Lapland

Sunnuntai 23 Marraskuu

Sneeuwstorm!! Sinds het ook in Nederland sneeuwt is het weer hier veranderd in een ware sneeuwstorm! Niet te geloven….. Tussen het huiswerk maken en koffer inpakken door had ik afgesproken om met ’n paar man naar het centrum te gaan, omdat vandaag de officiële opening voor kerst zou plaatsvinden. Maar ja, onder ons bevinden zich ook heel veel ‘watjes’, die het lieten afweten vanwege het weer óf huiswerk. Aangezien ik eigenlijk niet veel zin had om de hele tijd thuis te zitten, omdat ik me best verheugd had om naar dat kerst-gebeuren te gaan, heb ik besloten om toch maar richting het centrum te gaan. Na een aantal telefoontjes gepleegd te hebben (die het me eigenlijk afraadden om de deur uit te gaan) en mijn skibroek uit de kast gehaald te hebben, ben ik goed ingepakt op stap gegaan richting het centrum. Fietsen leek mij niet zo’n strak plan, vandaar dat ik maar ging lopen…..al zou me dat zo’n 45 minuten kosten. Deze wandeltocht was een aparte ervaring: ik kon me niet herinneren dat ik ooit zover in de sneeuw wegzakte, de sneeuw stond af en toe tot aan mijn enkels en het lopen was vrij zwaar (alsof je door een dikke laag zand liep). Volgens mij moet het best grappig uit gezien hebben, vooral als een windvlaag het me moeilijk maakte om vooruit te komen. Eenmaal in het centrum aangekomen te zijn werd ik verrast door de hoeveelheid mensen en gezelligheid, ondanks het slechte weer. Het duurde even voordat ik bekenden kon vinden, vandaar dat ik eerst even een warenhuis ben binnen gelopen, ook om me een beetje te fatsoeneren. En dat was maar goed ook……. De combinatie van sneeuw en wind had mijn make-up verdeeld over mijn hele gezicht. Mijn ogen waren omringd door zwarte kringen….hahaha, ik zag er verschrikkelijk uit! Nu begreep ik pas waarom sommige mensen me een beetje raar en lang aankeken. Trouwens, in Finland is de Gothic-cultuur erg ‘hot’, dus aan de andere kant was mijn ‘look’ nou ook weer niet zó speciaal.
Aangezien ik de mensen die ik gebeld had niet kon vinden of kon bereiken, heb ik me maar aangesloten bij een andere groep meiden. Eigenlijk was dat best leuk, want ik kende de meeste niet supergoed en het is altijd leuk om meer mensen te leren kennen. We hebben geluisterd naar een optreden van de lokale fanfare en och god…wat had ik het met hen te doen!! Zij speelden gewoon door weer en wind heen, echt zielig.
Helaas had de kerstman het te druk met kleine kinderen, dus heb ik ‘m dit keer maar met rust gelaten. Ik zou hem komende week toch nog te zien krijgen.
De middag werd afgesloten met een vuurwerk en snel daarna hebben we ook weer de bus richting Myllyjärvi gepakt, want het was toch niet écht prettig om lang buiten te zijn.

Maanantai 24 Marraskuu

Vandaag stond geheel in het thema van inpakken. Aangezien de bus pas om middernacht zou vertrekken, zou ik nog genoeg tijd hebben om mijn spulletjes bij elkaar te krijgen. Eigenlijk had ik het best druk die dag, want ik moest naar de stad om een pakket op te sturen, boodschappen doen, spullen voor Lapland kopen (zaklamp en indien mogelijk nog een fleecevest/trui) en natuurlijk inpakken. Alles is me ruimschoots gelukt, dus van ‘inpakstress’ was er geen sprake.
Op skype had ik dan maar weer eens afscheid genomen van familie/vrienden en om 23.15u ben ik met de taxi naar de universiteit gegaan. Hierna hoefde ik alleen nog maar te proberen om in slaap te komen in een (niet al te luxe) bus.

Tiistai 25 Marraskuu

Rond een uur of 9 kwamen we aan in Rovaniemi, de hoofdstad van het Finse Lapland. Trouwens, voor de mensen die het niet meer helemaal kunnen volgen: Lapland is een provincie in het noorden van Finland, Noorwegen, Zweden en Rusland. Het is dus, zeg maar, uitgestrekt over deze 4 landen. Het grootste gedeelte van Lapland is in Finland te vinden. Lapland heeft ook zijn eigenlijk volk, namelijk de ‘Samen’. Deze minderheid woont nog steeds hier en combineert het moderne leven in combinatie met het leven in de natuur/wildernis. Vele jaren zijn zij onderdrukt geweest en hebben zij een zwaar leven gehad (ze werden niet echt serieus genomen), maar tegenwoordig leven zij een aardig welvarend leven.
Als mensen aan Lapland denken, denken ze vaak aan sneeuw….en dat is ook waar! Er lag een dik pak sneeuw, zelfs dikker dan in Jyväskylä en bovendien was het een paar graden kouder. Echter, Lapland kent ook een mooie zomer, waarbij de natuur een ware trekpleister voor toeristen is.
Maar genoeg les gehad nu, ik zal weer eens verder gaan met mijn verslag. Na een ontbijtstop in Rovaniemi zijn we naar het ‘Artikum’ gegaan. Dit is een museum geheel in trant van Lapland, de Poolcirkel en de Samen-bevolking. Best interessant allemaal.
Daarna zijn we naar de vertrouwde K-market gegaan, aangezien we in cottages zouden overnachten en het dus mogelijk zou zijn om te koken etc.
Na het boodschappen zouden we naar ‘Santa Claus Village’ gaan….Joepiedepoepie! Hier keken we allemaal naar uit. En zoals je kunt verwachten, als je ergens heeeeeel erg naar uit kijkt, valt het vies tegen. Het bleek dat we ’s morgen bij het wegrestaurant aan de andere kant al eens gestopt waren en toen hadden we grapjes gemaakt dat het Huis van de Kerstman zich aan de andere kant van de weg bevond…….wij hadden echter geen idee dat dit ook het geval zou zijn!
Buiten ons waren er vrijwel geen toeristen dus het zag er een beetje verlaten uit. Wel heb ik over de ‘echte’ poolcirkel gelopen en hem ook eens goed bekeken (nee…dat is geen grapje!). Op de linker foto geeft de blauwe lijn de poolcirkel aan. Natuurlijk heb ik wel de kerstman ontmoet, en hij heeft zelfs een paar woorden in ‘t Nederlands met mij gewisseld. Samen met 5 anderen ben ik met hem op de foto gegaan, die jullie in Nederland kunnen gaan bewonderen ;-). Maar toch…het was niet wat ik me ervan had voorgesteld.
Na Santa Claus Village was het dan eindelijk tijd om naar Inari te gaan; de plaats waar wij zouden verblijven. Inari is een heilige plaats voor de Samen bevolking en bevindt zich in een van de noordelijkste punten van Finland. Onze accommodatie was werkelijk super! Nou moet ik erbij zeggen dat ik een van de gelukkigen was, omdat ik me op tijd had opgegeven. De mensen die zich op tijd hadden opgegeven mochten namelijk in een cottage slapen, de mensen die later waren moesten helaas in een jeugdherberg (op het zelfde terrein) slapen. Ook sliep ik in een van de twee grootste cottages, dus het kon niet op! Ik deelde deze cottage met 8 andere studenten en alles is prima verlopen.
Later op de avond zijn we naar de sauna gegaan. Aangezien we in Lapland zaten konden we de sauna weer eens op een andere manier ‘beleven’. Als je even wilde afkoelen ging je naar buiten óf in de sneeuw rollen óf in een gat in het ijs springen….en jawel hoor, deze ‘ware Fin’ heeft beide manieren uitgeprobeerd. En ik moet toegeven dat ik een voorstander van het ijswater ben: de sneeuw prikte best wel als je terugging in de sauna. Maarja…weer een ervaring rijker dus!
’s Avonds heb ik onder het genot van een wijntje televisie gekeken: dat was lang geleden! Niet die wijn….nee, maar televisie! Sommige programma’s waren Engelstalig, dus zo konden we ook een paar programma’s volgen. Daarna was het tijd om te gaan slapen, het was een lange dag geweest en in de bus had ik niet echt geslapen. Ook moesten we komende dagen iedere dag vroeg beginnen, aangezien het maar een paar uur daglicht zou zijn. Inderdaad ‘daglicht’ en geen ‘zonlicht’. Vanaf de derde dag hebben we namelijk geen zon meer gezien. Het was wel licht, maar de zon kwam - vanaf toen tot het einde van de winter - niet meer aan de hemel.

Keskiviikon 26 Marraskuu

Op de eerste dag zouden wij een ‘How to survive Lapland’- les hebben. Het begon met een uurtje theorie met allerhande feitjes en nuttige dingen over Lapland en uiteindelijk was het tijd voor de praktijk.
Mijn groep begon met ijsvissen. Eerst vertelde onze leider hoe ijsvissen te werk ging en toen we met z’n allen op het ijs stonden hoorde je zo nu en dan het ijs breken….aaaah!! Dat was echt een vervelend geluid. Maar het ijs was zo’n 15-20 cm dik en de leider zei dat dit normaal was en geen kwaad kon. Daar moesten wij dan maar op vertrouwen. Ook al is vissen niet echt mijn ding, dit vond ik echt wel leuk! Eerst moest je met een speciale boor een gat in het ijs maken, het gat schoon scheppen, je hengel gereed maken en dan maar wachten, wachten, wachten. De hengels zagen er behoorlijk ‘Playmobile-achtig’ uit, maar werkten wel, want sommige mensen hadden iets gevangen…..Helaas was ik niet een van de gelukkigen. Bij ijsvissen moet je echt geluk hebben, want de vissen bewegen zich niet zoveel onder het ijs; ze blijven als het ware op een plaats, dus het ligt er eigenlijk een beetje aan waar je nou net dat gat maakt.
Na het ijsvissen was het tijd om even op te warmen onder het genot van een kampvuur en warme bessensap. Daarna moesten we met 4 man een soort van ‘mega-ski’ aantrekken en proberen een parcours af te leggen. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan!! Maar wel erg grappig…..
Als je verdwaald raakt in het winterse landschap en je gedwongen bent om te overnachten, is het handig om te weten hoe je een soort van ‘iglo’ van sneeuw maakt: een ‘quinzee’ genaamd. Eerst zorg je dat een grote berg sneeuw een beetje vastgevroren is en dan is het tijd om te gaan graven, en graven, en graven, en graven…. Het is ons uiteindelijk wel gelukt en we pasten zelfs met alle man uit onze cottage in die quinzee. Best knap, als je de foto’s bekijkt.
Toen was het tijd voor lunch: aardappel puree met ‘makaraa’ (Finse worst) en dat alles bereid op een kampvuur. Na de lunch heb ik weer wat nieuws meegemaakt, namelijk ‘snowshoe orienteering’, oftewel met skischoenen aan een tocht lopen aan de hand van een kompas. Dit deed me een beetje denken aan Disney-filmpjes, waar iemand tennisrackets aan zijn schoenen heeft gebonden. Het beperkt het uitglijden wel, maar naar mijn mening had het super veel nut. Alsnog heb ik tot mijn knieën in de sneeuw gestaan, maar op zich was het wel best leuk. En nu weet ik tenminste ook hoe ik met een kompas moet omgaan.
Daarna was het programma afgelopen en ‘moesten’ we alleen nog naar de sauna gaan. Helaas heb ik die die avond niet bereikt. Aangezien we om 16u al aan een drinkspel waren begonnen en het gevaarlijk is om alcohol, sauna en kou (ijswater/sneeuw) te combineren, ben ik verstandig thuis gebleven. Die avond hebben we nog heel wat gehad met 2 dronken huisgenoten. Eentje hebben we, bloot, uit de sneeuw gered. Maar dat zijn té lange verhalen, dus bespaar ik deze jullie.
Wel zijn we later op de avond, toen we inmiddels weer aardig nuchter waren, met de helft van alle mensen ‘op zoek’ gegaan daar een Noorderlicht (of hoe het ook in het Nederlands heet). Na lang wachten heb we er een gezien, maar helaas was het niet echt gekleurd, maar wit. Toch was het een aparte ervaring, al hoop ik met kerstmis een ‘echt’ Noorderlicht te zien.

Torstai 27 Marraskuu

Vandaag vertrokken we al om 7u richting Noorwegen, naar de Noordelijke IJszee. Deze dag zou ik meer in de bus zitten dan iets anders, maar we hadden een erg leuke gids die veel wist te vertellen over de omgeving, dus dat was geen probleem. ’s Morgens heb ik trouwens nog eerst een tijdje geslapen.
Deze dag heb ik veel ‘Samen’ dorpen gezien en aangezien er onderscheid zit tussen dit volk, er zijn verschillende soorten zeg maar, was ieder dorp ook anders. Het landschap tijdens deze reis was prachtig. Bergen, sneeuw, gletsjers, kortom; een erg ruig landschap.
De IJszee was een ervaring op zich. Je liep over een ‘normaal’ strand, maar het zand was bevroren en de duinen waren bedenkt met sneeuw. Ook op de rotsen lag sneeuw, dus dit was wel apart. Je moest trouwens wel uitkeken waar je liep, want het strand was af en toe glad en het pak sneeuw was af en toe dieper dan je zou verwachten. Berg af was meestal ook niet zo lastig (ja kon je gewoon laten vallen), maar een gladde berg opklimmen is een hele belevenis!
Na de IJszee zijn we weer langzaam terug gegaan naar Inari. Al met al was het een zeer boeiende en unieke dag geweest.
Dit keer was het wel weer tijd voor sauna en hebben we (wederom) televisie gekeken.

Perjantai 28 Marraskuu

’s Morgen zijn we gaan ‘cross-country’ skieën. Dit is een soort van langlaufen. Op een vlak gebied of berg af ging me dit vrij goed af…..maar owee, zodra we ook maar een kleine heuvel op moesten begon ik te stuntelen. Och, wat was dat lastig. Met zo’n lange ski’s heb je geen grip op een heuvel…of je blijft steken in de sneeuw (en probeer je ski er dan maar weer eens uit te krijgen). Het resultaat: Kelly heeft een behoorlijk blauwe knie en spierpijn op plaatsen waarvan ik niet eens wist dat ik spieren had. Maar toch vond ik het niet vervelend, ik heb me goed geamuseerd.
Na inspanning was het tijd voor ontspanning: een rendier boerderij. Dit was echt super. We werden met de bus een stukje verderop gebracht waar een aardige vrouw ons van alles vertelde over rendieren en het (traditionele) leven in Lapland. Best interessant wat ze allemaal vertelde. Ook mochten we de rendieren voeren. Verder liet ze ons zien hoe traditionele schoenen van de Samen werden gemaakt (van rendierhuid), die tegenwoordig nog steeds gedragen worden. Alles vond plaats bij haar thuis en zij was totaal niet commercieel of toeristisch.
Daarna was het programma voor vrijdag weer afgelopen en hebben we de dag weer afgesloten met sauna en televisie. Althans, dat dachten we. Terwijl een paar van ons al in bed lagen werd ons cottage bekogeld met sneeuwballen. We werden gedwongen naar buiten te komen. Omdat ik me niet wilde laten kennen, het was tenslotte de laatste avond, heb ik maar mijn warme kleding weer aangetrokken. Toen we eenmaal klaar waren en naar de deur liepen, zag we dat buiten zo’n 30-40 personen stonden opgesteld rondom ons cottage. Allemaal bewapend met minimaal 1 sneeuwbal. Aj….dit ging lastig worden. Op een zwak moment zijn wij naar buiten gerend, maar helaas hebben we ze niet helemaal kunnen ontwijken. Resultaat: ook ik heb sneeuw moeten eten. Maarja, tijdens de survival les hebben we geleerd dat je in Lapland ongeveer alle sneeuw kunt eten, zolang deze niet geel is.
Na een tijdje werd de groep in twee kampen verdeeld: de Duitser tegen de rest van de internationale studenten. Ook al waren veel van mijn ‘cottage-genoten’ Duits, ik sloot me veilig aan bij de andere groep. Intussen was ik wel verwikkeld in een persoonlijk Nederland-België gevecht. Dit sneeuwgevecht was gewoon té erg. Prachtig….. maar sneeuw zat echt overal. Maar goed….zoiets maak je niet vaak mee!

Lauantai 29 Marraskuu

’s Morgens was het tijd om weer alles in te pakken en te poetsen. Jawel, we moesten alweer vertrekken. De bus zou ons eerst naar het SIIDA museum brengen. Een museum dat geheel aan de Samen bevolking was gewijd. Zoals jullie wel merken, een groot gedeelte van mijn Lapland reis draaide om deze bevolkingsgroep.
Na het museum stond ons een andere belevenis te wachten: Husky Safari!! We werden naar het toeristische plaatsje Saariselkä gebracht en vandaar gingen we de natuur in. Hier kregen we eerst een uitleg hoe we de slee moesten bedienen en hoe we met de honden moesten omgaan. De honden zouden de weg weten, dus alleen remmen zou tot onze taak behoren. Een slee werd gedeeld door 2 personen: een iemand stond en zorgde voor het remmen en de andere zat relaxed languit in de slee. Op de helft kon je wisselen, zodat je beide ‘taken’ had gehad. Elke slee werd vooruit getrokken door 6 husky’s: erg wilde beesten trouwens!! Voordat we vertrokken, en alle husky’s dus bij elkaar waren, was het een oorverdovend geblaf en gejank, maar zodra we op weg waren, waren de honden stil.
Onze honden waren echter niet zo gemotiveerd om te rennen, ze waren best langzaam, maar andere studenten hadden te maken met overactieve honden, die ze bijna niet onder controle hadden. Maar wat was dit ruig zeg!! De omgeving, het hele gebeuren was prachtig! De honden wisten inderdaad de weg precies te vinden, erg knap! Mocht je ooit de kans hebben om dit te doen: doen!
Na de husky safari hadden we tijd om rond te lopen in Saariselkä, maar daarna zouden we toch echt op weg gaan naar Jyväskylä. Tijdens de terugweg hebben we 3 films gekeken en daarna geslapen, dus eigenlijk ging het wel snel. Ook hadden we problemen met de bus en moesten een aantal man overstappen naar de andere bus, maar gelukkig was er niks ernstigs en hebben we niet teveel vertraging gehad. De foto aan de linkerkant is gemaakt toen we in de bus zaten. Als jullie goed kijken, zien jullie in het midden een kudde rendieren staan :-).

Sunnuntai 30 Marraskuu

Rond 6.30u was ik terug in mijn kamer en ben ik eerst nog maar een paar uur gaan slapen. Daarna ben ik snel naar de lokale buurtsuper gegaan, want er was een pakketje voor me aangekomen (spannend, spannend). Jawel…Ik had een waar ‘Sinterklaas-overlevingspakket’ ontvangen. Echt leuk! Danielle en Martijn….thanks!
Daarna ben ik naar een kerstmarkt gegaan, die zwaar tegenviel: geen kerstmuziek, geen glöggi (glühwein-achtige drank), een kerstman met een vierkante buik….kortom: magertjes! Niet echt gezellig dus. Binnen 10 minuten zijn we weer terug gegaan naar het stadscentrum om daar de kerstsfeer te proeven.
Natuurlijk moest ik na deze reis mijn was weer eens doen en alles opruimen. En als laatste taak moest ik nog mijn weblog typen: een hele klus!

Momenteel heb ik alleen een tekstversie, omdat ik in Lapland geen foto’s heb kunnen maken. Mijn camera werkte in Lapland totaal niet, terwijl hij het in Jyväskylä weer braaf doet (waarschijnlijk heimwee). Maar goed, gelukkig waren er genoeg andere studenten met een camera, dus zodra ik foto’s binnen heb zal ik deze bij dit verslag plaatsen. Even geduld alstublieft ;-).