaan. Deze tijd kan ik beter besteden aan al de verslagen die ik moet maken en ter voorbereiding voor mijn presentatie.
Dat is dus eigenlijk ook hetgeen dat ik die dag gedaan heb: typen, typen, typen én op zoek naar informatie. Gelukkig worden die saaie dingen vaak genoeg afgewisseld door leukere dingen. Af en toe komt iemand ‘op de (oplos)koffie’ of ga ik lunchen of boodschappen doen met anderen. Maar toch, de laatste loodjes zijn altijd vervelend.

Keskiviikon 3 Joulukuu

Het was weer eens tijd voor mijn PR-les. Toen ik in Lapland zat was mijn lerares ook buiten Finland, dus heb ik gelukkig geen lessen hoeven te missen. Erg fijn. De lessen van PR staan alleen nog maar in het teken van presentaties, erg saai dus. De meeste studenten zijn bovendien erg slecht in presenteren en lezen alles gewoon van ’n blaadje voor (foei!). In Maastricht heb ik wel les gehad in presenteren, vandaar weet ik dus wel hoe het hoort te zijn, maar omdat de Finnen zo lui zijn, word je dat zelf automatisch ook.
Later op de dag zou ik eigenlijk nog mee moeten doen met ’n andere sportactiviteit (‘Contact Improvisation’), maar omdat de les me eigenlijk niet zo leuk leek (beetje zweverig) leek het mij een beter plan om maar verder gaan met de verslagen. Vandaar dat ik ’n zielig mailtje heb gestuurd naar de organisatie om te zeggen dat ik ziek was (foei foei, maar het is alsnog beter om te liegen dan weg te blijven zonder afmelding).

Torstai 4 Joulukuu

Aangezien ik volgende week mijn PR presentatie heb, was het weer eens tijd om met Holger (zie foto’s bij carnaval’s verslag) af te spreken. Net voordat we ons zouden gaan treffen vond ik op het internet een powerpoint presentatie die precies datgene behandelde waar wij het over moesten gaan hebben…..helaas was de presentatie in ’t Duits. Maarja….komt het even goed uit dat Holger een Duitser is!! Ideaal dus.
Verder had ik ook nog een geheimzinnig pakketje ontvangen, namelijk een pakketje van Sint en Piet gevuld met overheerlijke, chocolade pepernoten! Tevens zat er ook het recept bij, voor het geval ik er geen genoeg van kon krijgen. Sint en Piet….hartstikke bedankt!!! :-)

Perjantai 5 Joulukuu

Vandaag had ik de laatste les van het vak over de Finse samenleving. En blij dat ik was, dit vak was namelijk erg saai. Nu moest ik hier alleen nog 2 verslagen voor schrijven. Na lunch, ben ik met Sara en Jacob bij het Alvar Aalto museum geweest. Zoals eerder vermeld zijn op vrijdagen alle musea gratis in Jyväskylä en ik wilde hier toch wel een kijkje nemen. Heel Jyväskylä is fan van deze architect, maar ik vond het museum maar prut. Ik wilde hier naartoe omdat ik wilde weten of het de moeite waard zou zijn om dit aan Geert te laten zien (aangezien het gerelateerd is aan zijn opleiding). Maar dat geld kunnen we ons dus besparen!
Al mag het in Nederland die dag pakjesavond zijn…ik was volledig in kerstsfeer! Ik had die dag namelijk een ‘Pikkujoulu’, wat een traditioneel Fins feest is. (Bijna) Iedereen was mooi aangekleed en opgetut en de ruimte waar het feestje plaatsvond was erg leuk en kerstachtig aangekleed. Bovendien was er een overvloed aan erg lekkere Finse gebakjes en andere lekkernijen. Dit was echt een leuke en sfeervolle avond!
Deze pikkujoulu diende voor mij eigenlijk meer als ‘pre-party’, want later ben ik nog op stap gegaan. Aangezien Finland op 6 december Onafhankelijkheidsdag viert, en op die dag dus iedereen vrij heeft, was de stad overladen met dronken, voornamelijk oudere, Finnen. Echt erg……zo dronken dat ze niet meer kunnen lopen en op straat in slaap vallen. Triest!
Maar ik heb me wel geamuseerd, het was trouwens alweer ’n tijdje geleden dat ik in Kharma was geweest. Ook was ik met ’n groepje meiden daar die ik normaal niet zo vaak zie, dus het is altijd leuk om weer even bij te kletsen en om eens in ’n ander gezelschap te zijn.

Lauantai 6 Joulukuu

Vandaag was Finland werkelijk dood. Ongeveer alles was gesloten: supermarkten, zwembad, winkelcentrum….alles.
Om 15.00u zou er in Roninmäki, de studentenwijk naast die van mij, een groepsfoto worden gemaakt met een aantal Erasmus-studenten die in Roninmäki of Myllyjärvi woen. Het was een hele klus, maar uiteindelijk zijn er wel verschillende foto’s gemaakt. Toen besefte ik ook dat ik nog laaaaaaaaaaang niet iedereen kende, en dit was nieteens een kwart van de Erasmus-studenten. Jyväskylä is dan ook niet voor niets de studentenstad van Finland.
Later ben ik met Sara, Jacob en Melanie (Duitsland) naar de bioscoop gegaan en hebben we Madagaskar 2 gezien. Deel 1 is beter, maar het vervolg is een goede tweede. Aangezien het Onafhankelijkheidsdag was, waren er veel besloten (Finse) feestjes in de stad, dus bijna niets was openbaar die dag. Vandaar dat we maar in de bar van ’n groot hotel er eentje zijn gaan drinken. Erg chique hotel trouwens…..dat was later ook aan de prijs van de glögi (Finse glühwein) te zien. Maarja, dat is dan maar zo.
Ik was niet superlaat thuis, maar omdat het intussen al middernacht was geweest en hier bijna 1 uur (dus bijna 24.00u in NL), besloot ik om nog eventjes wakker te blijven, aangezien mijn grote (en enige) zus op die dag haar 24e verjaardag mocht inluiden. Maar na voor haar een Finse verjaardagsliedje gezongen te hebben, zat mijn zaterdagavond er toch echt op.

Sunnuntai 7 Joulukuu

Vandaag had ik een best productieve dag. Ik was bezig met de presentatie voor PR en als ik dat moe was ben ik met een ander verslag in de weer gegaan. Verder ben ik om 14.00u richting centrum gegaan, omdat SinFis (symfonisch universiteitsorkest) een optreden zou hebben, in combinatie met ballet. Ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk was van de strijkinstrumenten, maar de rest van het orkest (met name de blaasinstrumenten) waren soms erg teleurstellend. Omdat ze allemaal bekende nummers speelden, hoorden je natuurlijk ook waar het fout ging. Bovendien was het ballet niet echt professioneel, maarja, ik ben natuurlijk ook niet echt ’n liefhebber. Het klinkt allemaal negatief, maar ik vond het wel leuk dat ik daar geweest was, want nu was ik weer een ‘ervaring’ rijker en het is altijd beter dan thuis huiswerk te maken.
Na het concert was het tijd om te barbecuen….inderdaad barbecue in Finland. Buiten. In de sneeuw. En ik kan jullie zeggen dat het koud was…….dus zodra ik mijn makara’s op had (Finse worstjes) en de warme chocolademelk alweer koud was, ben ik maar weer terug naar binnen gegaan. Bovendien had ik nog steeds genoeg huiswerk en was er bezoek uit Helsinki (Ingrid en Danni), die ik ook nog even gedag wilde zeggen.
Ik ben er trouwens achtergekomen, ofja eigenlijk wist ik dat al, dat ik ’s nachts veel productiever ben. Aangezien ik geen lessen meer heb, kan ik die tactiek ook goed toepassen. Ik slaap ietsje langer uit en werk ’s avonds ietsje langer door.
Vaak, als ik me niet meer zo goed kan concentreren, ga ik eerst met Jacob en Sara een film kijken en dan na 23.00u pas aan mijn essays werken. Voor mij werkt dit eigenlijk het beste, want na zo’n film staat je verstand op nul en dan kun je fijn aan de slag.

Maanantai 8 Joulukuu

Vandaag moest ik de laatste hand leggen aan de presentatie, maar bovendien moest ik een ander verslag afhebben, aangezien ik dat op woensdag in zou moeten leveren. Dus eigenlijk heb ik over maandag niet veel te vertellen. Ik geloof dat ik m’n was weer heb gedaan, maar ja, dat is ook niet echt interessant meer. Wel heeft het die dag weer heel veel gesneeuwd, dus er lag weer een dik, vers pak sneeuw. Altijd leuk….beter dan die zwarte ‘pratsj’. Bovendien is het veel gladder als de sneeuwlaag weg is, dus fietsen wordt dan ook ’n stuk gevaarlijker.

Tiistai 9 Joulukuu

Vandaag had ik dan mijn presentatie, die wel oké verliep al waren we heel erg gehaast. Onze lerares had een erg slechte planning gemaakt, wat betekende dat op die dat meer dan 10 groepen zouden moeten presenteren , in een tijdsbestek van 1,5 uur. Dit gaat dus niet…… Maarja, omdat Holger nog een ander examen had, konden wij als een van de eerste presenteren, erg fijn. De rest van de presentaties was redelijk saai (die van ons waarschijnlijk ook hoor), maar er was een groep die er toch wel bovenuit sprong. Het was het groepje dat een presentatie had over Rusland. Na een korte introductie over typisch Russische kenmerken (lada, stalin, vlag, etc.) wilden ze ons één product niet alleen laten zien, maar ook laten ‘ervaren’. Die gekken hadden namelijk een fles Russische wodka meegenomen (én plastic bekertjes) en begonnen fijn wodka uit te delen. Om half 3 overdag! Ik heb me kapot gelache….echt grappig. Bovendien is het wel een duur grapje, want zo’n fles kost aardig wat (jaa…alcohol is hier echt belachelijk duur, vooral in de winkels). Dit was trouwens ook mijn laatste echt les in Finland, dus alweer iets afgerond.
’s Avonds ben ik weer film gaan kijken en daarna nog wat aan mijn verslag gewerkt.

Keskiviikon 10 Joulukuu

Veel kreeg ik vandaag niet gedaan. ’s Morgens heb ik nog wat getypt, maar rond 2 uur wilde ik boodschappen doen, omdat het al snel donker zou zijn. Helaas heb ik het niet gered om voor het duister terug te zijn.
Daarna heb ik niet meer veel gedaan. Langzaam ben ik me gaan voorbereiden op het feestje van die avond, want we zouden het laatste ESN feestje hebben en dit zou een kerstfeestje, met eten, zijn. Dus….optutten, kerstmus op, et voilà!
Eenmaal aangekomen was er punch en kerstkoekjes, maar het eten zagen we nog niet. Het eten was er trouwens wel, maar daar hadden we gewoon over heen gekeken (kun je nagaan). De ‘maaltijd’ bestond uit rijstepap. Dat kán lekker zijn, maar niet de Finse versie…..want die is niet zoet maar zout. Mmmmm….jammie! Gelukkig was er een mogelijkheid om kaneelsuiker eroverheen te strooien. Maarja, het eten mocht de pret niet drukken. Het gezelschap was geweldig; er waren zoveel mensen daar en er waren zelfs mensen van de taalcursus van augustus daar, die niet in Jyväskylä studeerden, maar ergens anders. Het was trouwens toegestaan om eigen drank mee te nemen, dus de sfeer zat er al snel in!
Op een gegeven moment was het feest ‘afgelopen’, maar we zouden gratis toegang hebben tot een discotheek (wederom Kharma).
Aangezien het op dat moment happy hour was bij een café waar we sowieso voorbij kwamen, zijn we eerst nog daar naartoe gegaan. Na een tijdje had ik besloten om naar de discotheek te gaan, maar een (nogal aangeschoten) Sara en Jacob had ik achtergelaten.
Kharma was erg leuk….iedereen was vrolijk (lang leve alcohol) en amuseerde zich kostelijk! Ook was dit een van de laatste mogelijkheden om met zo’n grote groep bij elkaar te zijn, dus we probeerden allemaal er zoveel en zo lang mogelijk van te genieten.
Op een gegeven moment was ik dan stiekem toch moe en ging ik dan ook maar eens naar huis. Eenmaal hier aangekomen zag ik dat er nog licht brandden bij de Denen in ’t appartement en ik hoorde allerlei lawaai. Dus…..ik er naartoe.
Toen ik aanbelde was het eerst even stil….je hoorde geroezemoes en ik hoorde ze zeggen: ‘Will it be police??...No, it will be Kelly’. En inderdaad, daar was ik dan. Zij hadden daar hun eigen privé party met Sergio (Brazilië), Miguel (Ecuador) en Vladimir (Servië). Mijn god….wat was iedereen dronken. Vooral de Denen…ik heb me kapot gelachen. Natuurlijk was ik zelf ook niet meer de nuchterste, maar ik had ‘m niet zo erg hangen als zij.
Na een tijdje ben ik dan toch maar naar onderen gegaan en heb ik mijn bedje opgezocht. Die dag erna zou ik moeten tennissen om 2 uur, dus ik moest wel voor die tijd op….Hyvää!

Torstai 11 Joulukuu

Dat opstaan was nog niet zo makkelijk als gedacht. Ik was écht moe. Ik had Sara al gesmst om te vragen of zij gingen tennissen. Ook had ik al op internet gekeken, maar ik ontving geen teken van leven. Dus, ik dacht dat zij niet zouden gaan … en dat zou voor mij dan natuurlijk ook ’n vrijbrief zijn. Ik dacht dus nog eventjes mijn ogen te sluiten, met als gevolg dat ik pas rond kwart voor 3 wakker werd. Helaas….tennis had ik dus gemist. Maar ook het daglicht dus! Hahaha…toen ik wakker werd, begon het al donker te worden. Dan voelt het echt alsof je een dag hebt verspild. Maarja…het was niet anders.
Ik had ’n beetje last van ’n kater, dus erg productief was ik niet. Dit kwam pas weer ’s avonds. Ik had besloten om toch maar ’n feestje over te slaan….ik had genoeg gehad en vond het bovendien te ver fietsen. Wel vorderde ik erg in mijn essay…dus uiteindelijk was mijn dag toch niet helemaal verknoeid.

Perjantai 12 Joulukuu

Vandaag was ik weer eens gaan lunchen bij de universiteit en daarna was het dan eindelijk zover. Ik had een verslag af waar ik al enkele dagen mee aan het worstelen was. Nu hoef ik nog maar 1 verslag in te leveren. Whoehoee….feest!
Verder ben ik gaan checken of Sara en Jacob nog in leven waren, want ik had sinds woensdagnacht niets meer van hen vernomen (totdat Sara belde laat in de middag). Onder het genot van een thee hebben we de hele woensdagavond/nacht nog eens besproken, want deze was behoorlijk memorabel. Zij hadden zich echter enorm beroerd gevoeld (zeg maar een dikke vette kater), dus ik mocht écht niet klagen.
De hele dag was ik al vrolijk en de hele tijd was ik aan het zingen en fluiten….en dat puur omdat ik dat verslag af had.
Bovendien had mijn buurmeisje ’s nachts bezoek gekregen. Althans, dat vermoedde ik want toen ik wakker werd vond ik ’n paar herenschoenen en –jas in de gang. Ik wist dat ze vrijdagnacht een Griekse vriend verwachtte, maar schijnbaar was hij al een dag eerder daar (goed geregeld, ahum). Sowieso vind ik het een rare combinatie. Schijnbaar is het een goede vriend van haar, maar hij is een 28 jaar oude, griekse ‘man’ en zij is een (net) 21 jarig, Grieks ‘meisje’. Het is echt een wereld van verschil….maarja, wie ben ik om dat te beoordelen?? Hij is wel erg beleefd en aardig, dus dat scheelt wel al.
’s Avonds had ik een afscheidsfeestje van ’n Nederlands meisje (studeert in Leuven). Het was niet echt een ‘party-party’, maar meer een gezellige bijeenkomst, maar het was wel weer eens een leuke afwisseling. De tijd vloog in ieder geval om, want ik dacht dat het 12 uur was, maar het was intussen al 2 uur….maarja, nogmaals ik hoef toch niet te werken/vereniging/school…dus kan lekker uitslapen als ik het nodig heb. Dat zal me nog gaan tegenvallen in Nederland!!

Lauantai 13 Joulukuu

Vandaag had ik eigenlijk weer ’n vrij loze dag. Huiswerk maken lukte ’n beetje, maar niet zoveel als ik gehoopt had en toen het eindelijk avond was (dus wanneer ik productief word), kwamen Sara en Jacob op bezoek. Natuurlijk is dat ook altijd gezellig en dat verslag dat komt nog wel (moet het voor kerst af hebben).
Morgen ga ik trouwens naar Kuopio…inderdaad die stad heb ik al vaker genoemd! In augustus zijn we met de taalcursus naar Kuopio geweest (met z’n toren). Holger en Franzi hadden plannen om daar naartoe te gaan, omdat er schijnbaar een redelijk goed kerstmarkt zou moeten zijn. Het zal me benieuwen, want de vorige kerstmarkt was behoorlijk slecht (zie vorige verslag als het goed is). Maarja, eigenlijk ga ik gewoon mee voor de gezelligheid en om de sleur van het huiswerk maken te doorbreken (ja Evy, inderdaad je leest het goed: sleur!). In mijn volgende verslag zullen jullie wel lezen hoe het is geweest.
Langzaam, of eigenlijk erg snel, komt het einde dan écht in zicht. Over een week is Geert al hier….aah!! En voor ik het weet zit ik in Lapland of in Londen……of in Weeze op ’t vliegveld. Er valt niet meer te zeggen dan “Time flies when you are having fun!!”

PS. Dit keer niet zoveel foto’s, omdat mijn camera nog steeds buiten gebruik is.

Lapland

Sunnuntai 23 Marraskuu

Sneeuwstorm!! Sinds het ook in Nederland sneeuwt is het weer hier veranderd in een ware sneeuwstorm! Niet te geloven….. Tussen het huiswerk maken en koffer inpakken door had ik afgesproken om met ’n paar man naar het centrum te gaan, omdat vandaag de officiële opening voor kerst zou plaatsvinden. Maar ja, onder ons bevinden zich ook heel veel ‘watjes’, die het lieten afweten vanwege het weer óf huiswerk. Aangezien ik eigenlijk niet veel zin had om de hele tijd thuis te zitten, omdat ik me best verheugd had om naar dat kerst-gebeuren te gaan, heb ik besloten om toch maar richting het centrum te gaan. Na een aantal telefoontjes gepleegd te hebben (die het me eigenlijk afraadden om de deur uit te gaan) en mijn skibroek uit de kast gehaald te hebben, ben ik goed ingepakt op stap gegaan richting het centrum. Fietsen leek mij niet zo’n strak plan, vandaar dat ik maar ging lopen…..al zou me dat zo’n 45 minuten kosten. Deze wandeltocht was een aparte ervaring: ik kon me niet herinneren dat ik ooit zover in de sneeuw wegzakte, de sneeuw stond af en toe tot aan mijn enkels en het lopen was vrij zwaar (alsof je door een dikke laag zand liep). Volgens mij moet het best grappig uit gezien hebben, vooral als een windvlaag het me moeilijk maakte om vooruit te komen. Eenmaal in het centrum aangekomen te zijn werd ik verrast door de hoeveelheid mensen en gezelligheid, ondanks het slechte weer. Het duurde even voordat ik bekenden kon vinden, vandaar dat ik eerst even een warenhuis ben binnen gelopen, ook om me een beetje te fatsoeneren. En dat was maar goed ook……. De combinatie van sneeuw en wind had mijn make-up verdeeld over mijn hele gezicht. Mijn ogen waren omringd door zwarte kringen….hahaha, ik zag er verschrikkelijk uit! Nu begreep ik pas waarom sommige mensen me een beetje raar en lang aankeken. Trouwens, in Finland is de Gothic-cultuur erg ‘hot’, dus aan de andere kant was mijn ‘look’ nou ook weer niet zó speciaal.
Aangezien ik de mensen die ik gebeld had niet kon vinden of kon bereiken, heb ik me maar aangesloten bij een andere groep meiden. Eigenlijk was dat best leuk, want ik kende de meeste niet supergoed en het is altijd leuk om meer mensen te leren kennen. We hebben geluisterd naar een optreden van de lokale fanfare en och god…wat had ik het met hen te doen!! Zij speelden gewoon door weer en wind heen, echt zielig.
Helaas had de kerstman het te druk met kleine kinderen, dus heb ik ‘m dit keer maar met rust gelaten. Ik zou hem komende week toch nog te zien krijgen.
De middag werd afgesloten met een vuurwerk en snel daarna hebben we ook weer de bus richting Myllyjärvi gepakt, want het was toch niet écht prettig om lang buiten te zijn.

Maanantai 24 Marraskuu

Vandaag stond geheel in het thema van inpakken. Aangezien de bus pas om middernacht zou vertrekken, zou ik nog genoeg tijd hebben om mijn spulletjes bij elkaar te krijgen. Eigenlijk had ik het best druk die dag, want ik moest naar de stad om een pakket op te sturen, boodschappen doen, spullen voor Lapland kopen (zaklamp en indien mogelijk nog een fleecevest/trui) en natuurlijk inpakken. Alles is me ruimschoots gelukt, dus van ‘inpakstress’ was er geen sprake.
Op skype had ik dan maar weer eens afscheid genomen van familie/vrienden en om 23.15u ben ik met de taxi naar de universiteit gegaan. Hierna hoefde ik alleen nog maar te proberen om in slaap te komen in een (niet al te luxe) bus.

Tiistai 25 Marraskuu

Rond een uur of 9 kwamen we aan in Rovaniemi, de hoofdstad van het Finse Lapland. Trouwens, voor de mensen die het niet meer helemaal kunnen volgen: Lapland is een provincie in het noorden van Finland, Noorwegen, Zweden en Rusland. Het is dus, zeg maar, uitgestrekt over deze 4 landen. Het grootste gedeelte van Lapland is in Finland te vinden. Lapland heeft ook zijn eigenlijk volk, namelijk de ‘Samen’. Deze minderheid woont nog steeds hier en combineert het moderne leven in combinatie met het leven in de natuur/wildernis. Vele jaren zijn zij onderdrukt geweest en hebben zij een zwaar leven gehad (ze werden niet echt serieus genomen), maar tegenwoordig leven zij een aardig welvarend leven.
Als mensen aan Lapland denken, denken ze vaak aan sneeuw….en dat is ook waar! Er lag een dik pak sneeuw, zelfs dikker dan in Jyväskylä en bovendien was het een paar graden kouder. Echter, Lapland kent ook een mooie zomer, waarbij de natuur een ware trekpleister voor toeristen is.
Maar genoeg les gehad nu, ik zal weer eens verder gaan met mijn verslag. Na een ontbijtstop in Rovaniemi zijn we naar het ‘Artikum’ gegaan. Dit is een museum geheel in trant van Lapland, de Poolcirkel en de Samen-bevolking. Best interessant allemaal.
Daarna zijn we naar de vertrouwde K-market gegaan, aangezien we in cottages zouden overnachten en het dus mogelijk zou zijn om te koken etc.
Na het boodschappen zouden we naar ‘Santa Claus Village’ gaan….Joepiedepoepie! Hier keken we allemaal naar uit. En zoals je kunt verwachten, als je ergens heeeeeel erg naar uit kijkt, valt het vies tegen. Het bleek dat we ’s morgen bij het wegrestaurant aan de andere kant al eens gestopt waren en toen hadden we grapjes gemaakt dat het Huis van de Kerstman zich aan de andere kant van de weg bevond…….wij hadden echter geen idee dat dit ook het geval zou zijn!
Buiten ons waren er vrijwel geen toeristen dus het zag er een beetje verlaten uit. Wel heb ik over de ‘echte’ poolcirkel gelopen en hem ook eens goed bekeken (nee…dat is geen grapje!). Op de linker foto geeft de blauwe lijn de poolcirkel aan. Natuurlijk heb ik wel de kerstman ontmoet, en hij heeft zelfs een paar woorden in ‘t Nederlands met mij gewisseld. Samen met 5 anderen ben ik met hem op de foto gegaan, die jullie in Nederland kunnen gaan bewonderen ;-). Maar toch…het was niet wat ik me ervan had voorgesteld.
Na Santa Claus Village was het dan eindelijk tijd om naar Inari te gaan; de plaats waar wij zouden verblijven. Inari is een heilige plaats voor de Samen bevolking en bevindt zich in een van de noordelijkste punten van Finland. Onze accommodatie was werkelijk super! Nou moet ik erbij zeggen dat ik een van de gelukkigen was, omdat ik me op tijd had opgegeven. De mensen die zich op tijd hadden opgegeven mochten namelijk in een cottage slapen, de mensen die later waren moesten helaas in een jeugdherberg (op het zelfde terrein) slapen. Ook sliep ik in een van de twee grootste cottages, dus het kon niet op! Ik deelde deze cottage met 8 andere studenten en alles is prima verlopen.
Later op de avond zijn we naar de sauna gegaan. Aangezien we in Lapland zaten konden we de sauna weer eens op een andere manier ‘beleven’. Als je even wilde afkoelen ging je naar buiten óf in de sneeuw rollen óf in een gat in het ijs springen….en jawel hoor, deze ‘ware Fin’ heeft beide manieren uitgeprobeerd. En ik moet toegeven dat ik een voorstander van het ijswater ben: de sneeuw prikte best wel als je terugging in de sauna. Maarja…weer een ervaring rijker dus!
’s Avonds heb ik onder het genot van een wijntje televisie gekeken: dat was lang geleden! Niet die wijn….nee, maar televisie! Sommige programma’s waren Engelstalig, dus zo konden we ook een paar programma’s volgen. Daarna was het tijd om te gaan slapen, het was een lange dag geweest en in de bus had ik niet echt geslapen. Ook moesten we komende dagen iedere dag vroeg beginnen, aangezien het maar een paar uur daglicht zou zijn. Inderdaad ‘daglicht’ en geen ‘zonlicht’. Vanaf de derde dag hebben we namelijk geen zon meer gezien. Het was wel licht, maar de zon kwam - vanaf toen tot het einde van de winter - niet meer aan de hemel.

Keskiviikon 26 Marraskuu

Op de eerste dag zouden wij een ‘How to survive Lapland’- les hebben. Het begon met een uurtje theorie met allerhande feitjes en nuttige dingen over Lapland en uiteindelijk was het tijd voor de praktijk.
Mijn groep begon met ijsvissen. Eerst vertelde onze leider hoe ijsvissen te werk ging en toen we met z’n allen op het ijs stonden hoorde je zo nu en dan het ijs breken….aaaah!! Dat was echt een vervelend geluid. Maar het ijs was zo’n 15-20 cm dik en de leider zei dat dit normaal was en geen kwaad kon. Daar moesten wij dan maar op vertrouwen. Ook al is vissen niet echt mijn ding, dit vond ik echt wel leuk! Eerst moest je met een speciale boor een gat in het ijs maken, het gat schoon scheppen, je hengel gereed maken en dan maar wachten, wachten, wachten. De hengels zagen er behoorlijk ‘Playmobile-achtig’ uit, maar werkten wel, want sommige mensen hadden iets gevangen…..Helaas was ik niet een van de gelukkigen. Bij ijsvissen moet je echt geluk hebben, want de vissen bewegen zich niet zoveel onder het ijs; ze blijven als het ware op een plaats, dus het ligt er eigenlijk een beetje aan waar je nou net dat gat maakt.
Na het ijsvissen was het tijd om even op te warmen onder het genot van een kampvuur en warme bessensap. Daarna moesten we met 4 man een soort van ‘mega-ski’ aantrekken en proberen een parcours af te leggen. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan!! Maar wel erg grappig…..
Als je verdwaald raakt in het winterse landschap en je gedwongen bent om te overnachten, is het handig om te weten hoe je een soort van ‘iglo’ van sneeuw maakt: een ‘quinzee’ genaamd. Eerst zorg je dat een grote berg sneeuw een beetje vastgevroren is en dan is het tijd om te gaan graven, en graven, en graven, en graven…. Het is ons uiteindelijk wel gelukt en we pasten zelfs met alle man uit onze cottage in die quinzee. Best knap, als je de foto’s bekijkt.
Toen was het tijd voor lunch: aardappel puree met ‘makaraa’ (Finse worst) en dat alles bereid op een kampvuur. Na de lunch heb ik weer wat nieuws meegemaakt, namelijk ‘snowshoe orienteering’, oftewel met skischoenen aan een tocht lopen aan de hand van een kompas. Dit deed me een beetje denken aan Disney-filmpjes, waar iemand tennisrackets aan zijn schoenen heeft gebonden. Het beperkt het uitglijden wel, maar naar mijn mening had het super veel nut. Alsnog heb ik tot mijn knieën in de sneeuw gestaan, maar op zich was het wel best leuk. En nu weet ik tenminste ook hoe ik met een kompas moet omgaan.
Daarna was het programma afgelopen en ‘moesten’ we alleen nog naar de sauna gaan. Helaas heb ik die die avond niet bereikt. Aangezien we om 16u al aan een drinkspel waren begonnen en het gevaarlijk is om alcohol, sauna en kou (ijswater/sneeuw) te combineren, ben ik verstandig thuis gebleven. Die avond hebben we nog heel wat gehad met 2 dronken huisgenoten. Eentje hebben we, bloot, uit de sneeuw gered. Maar dat zijn té lange verhalen, dus bespaar ik deze jullie.
Wel zijn we later op de avond, toen we inmiddels weer aardig nuchter waren, met de helft van alle mensen ‘op zoek’ gegaan daar een Noorderlicht (of hoe het ook in het Nederlands heet). Na lang wachten heb we er een gezien, maar helaas was het niet echt gekleurd, maar wit. Toch was het een aparte ervaring, al hoop ik met kerstmis een ‘echt’ Noorderlicht te zien.

Torstai 27 Marraskuu

Vandaag vertrokken we al om 7u richting Noorwegen, naar de Noordelijke IJszee. Deze dag zou ik meer in de bus zitten dan iets anders, maar we hadden een erg leuke gids die veel wist te vertellen over de omgeving, dus dat was geen probleem. ’s Morgens heb ik trouwens nog eerst een tijdje geslapen.
Deze dag heb ik veel ‘Samen’ dorpen gezien en aangezien er onderscheid zit tussen dit volk, er zijn verschillende soorten zeg maar, was ieder dorp ook anders. Het landschap tijdens deze reis was prachtig. Bergen, sneeuw, gletsjers, kortom; een erg ruig landschap.
De IJszee was een ervaring op zich. Je liep over een ‘normaal’ strand, maar het zand was bevroren en de duinen waren bedenkt met sneeuw. Ook op de rotsen lag sneeuw, dus dit was wel apart. Je moest trouwens wel uitkeken waar je liep, want het strand was af en toe glad en het pak sneeuw was af en toe dieper dan je zou verwachten. Berg af was meestal ook niet zo lastig (ja kon je gewoon laten vallen), maar een gladde berg opklimmen is een hele belevenis!
Na de IJszee zijn we weer langzaam terug gegaan naar Inari. Al met al was het een zeer boeiende en unieke dag geweest.
Dit keer was het wel weer tijd voor sauna en hebben we (wederom) televisie gekeken.

Perjantai 28 Marraskuu

’s Morgen zijn we gaan ‘cross-country’ skieën. Dit is een soort van langlaufen. Op een vlak gebied of berg af ging me dit vrij goed af…..maar owee, zodra we ook maar een kleine heuvel op moesten begon ik te stuntelen. Och, wat was dat lastig. Met zo’n lange ski’s heb je geen grip op een heuvel…of je blijft steken in de sneeuw (en probeer je ski er dan maar weer eens uit te krijgen). Het resultaat: Kelly heeft een behoorlijk blauwe knie en spierpijn op plaatsen waarvan ik niet eens wist dat ik spieren had. Maar toch vond ik het niet vervelend, ik heb me goed geamuseerd.
Na inspanning was het tijd voor ontspanning: een rendier boerderij. Dit was echt super. We werden met de bus een stukje verderop gebracht waar een aardige vrouw ons van alles vertelde over rendieren en het (traditionele) leven in Lapland. Best interessant wat ze allemaal vertelde. Ook mochten we de rendieren voeren. Verder liet ze ons zien hoe traditionele schoenen van de Samen werden gemaakt (van rendierhuid), die tegenwoordig nog steeds gedragen worden. Alles vond plaats bij haar thuis en zij was totaal niet commercieel of toeristisch.
Daarna was het programma voor vrijdag weer afgelopen en hebben we de dag weer afgesloten met sauna en televisie. Althans, dat dachten we. Terwijl een paar van ons al in bed lagen werd ons cottage bekogeld met sneeuwballen. We werden gedwongen naar buiten te komen. Omdat ik me niet wilde laten kennen, het was tenslotte de laatste avond, heb ik maar mijn warme kleding weer aangetrokken. Toen we eenmaal klaar waren en naar de deur liepen, zag we dat buiten zo’n 30-40 personen stonden opgesteld rondom ons cottage. Allemaal bewapend met minimaal 1 sneeuwbal. Aj….dit ging lastig worden. Op een zwak moment zijn wij naar buiten gerend, maar helaas hebben we ze niet helemaal kunnen ontwijken. Resultaat: ook ik heb sneeuw moeten eten. Maarja, tijdens de survival les hebben we geleerd dat je in Lapland ongeveer alle sneeuw kunt eten, zolang deze niet geel is.
Na een tijdje werd de groep in twee kampen verdeeld: de Duitser tegen de rest van de internationale studenten. Ook al waren veel van mijn ‘cottage-genoten’ Duits, ik sloot me veilig aan bij de andere groep. Intussen was ik wel verwikkeld in een persoonlijk Nederland-België gevecht. Dit sneeuwgevecht was gewoon té erg. Prachtig….. maar sneeuw zat echt overal. Maar goed….zoiets maak je niet vaak mee!

Lauantai 29 Marraskuu

’s Morgens was het tijd om weer alles in te pakken en te poetsen. Jawel, we moesten alweer vertrekken. De bus zou ons eerst naar het SIIDA museum brengen. Een museum dat geheel aan de Samen bevolking was gewijd. Zoals jullie wel merken, een groot gedeelte van mijn Lapland reis draaide om deze bevolkingsgroep.
Na het museum stond ons een andere belevenis te wachten: Husky Safari!! We werden naar het toeristische plaatsje Saariselkä gebracht en vandaar gingen we de natuur in. Hier kregen we eerst een uitleg hoe we de slee moesten bedienen en hoe we met de honden moesten omgaan. De honden zouden de weg weten, dus alleen remmen zou tot onze taak behoren. Een slee werd gedeeld door 2 personen: een iemand stond en zorgde voor het remmen en de andere zat relaxed languit in de slee. Op de helft kon je wisselen, zodat je beide ‘taken’ had gehad. Elke slee werd vooruit getrokken door 6 husky’s: erg wilde beesten trouwens!! Voordat we vertrokken, en alle husky’s dus bij elkaar waren, was het een oorverdovend geblaf en gejank, maar zodra we op weg waren, waren de honden stil.
Onze honden waren echter niet zo gemotiveerd om te rennen, ze waren best langzaam, maar andere studenten hadden te maken met overactieve honden, die ze bijna niet onder controle hadden. Maar wat was dit ruig zeg!! De omgeving, het hele gebeuren was prachtig! De honden wisten inderdaad de weg precies te vinden, erg knap! Mocht je ooit de kans hebben om dit te doen: doen!
Na de husky safari hadden we tijd om rond te lopen in Saariselkä, maar daarna zouden we toch echt op weg gaan naar Jyväskylä. Tijdens de terugweg hebben we 3 films gekeken en daarna geslapen, dus eigenlijk ging het wel snel. Ook hadden we problemen met de bus en moesten een aantal man overstappen naar de andere bus, maar gelukkig was er niks ernstigs en hebben we niet teveel vertraging gehad. De foto aan de linkerkant is gemaakt toen we in de bus zaten. Als jullie goed kijken, zien jullie in het midden een kudde rendieren staan :-).

Sunnuntai 30 Marraskuu

Rond 6.30u was ik terug in mijn kamer en ben ik eerst nog maar een paar uur gaan slapen. Daarna ben ik snel naar de lokale buurtsuper gegaan, want er was een pakketje voor me aangekomen (spannend, spannend). Jawel…Ik had een waar ‘Sinterklaas-overlevingspakket’ ontvangen. Echt leuk! Danielle en Martijn….thanks!
Daarna ben ik naar een kerstmarkt gegaan, die zwaar tegenviel: geen kerstmuziek, geen glöggi (glühwein-achtige drank), een kerstman met een vierkante buik….kortom: magertjes! Niet echt gezellig dus. Binnen 10 minuten zijn we weer terug gegaan naar het stadscentrum om daar de kerstsfeer te proeven.
Natuurlijk moest ik na deze reis mijn was weer eens doen en alles opruimen. En als laatste taak moest ik nog mijn weblog typen: een hele klus!

Momenteel heb ik alleen een tekstversie, omdat ik in Lapland geen foto’s heb kunnen maken. Mijn camera werkte in Lapland totaal niet, terwijl hij het in Jyväskylä weer braaf doet (waarschijnlijk heimwee). Maar goed, gelukkig waren er genoeg andere studenten met een camera, dus zodra ik foto’s binnen heb zal ik deze bij dit verslag plaatsen. Even geduld alstublieft ;-).

WinterWonderland

Hier dan weer een berichtje vanuit Finland....maar deze keer vanuit 't sneeuwachtige Finland! Jawel hoor, de winter is echt begonnen in Jyväkylä. Ook al waren wij in Augustus door onze leraren gewaarschuwd dat we waarschijnlijk geen sneeuw zouden zien, aangezien het afgelopen jaren pas in januari begon te sneeuwen. Maar 'Lucky me', het heeft hier al flink gesneeuwd!! En eigenlijk vind ik het echt ongeloofelijk wat voor een effect het weer op mensen heeft. Sinds het sneeuwt lijkt het wel of iedereen vrolijker en gemoedelijker is. Alles is ook meer relaxed, bovendien heeft haasten ook echt geen zin, want in deze gladheid val je dan toch alleen maar op je snufferd. Ook mij is dat al gebeurd, en 't minpuntje was dat ik mijn fotocamera in mijn handen had. Maarja...een ongelukje zit in een klein hoekje! Op de foto zien jullie trouwens wat ik afgelopen week iedere morgen zag zodra ik de gordijnen opende.
Er zijn hier trouwens volop sneeuwgevechten aan de gang, erg leuk. Studenten skippen zelfs lessen omdat ze op de universiteit in een sneeuwgevecht belanden en dat toch nét wat leuker vinden dan les. Ook duiken zo hier en daar sneeuwpoppen op en sommige meren zijn al bevroren. Kortom: Finland is veranderd! En in een goede manier.... Niet alleen het landschap, dat omgetoverd is in een waar 'Wonderland', maar het lijkt alsof de mensen er echt op aan het wachten waren en dat de redelijk onverwachte sneeuw hen echt goed doet.

Koud is het trouwens wel.... Omdat ik aanstaande maandag naar Lapland reis, heb ik me dus een skibroek gekocht, maar ook 'lang' ondergoed. Zooooo charmant! Hahaha.....lekker warm is het in ieder geval wel. Eigenlijk was het niet gepland dat ik dat ondergoed al zou dragen, maar het is eigenlijk best fijn. Vooral sinds ik deze week fanatiek met Sara ben begonnen te joggen (jaja...we volgen zelfs een trainingsschema....dat word nog eens wat!).

Maar ik hoorde dat het in Nederland komend weekend gaat sneeuwen, dus ik wens jullie er ook veel plezier mee!!

Afgelopen tijd heb ik me voornamelijk bezig gehouden met huiswerk. Het semester loopt langzaam ten einde en dus moet er gewerkt worden. Ik ben er nog steeds niet uit of ik nu wel of niet mijn Fins examen ga maken (mede omdat ik op die dag tegelijkertijd een ander vak moet afronden). Verder heb ik een aantal verslagen gemaakt en natuurlijk ook lessen gevolgd en soms wat groepwerk. Voor de rest is het een rustig (anderhalf) weekje geweest. Ook ben ik een beetje ziek geweest, dus ik heb mijn best gedaan om het rustig aan te doen....aangezien ik niet ziek wil zijn in Lapland.

Natuurlijk zijn er wel feestjes geweest, erg leuke feestjes en wederom heb ik weer nieuwe mensen leren kennen, maar dit keer wat minder oppervlakkig dan normaal. Intussen heb ik al een paar 'bijeenkomsten' met hen gehad. Duitsland, Denenmarken, Ecuador, Polen, Brazilië, Polen......lekker dat internationale gedoe!!

Verder heb ik afgelopen tijd heel veel 'serieuze' complimenten gekregen over mijn nieuwe 'haren', dus ik denk dat het toch wel goed was om iets nieuws te proberen.

Ik mag dan momenteel misschien in Finland wonen, toch ben ik een 'echte' Nederlander. En jawel hoor....ik heb afgelopen week naar de herhaling van de inkomst van Sinterklaas gekeken. Ik blijf van mening dat Sinterklaas meer charme heeft dan de Kerstman, al verklaart iedereen mij voor gek als ik zeg dat wij Kerstmis niet vieren met cadeaus. Over de Kerstman gesproken, met een beetje geluk ga ik hem komende dagen een paar keer tegenkomen! Morgen wordt namelijk in Jyväskylä het kerstseizoen geopend en er wordt geadverteerd dat er naast live muziek en vuurwerk ook de Kerstman aanwezig zal zijn bij dit evenement. En tijdens mijn reisje naar Lapland gaan we een bezoek brengen aan 'Santa Claus Village', dus dan hoop ik niet alleen het huis van de Kerstman en de poolcirkel te zien, maar stiekem hoop ik dat ik een kiekje kan nemen met de 'echte' Kerstman.

Verder heb ik eigenlijk niet heel veel nieuws. Of misschien heb ik wel nieuws, maar momenteel kan ik me niets bedenken. Het is altijd lastig om te herinneren wat je nu precies gedaan hebt. En aangezien het laaste verslag alweer 10 dagen geleden was, kan ik me niet echt herinneren wat nu precies wanneer gebeurd is. Helaas geen reisverslag dit keer....maar volgende keer weer wel! Ik ga van maandagnacht tot zondagmorgen naar Lapland, dus dat is weer een behoorlijke reis. Het programma lijkt me erg leuk en bovendien lijkt het me gewoon een unieke ervaring. Al ga ik aan het eind van december (over een maand om precies te zijn) nog een keer naar Lapland. Maar dan vergezelt Geert me gelukkig ook. Ook gaan we dan Noordelijker dan ik met de ESN-reis ga. Ik ben er in ieder geval verzekerd van dat ik een witte kerst zal hebben. Nu jullie nog!! Ik gun het jullie wel hoor.....

Trouwens, voordat ik het vergeet: Ik heb wel nog een belangrijke mededeling voor de mensen uit Maasbracht en omstreken. Vergeet niet te stemmen voor de waterschapverkiezingen! En als het eventjes kan, stem dan op Tim Snijckers. Ik denk dat de meeste mensen die deze weblog lezen wel weten wie hij is en zij zullen waarschijnlijk ook wel al gestemd hebben, maar toch. Mochten jullie het vergeten zijn, jullie hebben nog maar een paar dagen om te stemmen. Voor ons lijkt het waterschap en zijn verkiezingen misschien helemaal niet belangrijk, maar de kandidaten hebben iedere stem hard nodig en het kost niet eens veel moeite. Dus stemmen!! Helaas kunnen mensen uit Wessem niet op Tim stemmen, maar voor de rest: stem lijst 2, kandidaat nummer 3....!!!

Riga en 11-11

Keskiviikon 5 Marraskuu

Tsjaa…dagen lijken erg veel op elkaar, het enige wat ik me nog kan herinneren van woensdag is dat ik les heb gehad, een treinkaartje heb gekocht voor donderdag en dat ik een uur lang op het station een observatie heb gedaan. Dit moest voor het vak ‘basics of cultural anthropology’. Ik moest het mobiele telefoongebruik van (jonge) Finnen in de gaten houden. Best saai dus….maarja, je moet toch íets doen om studiepunten binnen te krijgen (want daar draait het tenslotte om)!
Ook heb ik het verslag afgemaakt voor hetzelfde vak én heb ik al een beetje geprobeerd mijn koffer in te pakken. Morgen zouden we pas om 16.22 de trein hebben, dus van stress was er totaal geen sprake, ik zou nog tijd genoeg hebben om alles af te maken/in te pakken.

Torstai 6 Marraskuu

Vandaag stond geheel in het teken van inpakken, al had ik gisteren al een beetje spullen bij elkaar gezocht. Verder heb ik dat verslag in geleverd, dus dat is dan ook weer mooi afgehandeld.
Om mijn tijd om te krijgen heb ik best lang gechat op internet met allerlei mensen (en ze verlekkerd dat ik aan ’t wachten was om wederom een reisje te maken….wat een leven!!).
Ik zou samen met Sara en Jacob naar Riga gaan, met z’n drieën dus maar….Het zou nog maar moeten blijken of het me goed zou bevallen of dat ik me het spreekwoordelijke 3e (of was het 5e) wiel zou voelen.
De treinreis liep voorspoedig en voor we het wisten zaten we alweer in de bus richting het vliegveld. De bus zat poepie-vol! Dit deed me weer eens denken aan die goede oude tijd, de tijd dat je met Taxi Piet naar de discotheken in Helden werd gebracht (lévensgevaarlijk!!).
Op het vliegveld was werkelijk niets te doen, een doorsnee sportkantine is nog interessanter. Maarja, vandaar de goedkope tickets. Ik weet niet of ik het al eens vermeld heb, maar de prijs die ik voor en retourticket Riga heb betaald is lager dan de prijs die ik zou moeten betalen om met de trein naar Helsinki te gaan à €20,-! Vandaar dat we dit reisje gepland hebben. En ja…nu ik toch in de buurt ben kan ik net zo goed overal even langs gaan.
De vliegtijd naar Riga bedroeg 50 minuten, dus voor je goed en wel opgestegen was werd er al omgeroepen dat we al gingen landen. Ideaal!
Eenmaal in Riga aangekomen zijn we met de bus naar het centrum gegaan. Toen drong het pas tot ons door dat Riga andere prijzen hanteert dan Finland: een ritje naar het centrum (circa 20 minuten), kostte 0,40 Lats oftewel €0,57. Voor het ritje in Finland van Tampere treinstation naar het vliegveld hebben we €4,10 betaald….kun je nagaan!!
Na enige zoektocht door het centrum (we hadden het adres van het hostel niet bij ons....niet zo slim) hadden we ons hostel na niet al te lange tijd gevonden. Het hostel lag midden in het centrum en onze kamer had een uitzicht over het plein van de Dom. We hadden een 6-persoons kamer geboekt, omdat dat goedkoper was, dus er zou een kans zijn dat we de kamer met 3 vreemden moesten delen….maar gelukkig hebben we de hele periode de kamer voor ons alleen gehad, een goede gok dus!
Aangezien het intussen rond middernacht was, zijn we alleen nog naar een cafeetje 2 gebouwen verderop gegaan. Hier kregen we een halve liter bier voor 2 Lats (€2,85), en dat was dan ook nog eens een speciaal bier.
Moe maar voldaan (we waren echt onder de indruk van de stad, ook al hadden we er nog maar amper iets van gezien) zijn we naar bed gegaan.

Perjantai 7 Marraskuu

Vrijdag hebben we eerst ontbeten bij een soort bakkerij/cafeetje. Hier hadden ze de lekkerste gebakjes, die ook nog eens lekker goedkoop waren (dat ‘lekker goedkoop’ zal ik nog wel een aantal keren vermelden). Daarna hebben we op eigen gelegenheid de stad verkend, dus een beetje rondgelopen door alle straten. Ook hadden we een mooi winkelcentrum ontdekt, waar we toch wel wat langer de tijd nodig hadden! We hadden toch nog tijd genoeg om de stad te verkennen, dus vandaar dat winkelen ook inbegrepen was in ons ‘programma’.
Het weer was trouwens prachtig! De hele dag heeft het zonnetje fijn geschenen en was er een mooie blauwe lucht. Het is erg lang geleden dat ik dat in Finland heb gezien (jajaja…ik weet het, afgelopen 3 weken ben ik amper in Finland geweest, maar oké).
Uiteindelijk zijn we bij de bioscoop beland. De nieuwe James Bond zou die dag in première gaan en wij wilden deze graag zien. Helaas waren er geen kaartjes meer vrij, dus hadden we kaartjes gereserveerd voor zaterdag. De bioscooptickets waren hier trouwens 1/3 goedkoper als in Finland (wederom ideaal!). Maarja, we waren wel een beetje teleurgesteld dat we nu niet naar de film konden gaan……dat probleem hebben we opgelost door naar een andere film te gaan: “Journey to the center of the Earth”. En jawel hoor…..het was een 3D-film. Ik had volgens mij nog nooit een hele film in 3D gezien, maar dit was echt super! De film was natuurlijk behoorlijk fictie, maar het was wel leuk en mooi gemaakt, lekker ontspannend dus. Zo kregen we de middag wel om!
’s Avonds zijn we eerst gaan eten bij een typisch Lets restaurant, erg lekker en gezellig! Daarna zijn we naar de Skyline Bar geweest, een bar gesitueerd in het grootste en hoogste hotel van Riga en zoals de naam het al doet vermoeden was de bar te vinden op de hoogste verdieping. Vanaf de bar had je een overzicht over ongeveer de hele stad…Prachtig! Dit voelde echt geweldig. Vooral toen ik ging nadenken wat ik afgelopen weken allemaal gedaan en gezien had, voelde het echt machtig om nu in Riga in een bar een cocktail te drinken, uitkijkend over alle lichtjes in de stad.
Daarna was de dag voor ons wel lang genoeg geweest en zijn we dus terug gegaan naar ons hostel.

Lauantai 8 Marraskuu

Zaterdag hadden we ongeveer dezelfde dag indeling als vrijdag. Eerst ontbijten bij dat gezellige cafeetje, daarna door de stad winkelen, winkelcentrum in en uiteindelijk zijn we bij een hotel beland waar we zouden dineren voordat we naar James Bond zouden gaan.
Het hotel was superculinair en zag er behoorlijk sjiek uit, maarja…omdat het Letland was hebben we voor minder dan €20,- p.p. uitgebreid gegeten. Het eten was er heeeeeeeeeeerlijk en het zag er ook nog eens allemaal super uit. Dit was echt luxe en ik genoot met volle teugen.
Toen was het tijd voor James Bond. Net als gisteren hadden we wat snoep/chocolade ingeslagen voor tijdens de film (ook dat is hier stukken goedkoper…..). De film was wel oké, ik heb nooit zo’n mega uitgesproken mening over films. Sara en Jacob waren lichtelijk teleurgesteld, volgens hen had de film te weinig ‘Bond-gehalte’. Aangezien dit pas mijn 3e Bond-film of zo is, vond ik het allemaal prima.
Na de film zijn we naar ’n steakhuis gegaan, omdat daar live muziek zou spelen. Nou….en wat voor een muziek! De kwaliteit was erg laag, maar wel amusant! Voornamelijk doordat iedereen daar in ’n feeststemming was en uiteindelijk kwam het zelfs zo ver dat ik met een (circa) 60-jarige Fransman heb gedanst. Jaja….het was een erg geslaagde avond!

Sunnuntai 9 Marraskuu

Na een belabberde nacht was het dan alweer zondag. Ik had behoorlijk slecht geslapen en midden in de nacht kwamen een stel dronken (of onder invloed van drugs?) Italianen terug in ’t hostel, die maar niet konden ophouden met giechelen en praten. Bohh…zwaar irritant. Na een tijdje was het zelfs zo erg dat Sara op de deur heeft gebonkt. Voor een paar seconden was het stil, maar daarna begon het weer snel. Later is Jacob nog uit zijn bed gekropen om ook op de deur te bonken, dit keer werkte het iets beter en waren ze de rest van de nacht redelijk stil.
Vandaag zijn we weer naar die bakkerij geweest, daarna door de stad gelopen en uiteindelijk zijn we in het winkelcentrum beland. Maar dit keer niet om te winkelen, maar om onze haren te laten knippen. Sara en ik hadden besloten dat we nodig naar de kapper moesten, maar in Finland is dat poepie-duur: puntjes bijknippen kost rond de €30,-.
Vandaar dat we dan maar in Riga zouden gaan. We zijn naar de kapsalon van een Wellness-center geweest. Zag er allemaal sjiek uit dus! Toen onze haren werden gewassen zaten we in een massagestoel (mam en Evy, zo’n stoel die ze ook op de huishoudbeurs in Maastricht hadden)…..ideaal! Wat een verwennerij!
Ik heb een behoorlijk ander kapsel gekregen en het is niet helemaal wat ik bedoelde, maar ja…het groeit wel weer aan. Je kunt er alleen achterkomen of iets je leuk staat door het uit te proberen, dus ja…dat heb ik dan bij deze gedaan. (sorry, een betere foto had ik niet, volgt nog! Het gaat om het idee natuurlijk)
’s Avonds zijn we weer naar de Skyline Bar geweest, wederom onder het genot van een cocktail. Aangezien we best moe waren, hebben we ’t niet té laat gemaakt zijn we (voor ons laatste nachtje alweer) in ons bed gekropen. Wederom hadden we ’s nachts last van die vervelende Italianen, gelukkig was ik dit keer zo moe dat ik er niet lang van heb wakker gelegen.

Maanantai 10 Marraskuu

De ochtend begon met inpakken en uitchecken. Intussen had Jacob wat brood gekocht voor tijdens de citytour die we die dag zouden doen. Normaal gesproken is het verstandiger om een citytour aan het begin van je reis te doen, maar ja…wij hadden er nog niet echt de gelegenheid voor gehad.
De citytour bestond uit 3 delen: een wandeltocht door het oude centrum van de stad, een bustour door het nieuwe gedeelte en een typisch Letse lunch. De lunch was apart. Het vond plaats in een erg donker restaurant en tijdens de lunch kregen we 4 verschillende soorten bier te drinken (de meesten waren naar mijn mening niet te ‘zuipen’, uiteindelijk heb ik er 1 geheel opgedronken). We waren met z’n vijven tijdens de lunch: wij drieën en een Amerikaans koppel dat in Duitsland woonde (ze wonen op de militaire basis in een of andere stad). Voor hen was Riga maar een dure stad, aangezien de dollarkoers er zo belabberd voor staat. Het was wel erg leuk om met hen te praten.
De tour was erg goed in elkaar gezet, het was niet saai, en het was zeker het geld waard. Ik heb het misschien nog niet echt verteld, maar Riga is werkelijk een mooie stad en er is echt veel te doen. Het oude stadscentrum staat onder toezicht van UNESCO, dus dat wil toch wel iets zeggen. Voordat we naar Riga kwamen dachten we iets gelijkend op Tallinn aan te treffen, maar dit was niet het geval. Het centrum van Riga is veeeel groter, en het bestaat niet alleen uit oude gebouwen, maar het is afwisselend oude en nieuwe bouwstijl. Verder is Riga in de Middeleeuwen een behoorlijk rijke stad geweest, wat ook goed te zien is. Ik kan niet zeggen wat mooier is, Tallinn of Riga, het is eigenlijk niet met elkaar te vergelijken. Ik weet in ieder geval wel dat Vilnius (de hoofdstad van Litouwen) nu ook op mijn verlanglijstje staat….dus met een beetje geluk lukt het me om daar in december naar toe te gaan.
Daarna was het tijd om de laatste dingen af te ronden, er heeft nog heel was stress plaats gevonden aangezien Sara en Jacob aardig was spullen gekocht hadden en nu was het de vraag hoe ze dat mee naar huis zouden nemen (dat is iets waar je beter van te voren bij kunt stilstaan, maar oké). Ze wilden het opsturen, maar het was een heel gedoe bij het postkantoor, vandaar dat we 3x de tassen hebben moeten reorganiseren voordat het eindelijk paste.
Ook was het vinden van de bus naar het vliegveld een hele kunst. We hebben ongeveer de hele stad afgelopen, althans, zo voelde het. En intussen begon de tijd toch écht te dringen. Toen we uiteindelijk de bushalte gevonden hadden, was ik nog steeds niet helemaal gerust gesteld. De bus reed een andere route dan we gekomen waren en bovendien zat de bus poepie-vol met mensen zonder koffers. Mijn redenatie was dus dat het nog een aardige tijd zou duren voordat al deze mensen bij hen bestemming waren en dat het dus nog langer zou duren voordat wij op onze bestemming zouden zijn.
Uiteindelijk hebben we het wel gehaald, al waren we slechts een kwartier voor het einde van de boardingstijd daar. Niet echt de manier waarop ik het zou doen, ik ben liever 2 uur te vroeg daar……
De terugvlucht was verschrikkelijk! Er was een erg sterke wind, waardoor we behoorlijk wat last hadden van turbulentie. Bohhhh, ik was blij dat we er waren want als het nog veel langer had geduurd was ik écht misselijk geworden.
Toen moesten we weer in de bus richting het treinstation. Aangezien het intussen na 21.00u was, was het ticketkantoor op het treinstation gesloten. Geen probleem, er waren ook ticketcomputers. Maar het is vrij vervelend dat deze slechts Finse bankpassen accepteert, en niemand van ons had die bankkaart bij zich. Dus hebben we ons maar bij de conducteur gemeld en gelukkig konden we zonder extra kosten een kaartje bij hem kopen.
Rond middernacht was ik weer thuis in mijn kamertje in Myllyjärvi. Nog even het thuisfront op de hoogte stellen en dan weer es lekker in mijn eigen, “geleende bedje”, slapen.
In tegenstelling tot de laatste reizen zou ik nu weer eens tijd hebben om op adem te komen. Mijn volgende reis zou ‘pas’ over 2 weken plaatsvinden, dus dit keer kon ik mijn koffer daadwerkelijk opruimen in plaats van het binnen 2 dagen weer in te pakken.

Tiistai 11 Marraskuu

ALAAAAF!! Vandaag is het d’n 11e van d’n 11e, een belangrijke dag voor de Limburgse Carnaval. Traditioneel zou ik me deze dag in Maastricht bevinden, om het carnavalsseizoen te openen.
Helaas zou ik dit jaar moeten overslaan. Ik mocht fijn naar school gaan….in de regen. Ook moest ik nog op zoek naar een carnavalsoutfit/prullaria omdat ik ’s avonds een carnavalsfeestje zou hebben. Aangezien in Finland alles duur is, moest ik een beetje economisch nadenken (het heeft natuurlijk geen nut om een doos schminck van €25,- te kopen voor één avond). Maarja, mijn creatieve geest vind overal wel een oplossing voor ;-).
’s Middags had ik weer les, en ik heb dit keer officieel geconstateerd dat mijn lerares behoorlijk ‘retarded’ is. Boh…die heeft echt een spreekwoordelijk schroefje los zitten. Holger en ik verbazen ons er iedere keer weer over wat zij allemaal verteld en hóe zij het verteld.
De hele dag voelde ik me al niet zo lekker, niet alleen omdat ik er behoorlijk mee in mijn maag zat dat ik ‘Maastricht’ moest missen, maar ik denk dat al dat reizen me toch een beetje opgebroken heeft. Na thuiskomst moest ik eerst de was doen, maar daarna ben ik toch eventjes mijn bed in gekropen. Serieus, ik had echt medelijden met mezelf dat ik ’s middags op 11 november in bed lag….dat hoort niet!!
’s Avonds heb ik L1-webradio geluisterd, om toch een graantje mee te pikken van de festiviteiten op het Vrijthof. Ondersteund door smsjes en telefoontjes vanaf het Vrijthof besefte ik hoe blij ik was dat ik tijdens het ‘echte’ carnaval weer fijn in Nederland zou zijn. Lekker ouderwets met mijn ‘eigen’ vrienden, waarmee ik eindelijk weer eens ‘plat’ kan praten. Begrijp me niet verkeerd, ik amuseer me hier goed ik Finland en ik kan niet zeggen dat ik echt heimwee heb, maar af en toe verlang ik toch echt weer naar Nederland, ofja…naar Limburg!
Onder het genot van Limburgse carnavalskrakers heb ik geprobeerd me om te toveren in íets carnavalsachting. Later heb ik vele complimenten gekregen, dus ik denk dat het aardig gelukt is (al heb ik er niet veel geld en tijd aan gespendeerd). Gelukkig was ik niet als enige opgetut en het verbaasde me hoe goed iedereen er uitzag!
Ik ben trouwens niet de enige carnavalsgek hier. Er loopt hier ook een Duitser rond die voorzitter is van een ‘jongeren’ carnavalsvereniging en het is altijd érg leuk om met hem te praten en om ideeën uit te wisselen. Misschien, wie weet, kunnen we ooit een uitwisseling regelen tussen CV Onger ’t Viaduct en Fastenachtsverein Straupitz (al ligt dat wel heeeeeeeeeeel ver weg in Duitsland). De eerste stappen zijn in ieder geval al gezet, zoals de foto laat zien :-).
Het feestje is anders dan mijn standaard ’11-11’, maar toch…het is beter dan niets. Ik heb tenminste een polonaise gelopen, dus ik kan er voor een tijdje weer tegenaan! Direct als in weer terug ben in NL begint voor mij carnaval alweer, dus zo lang hoef ik niet meer te wachten (al moet ik toch aardig wat activiteiten missen).

Foto 1: Gloria (Catwoman) en ik

Foto 2: Holger (presentatiemaatje alias Alien) en ik

Foto 3: Polonaise!!

Foto 4: Manuel (Fastenachtsverein Straupitz) en ik

Keskiviikon 12 Marraskuu

Vandaag heb ik lekker uitgeslapen, ben ik even naar het centrum geweest en daarna weer naar Finse les. Fins gaat me tegenwoordig echt boven mijn spreekwoordelijke petje. Ik heb het idee dat ik teveel gemist heb (al zijn andere mensen ook bijna nooit meer aanwezig) en sinds ik weet dat ik het examen niet kan maken, omdat ik op die dag een presentatie heb die belangrijker is, kan het Fins me eigenlijk nog maar weinig interesseren. Maar ja, zo af en toe probeer ik toch de moed bij elkaar te rapen en naar de les te gaan.
Ook moest ik nog boodschappen doen en daarna was het tijd om alle onafgehandelde zaken af te handelen. Mijn kamer zag eruit alsof er een bom was ontploft (zo is het altijd na een carnavalsactiviteit/verkleedact), dus moest ik die enigszins fatsoeneren en moest ik ook nog eens alle foto’s online en op Facebook (internationale Hyves) zetten. Dit kost altijd veel tijd en dan is mijn computer altijd poepie-traag. Maarja….mijn verslag zit er nu weer op, het is weer een behoorlijke lap tekst geworden, maar waarschijnlijk heb ik volgende week niet veel te melden. Komende tijd hoef ik alleen maar te relaxen, huiswerk te maken en me mentaal voorbereiden op het koude Lapland (reisprogramma ziet er erg goed uit!). Kortom…ik krijg mijn tijd hier nog wel goed om en ik geniet ervan zolang het nog kan!