From Russia with Loveeee.....

Jaaaa….hier is dan eindelijk mijn reisverslag! Maar voordat ik begin, wil ik even inhaken op mijn vorige bericht, waarin ik vertelde dat ik na Rusland een nieuw nummer in gebruik zou nemen. Dat is dus nu het geval :-). Mijn nieuwe Finse nummer is +358-466696576. Mijn ‘oude’ Finse nummer gebruik ik alleen nog maar als ik Finland uit ga (wat alweer komend weekend is, hahaha).
En dan nu: Russia!

Dinsdag (sorry, ik weet de Russische namen niet) 21 oktober

Om 16.30u moesten we bij de universiteit verzamelen om de bus naar Lahti te pakken. Ik was erg blij om te gaan, want het begon ’n beetje een sleur te worden in Jyväskylä én het was slecht weer, dus dan is het altijd wel welkom om iets leuks te gaan doen!
Om 19.00u waren we bij Lahti aangekomen en vanaf hier zou de nachttrein naar Moskou vertrekken. Aangezien we een slaapcabine met 4 personen moesten delen, had iedereen al zo’n beetje geregeld welk groepje ze zouden vormen.
En toen was de trein er eindelijk….een mégalange trein. Onze coupés waren vrij vooraan, dus moesten we ons haasten. Ik was nog geen 10 seconden binnen en toen begon de trein al te rijden…aaah! De conducteurs waren echte russen: uniform en hoge laarzen aan, bontmus op en een enorm kwaad gezicht. Toen we eenmaal in de trein waren, was het een grote chaos. Niet normaal! Niemand kon zijn ‘partners’ vinden, en dus werd iedereen bij elkaar geduwd, ik was een van de laatste die een plaatsje had gevonden….boh, wat een gestress!
Uiteindelijk had ik het dan wel weer het beste voor elkaar….ik hoefde een 4-persoonscabine alleen maar met Gloria te delen. Ideaal! Dus het was wel een beetje stress waard ;-).
De treinreis vond ik verschrikkelijk. De cabines waren klein, de conducteurs waren eng en door de officiële paspoortformaliteiten voelde je je als een of andere crimineel. Nee…als zo de hele reis zou zijn had ik er niet zoveel zin in.
De nacht was verschrikkelijk. Eerst was het superheet, maar daarna hadden ze de airco ontdekt, die precies op ons gezicht en nek gericht was. Verschrikkelijk! Ook was de trein erg wiebelig, maakte veel lawaai en schokte van alle kanten. Ik geloof dat ik in totaal misschien 2 uur geslapen heb. Een goed begin van de reis dus!

Woensdag 22 oktober

Moskou!! Om 8.30u waren we in Moskou aangekomen en zijn we begonnen met een korte sightseeing per bus. Moskou was een en al chaos….overal stond het verkeer vast. Het was natuurlijk ochtendspits.
De sightseeing werd onderbroken voor een ontbijt, wat vrij aardig was. Dit was inclusief bij de reis, maar dat wisten we niet, dus dat was een leuke verrassing. Na het ontbijt ging de citytour verder. We hebben echt veel gezien en ik vond het ook echt boeiend. Het weer was ook nog eens prachtig zonnig, dus dat was mooi meegenomen. De citytour eindigde bij het Rode Plein (Red Square)….prachtig! Niet te geloven. Dit zijn de beelden die je altijd op televisie ziet. Het Rode Plein was een van de meest indrukwekkende dingen die ik heb gezien tijdens deze reis. Aan het einde van het plein lag de St. Basil’s kerk, maar aangezien de zon zó fel scheen, zagen we alleen een schaduw. Maar geen nood, we zouden toch nog eens terug komen.
Daarna zijn we naar het Kremlin gegaan, het politieke centrum van Rusland. Dit was totaal niet wat ik verwachte. Ik dacht dat het Kremlin één gebouw was (een bepaald gebouw op het Rode Plein), maar het is een heel gebied. Hier hebben we ook heeeeeel veel kerken bekeken. Al snel zou blijken dat de Russische kerken anders zijn dan de meeste kerken die ik gezien heb. Bij deze kerken is heel er veel kleur gebruikt en ook erg veel goud. Sommige waren erg mooi, maar sommigen ‘too much’.
Na het Kremlin zijn we naar een ‘observation platform’ gegaan. Vanuit hier had je een mooi overzicht over de hele stad. Dit is toch nét iets anders dan Jyväskylä.
Niet veel later zijn we weer de bus in gegaan, die ons naar onze hostels zouden brengen. Frustratie ten top!! Er waren 3 hostels, en ik wilde graag in het eerste, omdat ik met anderen had afgesproken (die in het eerste hostel zaten). Nouja….dit kon ik wel vergeten. Wederom was het een enorme chaos. Mensen gingen in en uit de bus en bagage werd van hot naar her geslingerd, resultaat: toen we wegreden stonden er 3 koffers zielig alleen op de stoep te wachten. Die koffers hoorde bij mensen uit onze bus: oepsie!!! Nouja, de oplossing was volgens de gids simpel: iemand anders moest de koffers maar mee naar binnen nemen en de meisjes moesten straks maar van het ene naar het andere hostel lopen. Lekker geregeld!
Bij het tweede hostel ben ik eruit gesprongen, ik had echt geen zin om nog langer te wachten. De groep was compleet en toen de deur van het hostel open ging hadden we allemaal zoiets van: ‘Oh my god!’. Het hostel was in renovatie. Het stonk naar verf, er waren schilders bezig met vanalles (die niet stopten als wij langs wilden). Kortom: drama. Lang leve Rusland!
Ik was behoorlijk geïrriteerd, het voelde alsof alles misging. Maarja, er was niet veel aan te doen! Ik moest een kamer met 8 andere delen, waarvan ik er maar 2 kenden: Sara en Jacob. Op zich was het wel een multi-culturele boel: Duitsland, Denemarken, Tsjechië, Zuid-Afrika en Nederland. Uniek!
Het hostel was op zich niet echt slecht, al kon onze deur niet op slot en zat alles onder het stof (van de verbouwing). Wel was er een fijne keuken aanwezig, waardoor we ’s avonds dus gekookt hebben, wat ons weer geld bespaarde (en net zo lekker was!).
Om 20.00u hadden we een metro-tour. Een van de weinige goede dingen die Stalin destijds gedaan heeft, is dat hij van mening was dat de metro een ‘paleis’ voor de doorsnee burger moest zijn. Dit was ook het geval. De metro was super-super-super-mooi. Ten eerste was er geen rotzooi (je liet het wel uit je hoofd om iets te laten vallen, aangezien overal soldaten rondliepen). Maar alle stations waren anders, de een nog mooier dan de andere. Sommige lampen of decoraties zou ik zelf wel in mijn huis willen hebben! Maar goed…..in dit geval spreken de foto’s voor zich, dan begrijpen jullie wat ik bedoel.
Wijselijk had ik besloten om ’s avonds niet naar een club te gaan, bijna niemand ging eigelijk. Na de belabberde nacht in de trein werd ’t tijd voor een goede nachtrust. De bedden zagen er prima uit trouwens, de matras was 3x zo dik als mijn Finse matras, dus dat beloofde nog wat!

Donderdag 23 oktober

En jawel hoor…ik had heerlijk geslapen! Aangezien we een bakker naast ons hostel hadden, konden wij gelukkig ’s morgens een degelijk ontbijt nuttigen. Toch wel belangrijk!
Vandaag zouden we weer naar het Rode Plein gaan en naar het Lenin mausoleum. Wat dat was wist ik eigenlijk ook niet. We moesten in een rij gaan staan en onze tassen, camera’s en gsm’s inleveren. Onze gids ging niet met ons mee, aangezien hij op de tassen moest letten. Nou….lekker geregeld allemaal. We vonden het echt super onprofessioneel. En toen iemand uit de rij wilde stappen om iets aan onze gids (verderop) te vragen, werd zij teruggefloten door de soldaten. Wederom: lang leve Rusland. Bah….dat gaf je echt een vervelend gevoel.
Na alles ingeleverd te hebben moesten we door een detectiepoortje heen. Wat een gedoe allemaal. En dat allemaal voor de grafsteen van Lenin (dácht ik).
Eenmaal door alle poespas heen gekomen te zijn, liepen we langs allerlei grafstenen. Niemand had eigenlijk een idee wat we nou precies aan het doen waren daar, dus we wisten ook niet of we de grafstenen aandachtig moesten bekijken of niet. Het pad leidde naar een gebouw, een heeeeeeeel donker gebouw. Dit was echt freaky. We liepen een aantal trappen af, die erg slecht verlicht waren. Onder de enkele lichtjes die er waren, stonden soldaten de wacht te houden…..brrrrrrr, die gaven je echt de kriebels. Na een tijdje kwamen we in een ruimte terecht, en toen snapte ik pas waarom er zo’n heissa gemaakt was de hele tijd: daar lag het lijk van Lenin in een glazen doos. Aaah…daar had ik niet op gerekend. Veel tijd om ernaar te kijken had je niet. Want zodra je te langzaam liep, te hard praatte of je handen in je zakken had werd je er op aangesproken (en niet echt vriendelijk) door een soldaat.
Eenmaal uit het mausoleum was de discussie van start gegaan: ‘was het een echt lijk, of was het nep’. Het uiteindelijke antwoord was: ‘echt’. Iedere dag vinden er speciale rituelen plaats om Lenin’s lichaam (overleden in 1924) in een zo goed mogelijke conditie te houden. Ik was echt eventjes van de spreekwoordelijke ‘wap’ af.
Daarna was het tijd om de St. Basil’s kathedraal te bekijken. Dit is, zeg maar, dé kerk van Rusland. Op iedere ansichtkaart staat deze afgebeeld. Dit is de kerk aan het Rode Plein, die ik gisteren niet goed kon zien vanwege de zon.
Mooi, knap, doolhof, hulde, meesterwerk….meer kan ik er niet over zeggen. Het was een aparte constructie. Van buiten zie de kathedraal er sprookjesachtig uit, van binnen is het een kleurrijk doolhof. Foto’s maken was natuurlijk niet toegestaan, maarja……als iedereen dat doet dan doe ik gezellig mee! Geniet dus maar fijn van de illegale beelden :-).
’s Middags hadden we vrije tijd en zijn we naar de ‘Old Arbat pedestrian street’ gegaan. Dit is de meest toeristische straat die er is. Erg kleurrijk.
Trouwens….Moskou is een hele mooie stad, niet alleen qua architectuur, maar de stad is ook erg schoon. Op iedere straathoek staat wel een oud mannetje of vrouwtje de straat te vegen. Dit gebeurd natuurlijk alleen in toeristische gebieden, maar de buitengebieden zijn nou eenmaal té gevaarlijk om te bezoeken. Vanwege die simpele reden heb ik ook maar weinig zwervers gezien. Op zich vind ik dat wel prettig. Toch hangt er in de hele stad een benauwde sfeer. Ik zou hier absoluut níet kunnen wonen. 2 weken daar zou al veeeeeeel te lang zijn. Je word er echt een beetje paranoia van, ook omdat je iedere keer je paspoort bij je moet hebben én je 100x per dag gefouilleerd/door een detectiepoortje moet. Nee….geef mij maar het ‘echte’ Europa.
’s Avonds zouden we naar het Bolshoi Theater gaan, naar de voorstelling van ‘Die Zauberflöte’, al klinkt dit niet voor iedereen bekend, zodra je de bekendste melodie hoort, weet je waar ik het over heb!
Het theater was mooi, de voorstelling was mooi en interessant, want het was de moderne interpretatie van de opera. Ook hier mocht je geen foto’s maken, dus heb ik me daar deze keer braaf aan gehouden. Maar niet getreurd, Estrella, een Spaans meisje heeft wél foto’s gemaakt, die ik zeker nog probeer te bemachtigen!
Na de prachtige opera was het tijd voor ‘Moscow by night’: een citytour in het donker, met als hoogtepunt (hoe kan het ook anders): het Rode Plein. Dit was net Disneyland, wunderbar!
De citytour op zich was vrij slecht, waarschijnlijk ook omdat een aantal al flink gedronken hadden (de mensen die niet naar de opera waren geweest) en het dus een drukke boel was.
Na de tour was het tijd voor een discotheek: de laatste kans om in Moskou uit te gaan, want morgennacht zouden we alweer in de trein zitten. We zijn naar de club ‘Propaganda’ geweest. Behoorlijk Russisch! Erg lang ben ik niet gebleven, want erg fit was ik nog steeds niet. De weg terug naar het hostel was nog een hele belevenis (al hadden we nog wel een gids bij ons). Dit toonde wederom een keer dat de gidsen totaaaaaal niet voorbereid waren en niet geschikt voor dit werk. Althans, niet in Moskou.

Vrijdag 24 oktober

Onze laatste dag in Moskou. ’s Morgens moesten we onze spullen pakken en deze werden op het treinstation opgeborden. Daarna hebben we een ‘Soviet Past’- tour gedaan, hierbij werden we dus een beetje aan het communistische verleden blootgesteld. Eerst zijn we naar het GULAG-museum geweest. GULAG is een soort werkkamp, waar miljoenen mensen gesneuveld waren. De gids was Russisch, dus onze gids moest alles vertalen. Het grootste gedeelte van de tour was saai….heel saai, vooral als je moe bent. Het enige interessante was de nagebouwde GULAG. Dit was gemaakt van originele materialen, best raar dus.
De tour was al mega uitgelopen, omdat we ’s morgens vertraging hadden (verkeer stond vast). De tour zou eigenlijk om 15.00u moeten eindigen, maar toen kwamen we pas net uit het Gulag-museum. Ook hadden de gidsen geen lunch in gecalculeerd, frustrerend genoeg.
Het tweede gedeelte was Novodevichy kerkhof. Hier lagen alle ‘beroemdheden’ begraven. Best ruig. De grafstenen waren kunstwerken op zich…..erg apart allemaal. Er lagen vrij veel bekende namen, maar voor mij was de bekendste toch wel Nikita Chroesjtsjov. Een voormalige leider van de Sovjet Unie.
Met een knorrende maag gingen we op weg naar het derde punt: het ‘Fallen Idols Park’. Dit park bevatte allemaal standbeelden die de Sovietperiode niet hadden overleefd, of die intussen vervangen waren door nieuwe beelden. Saai!!!! Lenin en Stalin kenden we intussen wel…..we wilden liever teruggaan, zodat we tijd zouden hebben om te eten en nog even rond te lopen. Veel tijd was er niet meer over.
Het was duidelijk dat niemand meer geïnteresseerd was. Tijdens de tour kwamen verschillende studenten, die een kaartje voor het ballet hadden gekocht, erachter dat ze foute kaartjes hadden, dat het een foute datum was (6 november?!??!). Hieruit bleek nogmaals dat de gidsen/reisorganisatie geen controle had over wat ze deden. De gids was dus super gestresst.
Op weg naar het centrum kwamen we in een mega-file terecht. Ohh…wat heb ik me geërgerd, onze hele vrije tijd was eraan gegaan en dat terwijl ik eigenlijk souvenirs wilde kopen. Nouja….eten was toch écht belangrijker, dus dan maar geen souvenirs.
Ik had trouwens nog niets verteld over het verkeer in Moskou, maar daar heb ik geen woorden voor! Wat ben ik blij dat ik daar niet hoefde te rijden….wat een drukte/chaos/gevaarlijk gebeuren! Op bepaalde punten in Moskou hadden ze een 15-baans (!!!!!!) weg, midden door het centrum. Dit had ik nog nooit gezien. En nóg stond er file. Niet te geloven.
Het diner bestond uit een Big Mac-menu. Veel opties hadden we niet, want om 19.00u moesten we alweer verzamelen bij de ‘Eternal Flame’ (een oorlogsmonument) omdat we naar het circus zouden gaan.
Op deze dag had zich trouwens nog een heel drama afgespeeld: een Belgisch meisje (Steffanie) was haar paspoort kwijt geraakt. Als íets een groot, groot, heel groot probleem is in Rusland, dan is het wel je paspoort kwijt raken!! Om een lang verhaal kort te maken: ze was haar paspoort verloren in een taxi (na het stappen richting het hostel) en deze goede Rus (een van de weinige) had het gevonden en naar de Belgische ambassade gebracht. Zodra Steffanie dus contact opnam met de ambassade kreeg ze het goede nieuws te horen dat ze haar pas gevonden hadden. Intussen hadden ze al contact opgenomen met haar thuisfront etc. Wat een geluk!! Ze kwam er sowieso per toeval achter dat ze het verloren was…..serieus, zij mag in haar handjes klappen. Leuke bijkomstigheid was dat ze die dag jarig was: 21 jaar. Dus tijdens haar eerste uren van officiële volwassenheid, heeft zij haar paspoort verloren in Rusland. Best een sterk verhaal om aan je kleinkinderen te vertellen….
En dan….het circus. Bij binnenkomst hadden we al de mogelijkheid om met aapjes op de foto te gaan. Dit zou wat beloven!
Het circus was prachtig. Het is niet voor niets wereld beroemd! Er kwam vanalles aan bod: acrobatiek, motorcross, waterballet, clowns, maar ook een vervelende act met 2 leeuwen, 2 witte tijgers en 4 ‘normale’ tijgers. De dieren zagen er slecht uit, en de kunstjes die ze moesten doen waren belachelijk. Stilte vanuit onze kant dus…..
Dit was slechts een klein minpuntje op de avond. De rest was super! Dit hadden we echt nodig na zo’n stressvolle dag. Wauw!
Na het circus zijn we naar het treinstation gegaan, waar we de nachttrein naar St. Petersburg zouden pakken. Aangezien we nu wisten wat ons te wachten stond, was dit een stuk minder stressvol, ook was de trein een stuk schoner en fijner. Ik heb zelfs de hele nacht geslapen, heerlijk!

Zaterdag 25 oktober

St. Petersburg! Vanaf het eerste moment voelde deze stad anders aan. Veel warmer (al was het weer slechter dan in Moskou), veel vriendelijker, minder stress….eindelijk een beetje een vakantiegevoel!
Wederom begonnen we met een citytour, die onderbroken werd door een ontbijt. We hadden nu nieuwe gidsen, die alles een stuk beter onder controle hadden. Ook waren ze een stuk vriendelijker, erg leuk! Bovendien wisten ze écht veel te vertellen over de stad, erg interessant.
Al gauw zou blijken dat St. Petersburg veel Nederlandse invloeden had. Tsaar Peter de Grote (stichter van de stad) was een grote fan van Nederland, vandaar dat hij de gebouwen langs de rivier in Amsterdamse stijl had laten bouwen (het grachtenpand idee) en in verschillende musea waren Nederlandse kenmerken te vinden. Best grappig dat zo’n megagroot land fan is van ons kikkerlandje. Op zo’n moment besef je toch wel dat we best trots kunnen zijn op Nederland. Al zijn we zo klein, we hebben meer inwoners dan menigeen ander land (niet dat dat altijd positief is), maar ook zijn verschillende landen jaloers op ons. Nederland heeft ook een veel grotere internationale positie dan wij waarschijnlijk denken.
Een onderdeel van de citytour was de St. Peter and St. Paul’s kathedraal. Dit is eigenlijk het begin van St. Petersburg, vanuit dit eiland is de stad ontstaan. In deze kerk zijn trouwens ook veel keizers/tsaren begraven. Ook Peter de Grote.
Het weer was trouwens niet echt lekker. Bewolkt. Maar onze gids vertelde ons dat dit het ‘ware’ St. Petersburg. Als je met zonnig weer in St. Petersburg bent, dan ben je eigenlijk niet daar geweest. Aldus onze gids.
Na de tour zijn we naar de St. Paul’s kathedraal gegaan. Boh….deze was groot!! En mooi, heel mooi. De foto’s spreken voor zich…..
Daarna was het tijd om naar het hostel te gaan. Dit keer zouden we allemaal in een hostel zitten. Het hostel zag er oké uit, maar al snel zou blijken dat het hostel in Moskou beter was. Het sanitair liet te wensen over….maar de bedden, oh…die kon je amper bedden noemen. Ik dacht dat ik in Finland een dunne matras had….maar dit sloeg echt alles! Het was een soort van deken, die als matras functioneerde. Resultaat: het voelde alsof je op een houten plank sliep (wat eigenlijk ook het geval was). Gelukkig was de hele reis vermoeiend, dus slapen zou toch wel lukken.
’s Middags hebben we wat rondgelopen, gegeten en ’n paar dingen bezocht. Oh, dit was echt stukken beter dan Moskou. We voelden ons hier veel meer op ons gemak. Ook was er meer in het Engels te ontdekken en soms, heeeel soms, wilde nog wel eens iemand Engels spreken of het tenminste proberen. Ook waren de mensen wat vriendelijker, nog steeds niet heel erg, maar tenminste een beetje.
’s Avonds was het tijd voor een boottocht over de rivier. Dit was zó mooi. Niet te geloven. Alle gebouwen waren verlicht, prachtig….de sfeer was ook echt geweldig op de boot. Mede dankzij de gratis champagne die we in overvloed kregen aangeboden. Iedereen genoot met volle teugen van deze avond.
Na de prachtige tocht, waar ik geen foto’s van heb omdat ik binnen zat (krijg ik wel van andere mensen), was iedereen zo vrolijk dat we bijna allemaal nog wel naar een bar of discotheek zijn gegaan. Ik ben naar een rock ’n roll bar geweest. Erg leuk. Veel gedanst, veel gelachen, veel slechte foto’s gemaakt. Ook zijn we hier een groep Finse leraren tegengekomen, waar we nog een hele tijd mee gepraat hebben. Leuk!
We hebben het niet echt laat gemaakt, omdat we ook wilden slapen natuurlijk. Nu kwam het wel goed uit dat de klok een uur terug werd gezet…een uurtje extra slapen, heerlijk! Bij terugkomst hebben we nog wat lol gemaakt met wat Duitsers (jaa..serieus!), ik denk dat ik er weer ’n deel vrienden bij heb. Ik kende hen van te voren ook wel een beetje, maar nu toch stukken beter. Echt leuk!

Zondag 26 oktober

Slapen was inderdaad niet echt comfortabel, maarja….toch heb ik een goede nachtrust gehad. ’s Morgens zouden we een tijdje in de bus moeten zitten, omdat we naar St. Catherin’s paleis zouden gaan. Dit was een van de zomerpaleizen van de tweede vrouw van Peter de Grote. En dit was zeker niet voor de poes! Hier zou ik ook wel kunnen wonen ;-). Mooi kleurrijk gebouw en ieder kamer was in een andere stijl. Alle kamers waren mooi versierd en de restauratie was echt mooi uitgevoerd. In dit paleis waren heeeel veel Nederlandse invloeden te vinden. Het blijft grappig. Ook hadden we een hele goede en grappige gids, wat natuurlijk ook hielp.
Daarna hadden we weer een paar uurtjes vrije tijd. In deze tijd ben ik met een Duits/Oostenrijkse groep de Hermitage gaan verkennen. Dit is een van de grootste musea ter wereld. De waarde van de kunstwerken hier word zelfs als belangrijker en waardevoller geschat dan het Louvre. Dat wil toch wel wat zeggen. Met je studentenkaart kwam je gratis binnen, dusja….ook al zijn we niet echt in kunst geïnteresseerd, vonden we dit wel de moeite waard. Best sjiek! Niet alleen de kunstwerken (Monet, Van Gogh, Picasso, Andy Warhold, etc), maar ook het gebouw was de moeite waard. We hebben niet alles bekeken, dat zou téveel zijn. Soms zit je hoofd gewoon echt vol met impressies en indrukken dat je niet meer kunt verwerken, goed is goed, vol is vol.
Na een lunch zijn we teruggegaan naar het hostel om een uiltje te knappen. Vanavond zou alweer onze laatste avond zijn, en geloof me maar dat dat een feest zou worden!
Eerst hadden we een ‘Russian Dinner Party’, ik wist niet echt wat ik hiervan moest verwachten. Maar het eten was overheerlijk (ook al zat in één gerecht mayonaise, nee…ik heb ’t niet geproefd), de sfeer was geweldig! Er waren typische Russische muzikanten die ons af en toe van muziek en kleine spelletjes kwamen voorzien. Erg leuk…..iedereen was vrolijk! En dat kwam niet alleen door de gratis wodka. Dit was echt een leuke avond, ik heb met volle teugen genoten en vond het jammer dat de reis er bijna op zat. Maarja, aan alles komt een eind.
Na het diner was het tijd om te gaan stappen. Onze gidsen hadden ons naar een club gebracht ‘Rossi’s’. Ik heb me kostelijk geamuseerd en jongens, niet jaloers worden nu, maar er was 3x een striptease act in die club. En dat in een ‘normale’ club. Respect voor die vrouwen, want die kunnen echt goed paaldansen, dat doe ik hen niet na!
De dansvloer was vol met internationale studenten, dat is zoiets onbeschrijfelijks, dat moet je meegemaakt hebben. Zo ruig hoe iedereen met elkaar omgaat en hoe snel je contact maakt met andere mensen. Ook word er goed op je gelet. Zodra een vieze Rus iets te dichtbij kwam was er altijd wel iemand die je ‘redde’ door met je te dansen. Best een prettig idee, iedereen denkt aan elkaar en is heel sociaal.





Maandag 27 oktober

Vandaag zouden we alweer naar huis gaan. Ik dacht dat ik pas dinsdag thuis zou komen, maar ik zou ’s nachts terugkomen, waardoor het officieel dinsdagmorgen was.
Deze dag stond er niets meer gepland. We hadden vrije tijd tot 16.00u. Deze tijd hebben we benut door de kerk of ‘Spilled Blood’ te gaan. Dit is met recht een van de mooiste kerken waar ik ooit ben geweest. Alles was van mozaïek, hele fijne mozaïek, echt mooi. Ik weet dat ik dit in dit verslag al meerdere keren heb gezegd, maar het was gewoon echt mooi :-).
Ook hebben we die middag rustig in ’n cafeetje gezeten en op een marktje naar souvenirs gekeken. Dat was het dan…onze reis zou er op zitten!
Op naar de bus. Het weer was al de hele dag slecht, dus dat maakt het wel makkelijker om te vertrekken. De bus was werkelijk waardeloos, zelfs met schoolzwemmen op de basisschool hadden we een degelijkere bus! Echt krap! En daar zouden we zo’n 9 uur in moeten zitten….halleluuja.
St. Petersburg uitkomen was nog een hele klus. File, file, file. Na de files was het tijd voor de grensformaliteiten. Gekke Russen dat het zijn. We zijn 3x gecontroleerd, dit had 4 x kunnen zijn, maar de laatste soldaat was druk aan de telefoon, dus deze had geen tijd voor ons.
Eerst kwam er een soldaat de bus in, controleerde onze paspoorten en liet ons toen doorrijden naar Niemandsland. Dit was de eerste check. Bij de tweede check moesten we de bus uit, naar een grenshokje en werden onze migratiekaarten weer ingenomen en een stempel op ons (kei ruige) visum gezet. De derde check vond plaats voordat we de bus weer ingingen, wederom een paspoortcontrole. Na de tax-free shop ontmoette we die soldaat die aan de telefoon was.
Gelukkig hielden de Finnen ons niet aan bij de grens, want wij hadden aardig was tax-free producten ingeslagen en als zij willen, kunnen zij ons verplichten ALLE tassen te openen…dit zou dus zeker 2 uur in beslag nemen. Lucky us, we werden niet gecontroleerd. Uiteindelijk was ik rond mindernacht uit. Mooie tijd.

Boh….wat heb ik een mooie reis gehad. Ook al voelde St. Petersburg fijner aan dan Moskou, ik had Moskou niet willen missen. Dit was het ‘ware’ Rusland, St. Petersburg is meer Europees en westers. Beide steden zijn een aanrader, als zou ik nooit van ze lang zal ze leven alleen naar Moskou gaan. Ik denk eigenlijk niet dat ik er nog óóit terugwil. Dat heb ik wel gezien, tenzij Rusland een ommekeer gaat maken (misschien met een nieuwe leider). Voorlopig is dit gewoon niet voor mij gemaakt. Ik dacht dat Finland een vreemd en kil land was, maar ineens lijkt Finland heel vrolijk, gemoedelijk en vredig. Ik voel me hier echt thuis.
St. Petersburg is eerder een aanrader, het is niet zo ‘hardcore’- Rusland, dus beter te doen. Ik denk dat dit in 5-10 jaar nog meer toeristisch is, wat het dus gemakkelijker maakt om hiernaartoe te gaan.
Waarschijnlijk ben ik nog superveel vergeten te vertellen, maar ik kan jullie alleen maar aanraden om de foto’s te bekijken. Nog lang niet alle foto’s staan erop, simpelweg omdat ik nog wacht op foto’s van anderen en omdat niet alle foto’s in één album passen (en het superlang duurt om de foto’s te laden). Voor de foto’s, zie: http://picasaweb.google.com/kellyvanherten/Russia

Onder heb ik nog wat feitjes opgesomd, just for fun.

Wetenswaardigheden Moskou:
- Niemand spreekt er Engels en vrijwel niets is vertaald in een andere taal. Verder is het totaal niet toeristisch, terwijl dat toch een grote inkomstenbron is.
- Het is momenteel een van de duurste steden om te leven.
- Het wc-papier is er elastisch…….?!?!
- Het verkeer is er enorm chaotisch, de wegen zijn ook niet echt logisch
- Veiligheidsmaatregelen kennen ze niet. Onze bus had een ster, ter grootte van een tennisbal in de voorruit. Exact voor het gezicht van de chauffeur. Ook verbouwingen waren erg onveilig.
- Het is goedkoper dan Finland…..maar ik had verwacht dat de prijzen (café, supermarkt) toch een stuk lager zouden zijn.
- By the way….ze hebben er niet de Euro (duh!), maar ze betalen daar met Roebels
- Leuke verrassing: enkele onder ons hadden bij binnenkomst in Rusland een sms op hun telefoon ontvangen met het bericht ‘Welkom in de Europese Unie’ (hmmm…..hier klopt ergens iets niet)
- Van de armoede zie je maar weinig…..alles is goed ‘weggestopt’
- Overal waren soldaten te bekennen. Eén keer hebben we zelfs een legerauto vol jonge soldaten gezien, elk bewapend met een groot jachtgeweer.


St. Petersburg:
- heeft wat weg van Amsterdam
- bestaat uit meerdere eilanden
- De kleuren zijn blauw-wit, dit is dan ook terug te vinden in al de matruschka’s (de typisch Russische houten poppetjes à pop in pop in pop in pop, etc). De kleuren van Moskou zijn trouwens zwart en rood.
- Het leven in St. Petersburg is een stuk minder duur.
- Ook hier heb ik een bord ontdenkt waarde Europese vlag (blauwe vlag met gele sterren in cirkel) afgebeeld stond. Misschien willen ze lid worden???
- St. Petersburg is echt ‘ontworpen’. In tegenstelling tot Moskou, wat een grote wir-war van straten was, bestaat St. Petersburg uit rechte straten en is er een logische opbouw in het wegennetwerk te vinden. Dit maakte het voor ons dus ook makkelijker om ons hostel te vinden.
- ‘Normale’ koffie kennen ze hier niet: espresso, cappuccino of americano (slappe koffie).
- St. Petersburg is een vrij ‘hippe’ stad.
- Hier was ik graag nog 1 of 2 dagen langer gebleven, maar dan wel met beter weer!!

PS. Kaarten sturen was té duur. Ik had een hele waslijst gemaakt van mensen die ik allemaal een originele Russische kaart wilde sturen, maar aangezien ik omgereken €3.- aan postzegels per kaart moest betalen, vond ik dat wat té overdreven. Mijn excuses!


Om niet achter te raken zal ik maar meteen de rest van de week vertellen.

Tiistai 28 Elokuu

Mijn Finse les had ik overgeslagen, aangezien dat me te vroeg was. Wel moest ik om 2 uur bij een andere les aanwezig zijn, eerste les van het vak: History and Processes of PR. Dit leek me wel interessant.
Vandaag ging alles fout, ik liet vanalles uit mijn handen vallen, heb mijn kop gestoten (bult op mijn voorhoofd), etc. Ook was ik te laat in de les….
Voor dit vak moesten we een partner zoeken om samen een presentatie maken. Al snel bleek dat de Rusland-reis zijn vruchten had afgeworpen. Aan de andere kant van het lokaal zag ik Holger (hoezo een Duitser?) zitten, normaal is hij altijd met zijn vriendin samen, maar niet bij dit vak. Hij keek al meteen in mijn richting om samen te werken…ideaal! We moesten een land kiezen om onze presentatie over te houden, en tadaa…..onze presentatie gaat over Deutschland! Hahaha….
Na de les ben ik samen met hem boodschappen gaan doen, want hij wist een kortere weg, zei hij. Ik kwam inderdaad in delen waar ik nog nooit was geweest. Ongeveer de hele tijd hebben we het over de reis gehad, of over zijn en mijn universiteit.
’s Avonds heb ik voor Ioanna gekookt, zij was namelijk jarig geweest toen ik weg was. Ook Sara en Jacob zijn komen eten. Daarna ben ik fijn gaan bijkletsen met het thuisfront en…slapen!

Keskiviikon 29 Elokuu

Vandaag had ik problemen met opstaan. Ik moest om 2 uur bij Fins zijn, maar voor die tijd ben ik 3x teruggekropen in bed. Geheel onvoorbereid (we zouden een examen hebben), ben ik naar de les gegaan. Hier bleek dat we het examen met z’n 2e mochten doen, dus gelukkig had ik Nicolas bij me (een slimme Duitser die op een blonde Harry Potter lijkt).
Daarna ben ik naar het centrum gegaan, want ik moest de tijd tot 18.00u overbruggen, dus dan maar shoppen! Het heeft geen nut om naar huis te fietsen….te veel gedoe.
Het shoppen was wel ideaal, ik heb me schoenen (nee…geen laarzen, maar gewoon ballerina’s “voor erbij” gekocht), sokken, een slaapzak en een reiskussen gekocht. Daarna moest ik naar de bijeenkomst van ESN Seabattle. Dit vind komend weekend alweer plaats. Boh…druk druk druk. Maar wel leuk!
Zaterdagmorgen vertrek ik naar Helsinki en ’s avonds vertrekken we naar Stockholm waar we zondag doorbrengen, ’s avonds vertrekken we naar Tallin waar we maandagmorgen/middag doorbrengen. Daarna gaan we weer terug naar Helsinki en dan terug naar Jyväskylä. Veel dingen in korte tijd dus. Op de overtocht van Stockholm naar Tallin vinden er allerlei activiteiten op de boot plaats. Ik laat me verrassen dus! Een unieke ervaring zal het zeker worden: meer den 1000 internationale studenten op 1 grote veerboot. Waauw!
Ik houd jullie op de hoogte!!