From Russia with Loveeee.....

Jaaaa….hier is dan eindelijk mijn reisverslag! Maar voordat ik begin, wil ik even inhaken op mijn vorige bericht, waarin ik vertelde dat ik na Rusland een nieuw nummer in gebruik zou nemen. Dat is dus nu het geval :-). Mijn nieuwe Finse nummer is +358-466696576. Mijn ‘oude’ Finse nummer gebruik ik alleen nog maar als ik Finland uit ga (wat alweer komend weekend is, hahaha).
En dan nu: Russia!

Dinsdag (sorry, ik weet de Russische namen niet) 21 oktober

Om 16.30u moesten we bij de universiteit verzamelen om de bus naar Lahti te pakken. Ik was erg blij om te gaan, want het begon ’n beetje een sleur te worden in Jyväskylä én het was slecht weer, dus dan is het altijd wel welkom om iets leuks te gaan doen!
Om 19.00u waren we bij Lahti aangekomen en vanaf hier zou de nachttrein naar Moskou vertrekken. Aangezien we een slaapcabine met 4 personen moesten delen, had iedereen al zo’n beetje geregeld welk groepje ze zouden vormen.
En toen was de trein er eindelijk….een mégalange trein. Onze coupés waren vrij vooraan, dus moesten we ons haasten. Ik was nog geen 10 seconden binnen en toen begon de trein al te rijden…aaah! De conducteurs waren echte russen: uniform en hoge laarzen aan, bontmus op en een enorm kwaad gezicht. Toen we eenmaal in de trein waren, was het een grote chaos. Niet normaal! Niemand kon zijn ‘partners’ vinden, en dus werd iedereen bij elkaar geduwd, ik was een van de laatste die een plaatsje had gevonden….boh, wat een gestress!
Uiteindelijk had ik het dan wel weer het beste voor elkaar….ik hoefde een 4-persoonscabine alleen maar met Gloria te delen. Ideaal! Dus het was wel een beetje stress waard ;-).
De treinreis vond ik verschrikkelijk. De cabines waren klein, de conducteurs waren eng en door de officiële paspoortformaliteiten voelde je je als een of andere crimineel. Nee…als zo de hele reis zou zijn had ik er niet zoveel zin in.
De nacht was verschrikkelijk. Eerst was het superheet, maar daarna hadden ze de airco ontdekt, die precies op ons gezicht en nek gericht was. Verschrikkelijk! Ook was de trein erg wiebelig, maakte veel lawaai en schokte van alle kanten. Ik geloof dat ik in totaal misschien 2 uur geslapen heb. Een goed begin van de reis dus!

Woensdag 22 oktober

Moskou!! Om 8.30u waren we in Moskou aangekomen en zijn we begonnen met een korte sightseeing per bus. Moskou was een en al chaos….overal stond het verkeer vast. Het was natuurlijk ochtendspits.
De sightseeing werd onderbroken voor een ontbijt, wat vrij aardig was. Dit was inclusief bij de reis, maar dat wisten we niet, dus dat was een leuke verrassing. Na het ontbijt ging de citytour verder. We hebben echt veel gezien en ik vond het ook echt boeiend. Het weer was ook nog eens prachtig zonnig, dus dat was mooi meegenomen. De citytour eindigde bij het Rode Plein (Red Square)….prachtig! Niet te geloven. Dit zijn de beelden die je altijd op televisie ziet. Het Rode Plein was een van de meest indrukwekkende dingen die ik heb gezien tijdens deze reis. Aan het einde van het plein lag de St. Basil’s kerk, maar aangezien de zon zó fel scheen, zagen we alleen een schaduw. Maar geen nood, we zouden toch nog eens terug komen.
Daarna zijn we naar het Kremlin gegaan, het politieke centrum van Rusland. Dit was totaal niet wat ik verwachte. Ik dacht dat het Kremlin één gebouw was (een bepaald gebouw op het Rode Plein), maar het is een heel gebied. Hier hebben we ook heeeeeel veel kerken bekeken. Al snel zou blijken dat de Russische kerken anders zijn dan de meeste kerken die ik gezien heb. Bij deze kerken is heel er veel kleur gebruikt en ook erg veel goud. Sommige waren erg mooi, maar sommigen ‘too much’.
Na het Kremlin zijn we naar een ‘observation platform’ gegaan. Vanuit hier had je een mooi overzicht over de hele stad. Dit is toch nét iets anders dan Jyväskylä.
Niet veel later zijn we weer de bus in gegaan, die ons naar onze hostels zouden brengen. Frustratie ten top!! Er waren 3 hostels, en ik wilde graag in het eerste, omdat ik met anderen had afgesproken (die in het eerste hostel zaten). Nouja….dit kon ik wel vergeten. Wederom was het een enorme chaos. Mensen gingen in en uit de bus en bagage werd van hot naar her geslingerd, resultaat: toen we wegreden stonden er 3 koffers zielig alleen op de stoep te wachten. Die koffers hoorde bij mensen uit onze bus: oepsie!!! Nouja, de oplossing was volgens de gids simpel: iemand anders moest de koffers maar mee naar binnen nemen en de meisjes moesten straks maar van het ene naar het andere hostel lopen. Lekker geregeld!
Bij het tweede hostel ben ik eruit gesprongen, ik had echt geen zin om nog langer te wachten. De groep was compleet en toen de deur van het hostel open ging hadden we allemaal zoiets van: ‘Oh my god!’. Het hostel was in renovatie. Het stonk naar verf, er waren schilders bezig met vanalles (die niet stopten als wij langs wilden). Kortom: drama. Lang leve Rusland!
Ik was behoorlijk geïrriteerd, het voelde alsof alles misging. Maarja, er was niet veel aan te doen! Ik moest een kamer met 8 andere delen, waarvan ik er maar 2 kenden: Sara en Jacob. Op zich was het wel een multi-culturele boel: Duitsland, Denemarken, Tsjechië, Zuid-Afrika en Nederland. Uniek!
Het hostel was op zich niet echt slecht, al kon onze deur niet op slot en zat alles onder het stof (van de verbouwing). Wel was er een fijne keuken aanwezig, waardoor we ’s avonds dus gekookt hebben, wat ons weer geld bespaarde (en net zo lekker was!).
Om 20.00u hadden we een metro-tour. Een van de weinige goede dingen die Stalin destijds gedaan heeft, is dat hij van mening was dat de metro een ‘paleis’ voor de doorsnee burger moest zijn. Dit was ook het geval. De metro was super-super-super-mooi. Ten eerste was er geen rotzooi (je liet het wel uit je hoofd om iets te laten vallen, aangezien overal soldaten rondliepen). Maar alle stations waren anders, de een nog mooier dan de andere. Sommige lampen of decoraties zou ik zelf wel in mijn huis willen hebben! Maar goed…..in dit geval spreken de foto’s voor zich, dan begrijpen jullie wat ik bedoel.
Wijselijk had ik besloten om ’s avonds niet naar een club te gaan, bijna niemand ging eigelijk. Na de belabberde nacht in de trein werd ’t tijd voor een goede nachtrust. De bedden zagen er prima uit trouwens, de matras was 3x zo dik als mijn Finse matras, dus dat beloofde nog wat!

Donderdag 23 oktober

En jawel hoor…ik had heerlijk geslapen! Aangezien we een bakker naast ons hostel hadden, konden wij gelukkig ’s morgens een degelijk ontbijt nuttigen. Toch wel belangrijk!
Vandaag zouden we weer naar het Rode Plein gaan en naar het Lenin mausoleum. Wat dat was wist ik eigenlijk ook niet. We moesten in een rij gaan staan en onze tassen, camera’s en gsm’s inleveren. Onze gids ging niet met ons mee, aangezien hij op de tassen moest letten. Nou….lekker geregeld allemaal. We vonden het echt super onprofessioneel. En toen iemand uit de rij wilde stappen om iets aan onze gids (verderop) te vragen, werd zij teruggefloten door de soldaten. Wederom: lang leve Rusland. Bah….dat gaf je echt een vervelend gevoel.
Na alles ingeleverd te hebben moesten we door een detectiepoortje heen. Wat een gedoe allemaal. En dat allemaal voor de grafsteen van Lenin (dácht ik).
Eenmaal door alle poespas heen gekomen te zijn, liepen we langs allerlei grafstenen. Niemand had eigenlijk een idee wat we nou precies aan het doen waren daar, dus we wisten ook niet of we de grafstenen aandachtig moesten bekijken of niet. Het pad leidde naar een gebouw, een heeeeeeeel donker gebouw. Dit was echt freaky. We liepen een aantal trappen af, die erg slecht verlicht waren. Onder de enkele lichtjes die er waren, stonden soldaten de wacht te houden…..brrrrrrr, die gaven je echt de kriebels. Na een tijdje kwamen we in een ruimte terecht, en toen snapte ik pas waarom er zo’n heissa gemaakt was de hele tijd: daar lag het lijk van Lenin in een glazen doos. Aaah…daar had ik niet op gerekend. Veel tijd om ernaar te kijken had je niet. Want zodra je te langzaam liep, te hard praatte of je handen in je zakken had werd je er op aangesproken (en niet echt vriendelijk) door een soldaat.
Eenmaal uit het mausoleum was de discussie van start gegaan: ‘was het een echt lijk, of was het nep’. Het uiteindelijke antwoord was: ‘echt’. Iedere dag vinden er speciale rituelen plaats om Lenin’s lichaam (overleden in 1924) in een zo goed mogelijke conditie te houden. Ik was echt eventjes van de spreekwoordelijke ‘wap’ af.
Daarna was het tijd om de St. Basil’s kathedraal te bekijken. Dit is, zeg maar, dé kerk van Rusland. Op iedere ansichtkaart staat deze afgebeeld. Dit is de kerk aan het Rode Plein, die ik gisteren niet goed kon zien vanwege de zon.
Mooi, knap, doolhof, hulde, meesterwerk….meer kan ik er niet over zeggen. Het was een aparte constructie. Van buiten zie de kathedraal er sprookjesachtig uit, van binnen is het een kleurrijk doolhof. Foto’s maken was natuurlijk niet toegestaan, maarja……als iedereen dat doet dan doe ik gezellig mee! Geniet dus maar fijn van de illegale beelden :-).
’s Middags hadden we vrije tijd en zijn we naar de ‘Old Arbat pedestrian street’ gegaan. Dit is de meest toeristische straat die er is. Erg kleurrijk.
Trouwens….Moskou is een hele mooie stad, niet alleen qua architectuur, maar de stad is ook erg schoon. Op iedere straathoek staat wel een oud mannetje of vrouwtje de straat te vegen. Dit gebeurd natuurlijk alleen in toeristische gebieden, maar de buitengebieden zijn nou eenmaal té gevaarlijk om te bezoeken. Vanwege die simpele reden heb ik ook maar weinig zwervers gezien. Op zich vind ik dat wel prettig. Toch hangt er in de hele stad een benauwde sfeer. Ik zou hier absoluut níet kunnen wonen. 2 weken daar zou al veeeeeeel te lang zijn. Je word er echt een beetje paranoia van, ook omdat je iedere keer je paspoort bij je moet hebben én je 100x per dag gefouilleerd/door een detectiepoortje moet. Nee….geef mij maar het ‘echte’ Europa.
’s Avonds zouden we naar het Bolshoi Theater gaan, naar de voorstelling van ‘Die Zauberflöte’, al klinkt dit niet voor iedereen bekend, zodra je de bekendste melodie hoort, weet je waar ik het over heb!
Het theater was mooi, de voorstelling was mooi en interessant, want het was de moderne interpretatie van de opera. Ook hier mocht je geen foto’s maken, dus heb ik me daar deze keer braaf aan gehouden. Maar niet getreurd, Estrella, een Spaans meisje heeft wél foto’s gemaakt, die ik zeker nog probeer te bemachtigen!
Na de prachtige opera was het tijd voor ‘Moscow by night’: een citytour in het donker, met als hoogtepunt (hoe kan het ook anders): het Rode Plein. Dit was net Disneyland, wunderbar!
De citytour op zich was vrij slecht, waarschijnlijk ook omdat een aantal al flink gedronken hadden (de mensen die niet naar de opera waren geweest) en het dus een drukke boel was.
Na de tour was het tijd voor een discotheek: de laatste kans om in Moskou uit te gaan, want morgennacht zouden we alweer in de trein zitten. We zijn naar de club ‘Propaganda’ geweest. Behoorlijk Russisch! Erg lang ben ik niet gebleven, want erg fit was ik nog steeds niet. De weg terug naar het hostel was nog een hele belevenis (al hadden we nog wel een gids bij ons). Dit toonde wederom een keer dat de gidsen totaaaaaal niet voorbereid waren en niet geschikt voor dit werk. Althans, niet in Moskou.

Vrijdag 24 oktober

Onze laatste dag in Moskou. ’s Morgens moesten we onze spullen pakken en deze werden op het treinstation opgeborden. Daarna hebben we een ‘Soviet Past’- tour gedaan, hierbij werden we dus een beetje aan het communistische verleden blootgesteld. Eerst zijn we naar het GULAG-museum geweest. GULAG is een soort werkkamp, waar miljoenen mensen gesneuveld waren. De gids was Russisch, dus onze gids moest alles vertalen. Het grootste gedeelte van de tour was saai….heel saai, vooral als je moe bent. Het enige interessante was de nagebouwde GULAG. Dit was gemaakt van originele materialen, best raar dus.
De tour was al mega uitgelopen, omdat we ’s morgens vertraging hadden (verkeer stond vast). De tour zou eigenlijk om 15.00u moeten eindigen, maar toen kwamen we pas net uit het Gulag-museum. Ook hadden de gidsen geen lunch in gecalculeerd, frustrerend genoeg.
Het tweede gedeelte was Novodevichy kerkhof. Hier lagen alle ‘beroemdheden’ begraven. Best ruig. De grafstenen waren kunstwerken op zich…..erg apart allemaal. Er lagen vrij veel bekende namen, maar voor mij was de bekendste toch wel Nikita Chroesjtsjov. Een voormalige leider van de Sovjet Unie.
Met een knorrende maag gingen we op weg naar het derde punt: het ‘Fallen Idols Park’. Dit park bevatte allemaal standbeelden die de Sovietperiode niet hadden overleefd, of die intussen vervangen waren door nieuwe beelden. Saai!!!! Lenin en Stalin kenden we intussen wel…..we wilden liever teruggaan, zodat we tijd zouden hebben om te eten en nog even rond te lopen. Veel tijd was er niet meer over.
Het was duidelijk dat niemand meer geïnteresseerd was. Tijdens de tour kwamen verschillende studenten, die een kaartje voor het ballet hadden gekocht, erachter dat ze foute kaartjes hadden, dat het een foute datum was (6 november?!??!). Hieruit bleek nogmaals dat de gidsen/reisorganisatie geen controle had over wat ze deden. De gids was dus super gestresst.
Op weg naar het centrum kwamen we in een mega-file terecht. Ohh…wat heb ik me geërgerd, onze hele vrije tijd was eraan gegaan en dat terwijl ik eigenlijk souvenirs wilde kopen. Nouja….eten was toch écht belangrijker, dus dan maar geen souvenirs.
Ik had trouwens nog niets verteld over het verkeer in Moskou, maar daar heb ik geen woorden voor! Wat ben ik blij dat ik daar niet hoefde te rijden….wat een drukte/chaos/gevaarlijk gebeuren! Op bepaalde punten in Moskou hadden ze een 15-baans (!!!!!!) weg, midden door het centrum. Dit had ik nog nooit gezien. En nóg stond er file. Niet te geloven.
Het diner bestond uit een Big Mac-menu. Veel opties hadden we niet, want om 19.00u moesten we alweer verzamelen bij de ‘Eternal Flame’ (een oorlogsmonument) omdat we naar het circus zouden gaan.
Op deze dag had zich trouwens nog een heel drama afgespeeld: een Belgisch meisje (Steffanie) was haar paspoort kwijt geraakt. Als íets een groot, groot, heel groot probleem is in Rusland, dan is het wel je paspoort kwijt raken!! Om een lang verhaal kort te maken: ze was haar paspoort verloren in een taxi (na het stappen richting het hostel) en deze goede Rus (een van de weinige) had het gevonden en naar de Belgische ambassade gebracht. Zodra Steffanie dus contact opnam met de ambassade kreeg ze het goede nieuws te horen dat ze haar pas gevonden hadden. Intussen hadden ze al contact opgenomen met haar thuisfront etc. Wat een geluk!! Ze kwam er sowieso per toeval achter dat ze het verloren was…..serieus, zij mag in haar handjes klappen. Leuke bijkomstigheid was dat ze die dag jarig was: 21 jaar. Dus tijdens haar eerste uren van officiële volwassenheid, heeft zij haar paspoort verloren in Rusland. Best een sterk verhaal om aan je kleinkinderen te vertellen….
En dan….het circus. Bij binnenkomst hadden we al de mogelijkheid om met aapjes op de foto te gaan. Dit zou wat beloven!
Het circus was prachtig. Het is niet voor niets wereld beroemd! Er kwam vanalles aan bod: acrobatiek, motorcross, waterballet, clowns, maar ook een vervelende act met 2 leeuwen, 2 witte tijgers en 4 ‘normale’ tijgers. De dieren zagen er slecht uit, en de kunstjes die ze moesten doen waren belachelijk. Stilte vanuit onze kant dus…..
Dit was slechts een klein minpuntje op de avond. De rest was super! Dit hadden we echt nodig na zo’n stressvolle dag. Wauw!
Na het circus zijn we naar het treinstation gegaan, waar we de nachttrein naar St. Petersburg zouden pakken. Aangezien we nu wisten wat ons te wachten stond, was dit een stuk minder stressvol, ook was de trein een stuk schoner en fijner. Ik heb zelfs de hele nacht geslapen, heerlijk!

Zaterdag 25 oktober

St. Petersburg! Vanaf het eerste moment voelde deze stad anders aan. Veel warmer (al was het weer slechter dan in Moskou), veel vriendelijker, minder stress….eindelijk een beetje een vakantiegevoel!
Wederom begonnen we met een citytour, die onderbroken werd door een ontbijt. We hadden nu nieuwe gidsen, die alles een stuk beter onder controle hadden. Ook waren ze een stuk vriendelijker, erg leuk! Bovendien wisten ze écht veel te vertellen over de stad, erg interessant.
Al gauw zou blijken dat St. Petersburg veel Nederlandse invloeden had. Tsaar Peter de Grote (stichter van de stad) was een grote fan van Nederland, vandaar dat hij de gebouwen langs de rivier in Amsterdamse stijl had laten bouwen (het grachtenpand idee) en in verschillende musea waren Nederlandse kenmerken te vinden. Best grappig dat zo’n megagroot land fan is van ons kikkerlandje. Op zo’n moment besef je toch wel dat we best trots kunnen zijn op Nederland. Al zijn we zo klein, we hebben meer inwoners dan menigeen ander land (niet dat dat altijd positief is), maar ook zijn verschillende landen jaloers op ons. Nederland heeft ook een veel grotere internationale positie dan wij waarschijnlijk denken.
Een onderdeel van de citytour was de St. Peter and St. Paul’s kathedraal. Dit is eigenlijk het begin van St. Petersburg, vanuit dit eiland is de stad ontstaan. In deze kerk zijn trouwens ook veel keizers/tsaren begraven. Ook Peter de Grote.
Het weer was trouwens niet echt lekker. Bewolkt. Maar onze gids vertelde ons dat dit het ‘ware’ St. Petersburg. Als je met zonnig weer in St. Petersburg bent, dan ben je eigenlijk niet daar geweest. Aldus onze gids.
Na de tour zijn we naar de St. Paul’s kathedraal gegaan. Boh….deze was groot!! En mooi, heel mooi. De foto’s spreken voor zich…..
Daarna was het tijd om naar het hostel te gaan. Dit keer zouden we allemaal in een hostel zitten. Het hostel zag er oké uit, maar al snel zou blijken dat het hostel in Moskou beter was. Het sanitair liet te wensen over….maar de bedden, oh…die kon je amper bedden noemen. Ik dacht dat ik in Finland een dunne matras had….maar dit sloeg echt alles! Het was een soort van deken, die als matras functioneerde. Resultaat: het voelde alsof je op een houten plank sliep (wat eigenlijk ook het geval was). Gelukkig was de hele reis vermoeiend, dus slapen zou toch wel lukken.
’s Middags hebben we wat rondgelopen, gegeten en ’n paar dingen bezocht. Oh, dit was echt stukken beter dan Moskou. We voelden ons hier veel meer op ons gemak. Ook was er meer in het Engels te ontdekken en soms, heeeel soms, wilde nog wel eens iemand Engels spreken of het tenminste proberen. Ook waren de mensen wat vriendelijker, nog steeds niet heel erg, maar tenminste een beetje.
’s Avonds was het tijd voor een boottocht over de rivier. Dit was zó mooi. Niet te geloven. Alle gebouwen waren verlicht, prachtig….de sfeer was ook echt geweldig op de boot. Mede dankzij de gratis champagne die we in overvloed kregen aangeboden. Iedereen genoot met volle teugen van deze avond.
Na de prachtige tocht, waar ik geen foto’s van heb omdat ik binnen zat (krijg ik wel van andere mensen), was iedereen zo vrolijk dat we bijna allemaal nog wel naar een bar of discotheek zijn gegaan. Ik ben naar een rock ’n roll bar geweest. Erg leuk. Veel gedanst, veel gelachen, veel slechte foto’s gemaakt. Ook zijn we hier een groep Finse leraren tegengekomen, waar we nog een hele tijd mee gepraat hebben. Leuk!
We hebben het niet echt laat gemaakt, omdat we ook wilden slapen natuurlijk. Nu kwam het wel goed uit dat de klok een uur terug werd gezet…een uurtje extra slapen, heerlijk! Bij terugkomst hebben we nog wat lol gemaakt met wat Duitsers (jaa..serieus!), ik denk dat ik er weer ’n deel vrienden bij heb. Ik kende hen van te voren ook wel een beetje, maar nu toch stukken beter. Echt leuk!

Zondag 26 oktober

Slapen was inderdaad niet echt comfortabel, maarja….toch heb ik een goede nachtrust gehad. ’s Morgens zouden we een tijdje in de bus moeten zitten, omdat we naar St. Catherin’s paleis zouden gaan. Dit was een van de zomerpaleizen van de tweede vrouw van Peter de Grote. En dit was zeker niet voor de poes! Hier zou ik ook wel kunnen wonen ;-). Mooi kleurrijk gebouw en ieder kamer was in een andere stijl. Alle kamers waren mooi versierd en de restauratie was echt mooi uitgevoerd. In dit paleis waren heeeel veel Nederlandse invloeden te vinden. Het blijft grappig. Ook hadden we een hele goede en grappige gids, wat natuurlijk ook hielp.
Daarna hadden we weer een paar uurtjes vrije tijd. In deze tijd ben ik met een Duits/Oostenrijkse groep de Hermitage gaan verkennen. Dit is een van de grootste musea ter wereld. De waarde van de kunstwerken hier word zelfs als belangrijker en waardevoller geschat dan het Louvre. Dat wil toch wel wat zeggen. Met je studentenkaart kwam je gratis binnen, dusja….ook al zijn we niet echt in kunst geïnteresseerd, vonden we dit wel de moeite waard. Best sjiek! Niet alleen de kunstwerken (Monet, Van Gogh, Picasso, Andy Warhold, etc), maar ook het gebouw was de moeite waard. We hebben niet alles bekeken, dat zou téveel zijn. Soms zit je hoofd gewoon echt vol met impressies en indrukken dat je niet meer kunt verwerken, goed is goed, vol is vol.
Na een lunch zijn we teruggegaan naar het hostel om een uiltje te knappen. Vanavond zou alweer onze laatste avond zijn, en geloof me maar dat dat een feest zou worden!
Eerst hadden we een ‘Russian Dinner Party’, ik wist niet echt wat ik hiervan moest verwachten. Maar het eten was overheerlijk (ook al zat in één gerecht mayonaise, nee…ik heb ’t niet geproefd), de sfeer was geweldig! Er waren typische Russische muzikanten die ons af en toe van muziek en kleine spelletjes kwamen voorzien. Erg leuk…..iedereen was vrolijk! En dat kwam niet alleen door de gratis wodka. Dit was echt een leuke avond, ik heb met volle teugen genoten en vond het jammer dat de reis er bijna op zat. Maarja, aan alles komt een eind.
Na het diner was het tijd om te gaan stappen. Onze gidsen hadden ons naar een club gebracht ‘Rossi’s’. Ik heb me kostelijk geamuseerd en jongens, niet jaloers worden nu, maar er was 3x een striptease act in die club. En dat in een ‘normale’ club. Respect voor die vrouwen, want die kunnen echt goed paaldansen, dat doe ik hen niet na!
De dansvloer was vol met internationale studenten, dat is zoiets onbeschrijfelijks, dat moet je meegemaakt hebben. Zo ruig hoe iedereen met elkaar omgaat en hoe snel je contact maakt met andere mensen. Ook word er goed op je gelet. Zodra een vieze Rus iets te dichtbij kwam was er altijd wel iemand die je ‘redde’ door met je te dansen. Best een prettig idee, iedereen denkt aan elkaar en is heel sociaal.





Maandag 27 oktober

Vandaag zouden we alweer naar huis gaan. Ik dacht dat ik pas dinsdag thuis zou komen, maar ik zou ’s nachts terugkomen, waardoor het officieel dinsdagmorgen was.
Deze dag stond er niets meer gepland. We hadden vrije tijd tot 16.00u. Deze tijd hebben we benut door de kerk of ‘Spilled Blood’ te gaan. Dit is met recht een van de mooiste kerken waar ik ooit ben geweest. Alles was van mozaïek, hele fijne mozaïek, echt mooi. Ik weet dat ik dit in dit verslag al meerdere keren heb gezegd, maar het was gewoon echt mooi :-).
Ook hebben we die middag rustig in ’n cafeetje gezeten en op een marktje naar souvenirs gekeken. Dat was het dan…onze reis zou er op zitten!
Op naar de bus. Het weer was al de hele dag slecht, dus dat maakt het wel makkelijker om te vertrekken. De bus was werkelijk waardeloos, zelfs met schoolzwemmen op de basisschool hadden we een degelijkere bus! Echt krap! En daar zouden we zo’n 9 uur in moeten zitten….halleluuja.
St. Petersburg uitkomen was nog een hele klus. File, file, file. Na de files was het tijd voor de grensformaliteiten. Gekke Russen dat het zijn. We zijn 3x gecontroleerd, dit had 4 x kunnen zijn, maar de laatste soldaat was druk aan de telefoon, dus deze had geen tijd voor ons.
Eerst kwam er een soldaat de bus in, controleerde onze paspoorten en liet ons toen doorrijden naar Niemandsland. Dit was de eerste check. Bij de tweede check moesten we de bus uit, naar een grenshokje en werden onze migratiekaarten weer ingenomen en een stempel op ons (kei ruige) visum gezet. De derde check vond plaats voordat we de bus weer ingingen, wederom een paspoortcontrole. Na de tax-free shop ontmoette we die soldaat die aan de telefoon was.
Gelukkig hielden de Finnen ons niet aan bij de grens, want wij hadden aardig was tax-free producten ingeslagen en als zij willen, kunnen zij ons verplichten ALLE tassen te openen…dit zou dus zeker 2 uur in beslag nemen. Lucky us, we werden niet gecontroleerd. Uiteindelijk was ik rond mindernacht uit. Mooie tijd.

Boh….wat heb ik een mooie reis gehad. Ook al voelde St. Petersburg fijner aan dan Moskou, ik had Moskou niet willen missen. Dit was het ‘ware’ Rusland, St. Petersburg is meer Europees en westers. Beide steden zijn een aanrader, als zou ik nooit van ze lang zal ze leven alleen naar Moskou gaan. Ik denk eigenlijk niet dat ik er nog óóit terugwil. Dat heb ik wel gezien, tenzij Rusland een ommekeer gaat maken (misschien met een nieuwe leider). Voorlopig is dit gewoon niet voor mij gemaakt. Ik dacht dat Finland een vreemd en kil land was, maar ineens lijkt Finland heel vrolijk, gemoedelijk en vredig. Ik voel me hier echt thuis.
St. Petersburg is eerder een aanrader, het is niet zo ‘hardcore’- Rusland, dus beter te doen. Ik denk dat dit in 5-10 jaar nog meer toeristisch is, wat het dus gemakkelijker maakt om hiernaartoe te gaan.
Waarschijnlijk ben ik nog superveel vergeten te vertellen, maar ik kan jullie alleen maar aanraden om de foto’s te bekijken. Nog lang niet alle foto’s staan erop, simpelweg omdat ik nog wacht op foto’s van anderen en omdat niet alle foto’s in één album passen (en het superlang duurt om de foto’s te laden). Voor de foto’s, zie: http://picasaweb.google.com/kellyvanherten/Russia

Onder heb ik nog wat feitjes opgesomd, just for fun.

Wetenswaardigheden Moskou:
- Niemand spreekt er Engels en vrijwel niets is vertaald in een andere taal. Verder is het totaal niet toeristisch, terwijl dat toch een grote inkomstenbron is.
- Het is momenteel een van de duurste steden om te leven.
- Het wc-papier is er elastisch…….?!?!
- Het verkeer is er enorm chaotisch, de wegen zijn ook niet echt logisch
- Veiligheidsmaatregelen kennen ze niet. Onze bus had een ster, ter grootte van een tennisbal in de voorruit. Exact voor het gezicht van de chauffeur. Ook verbouwingen waren erg onveilig.
- Het is goedkoper dan Finland…..maar ik had verwacht dat de prijzen (café, supermarkt) toch een stuk lager zouden zijn.
- By the way….ze hebben er niet de Euro (duh!), maar ze betalen daar met Roebels
- Leuke verrassing: enkele onder ons hadden bij binnenkomst in Rusland een sms op hun telefoon ontvangen met het bericht ‘Welkom in de Europese Unie’ (hmmm…..hier klopt ergens iets niet)
- Van de armoede zie je maar weinig…..alles is goed ‘weggestopt’
- Overal waren soldaten te bekennen. Eén keer hebben we zelfs een legerauto vol jonge soldaten gezien, elk bewapend met een groot jachtgeweer.


St. Petersburg:
- heeft wat weg van Amsterdam
- bestaat uit meerdere eilanden
- De kleuren zijn blauw-wit, dit is dan ook terug te vinden in al de matruschka’s (de typisch Russische houten poppetjes à pop in pop in pop in pop, etc). De kleuren van Moskou zijn trouwens zwart en rood.
- Het leven in St. Petersburg is een stuk minder duur.
- Ook hier heb ik een bord ontdenkt waarde Europese vlag (blauwe vlag met gele sterren in cirkel) afgebeeld stond. Misschien willen ze lid worden???
- St. Petersburg is echt ‘ontworpen’. In tegenstelling tot Moskou, wat een grote wir-war van straten was, bestaat St. Petersburg uit rechte straten en is er een logische opbouw in het wegennetwerk te vinden. Dit maakte het voor ons dus ook makkelijker om ons hostel te vinden.
- ‘Normale’ koffie kennen ze hier niet: espresso, cappuccino of americano (slappe koffie).
- St. Petersburg is een vrij ‘hippe’ stad.
- Hier was ik graag nog 1 of 2 dagen langer gebleven, maar dan wel met beter weer!!

PS. Kaarten sturen was té duur. Ik had een hele waslijst gemaakt van mensen die ik allemaal een originele Russische kaart wilde sturen, maar aangezien ik omgereken €3.- aan postzegels per kaart moest betalen, vond ik dat wat té overdreven. Mijn excuses!


Om niet achter te raken zal ik maar meteen de rest van de week vertellen.

Tiistai 28 Elokuu

Mijn Finse les had ik overgeslagen, aangezien dat me te vroeg was. Wel moest ik om 2 uur bij een andere les aanwezig zijn, eerste les van het vak: History and Processes of PR. Dit leek me wel interessant.
Vandaag ging alles fout, ik liet vanalles uit mijn handen vallen, heb mijn kop gestoten (bult op mijn voorhoofd), etc. Ook was ik te laat in de les….
Voor dit vak moesten we een partner zoeken om samen een presentatie maken. Al snel bleek dat de Rusland-reis zijn vruchten had afgeworpen. Aan de andere kant van het lokaal zag ik Holger (hoezo een Duitser?) zitten, normaal is hij altijd met zijn vriendin samen, maar niet bij dit vak. Hij keek al meteen in mijn richting om samen te werken…ideaal! We moesten een land kiezen om onze presentatie over te houden, en tadaa…..onze presentatie gaat over Deutschland! Hahaha….
Na de les ben ik samen met hem boodschappen gaan doen, want hij wist een kortere weg, zei hij. Ik kwam inderdaad in delen waar ik nog nooit was geweest. Ongeveer de hele tijd hebben we het over de reis gehad, of over zijn en mijn universiteit.
’s Avonds heb ik voor Ioanna gekookt, zij was namelijk jarig geweest toen ik weg was. Ook Sara en Jacob zijn komen eten. Daarna ben ik fijn gaan bijkletsen met het thuisfront en…slapen!

Keskiviikon 29 Elokuu

Vandaag had ik problemen met opstaan. Ik moest om 2 uur bij Fins zijn, maar voor die tijd ben ik 3x teruggekropen in bed. Geheel onvoorbereid (we zouden een examen hebben), ben ik naar de les gegaan. Hier bleek dat we het examen met z’n 2e mochten doen, dus gelukkig had ik Nicolas bij me (een slimme Duitser die op een blonde Harry Potter lijkt).
Daarna ben ik naar het centrum gegaan, want ik moest de tijd tot 18.00u overbruggen, dus dan maar shoppen! Het heeft geen nut om naar huis te fietsen….te veel gedoe.
Het shoppen was wel ideaal, ik heb me schoenen (nee…geen laarzen, maar gewoon ballerina’s “voor erbij” gekocht), sokken, een slaapzak en een reiskussen gekocht. Daarna moest ik naar de bijeenkomst van ESN Seabattle. Dit vind komend weekend alweer plaats. Boh…druk druk druk. Maar wel leuk!
Zaterdagmorgen vertrek ik naar Helsinki en ’s avonds vertrekken we naar Stockholm waar we zondag doorbrengen, ’s avonds vertrekken we naar Tallin waar we maandagmorgen/middag doorbrengen. Daarna gaan we weer terug naar Helsinki en dan terug naar Jyväskylä. Veel dingen in korte tijd dus. Op de overtocht van Stockholm naar Tallin vinden er allerlei activiteiten op de boot plaats. Ik laat me verrassen dus! Een unieke ervaring zal het zeker worden: meer den 1000 internationale studenten op 1 grote veerboot. Waauw!
Ik houd jullie op de hoogte!!

'laat en zaat', arrestaties en Rusland!!

Tiistai 14 Lokakuu

Zoals gezegd zou ik naar ’n discotheek gaan. Oei oei oei oei….wat was dat leuk! Bier en shots waren voor €1,-, dus om de biersmaak af te wisselen bestelden we iedere keer een shotje bij een (groot glas, net geen halve liter) bier. Een goedkope avond dus, maar ik moet wel toegeven dat ik ’n aardig stuk in m’n hakken (jaa…ik had mijn pumps aan) had. Kortom: geslaagd feestje!!

Keskiviikon 15 Lokakuu

Dat ik gisteren een leuk feestje had gehad, heb ik woensdag ongeveer de hele dag gemerkt. Echt goed voelde ik me niet, eerder ‘vrij slecht’. Geen hoofdpijn…maar mijn maag!
Tuulia (studeert ook in Maastricht) smste me wakker om in de stad te ontmoeten. Zij was gisteren ook op ’t feestje en tussen de pilsjes door hadden we afgesproken om te gaan shoppen. We hadden toch allebei vrij.
Ik vond dat ik m’n bed moest uitkomen, al was ik graag blijven liggen. Opstaan duurde ook aanzienlijk langer dan normaal, vandaar dat ik Tuulia had moeten smsen dat ik ’n half uurtje later kwam. Ik was sterk aan ’t twijfelen om af te zeggen, maar dat zou té zwak zijn. Dan maar later.
Toen ik haar ontmoette vroeg ik haar voorzichtig hoe ze zich voelde. Gelukkig voelde zij zich net zo slecht (misschien nog wel slechter) dan mij. Rondlopend door de stad was alles prima, maar zodra we te lang ergens zaten ging ’t alleen maar slechter: whoppa…om de beurt naar de wc.
Achteraf kan ik enorm lachen om deze middag. Volgens mij zagen wij er echt uit als ’n hoopje ellende.
’s Avonds heb ik huiswerk gemaakt, zelfs toen Ioanna aardig wat mensen van de taalcursus had uitgenodigd. Stiekem had ik ook geen zin om hen onder ogen te komen, want je weet toch al welke vragen/opmerkingen je krijgt, dus ja…dan maar huiswerk maken tot in de late uurtjes!

Torstai 16 Lokakuu

Vandaag had ik wel weer les, waar ik Tuulia ook weer tegen kwam. Ze vroeg me hoe ik me voelde en ik zei dus ‘prima’, zij had echter nog steeds last van haar maag (arm schaap).
Na de les heb ik met Tuulia en haar vrienden geluncht. Erg leuk…zo leer je ook nog eens andere mensen kennen.
Daarna ben ik naar huis gegaan en heb ik nog wat huiswerk gemaakt. Omdat ik naar Rusland ga volgende week moet ik een aantal dingen eerder inleveren.
’s Avonds ben ik naar Afrodance geweest. Wederom een van die lessen waar je je voor moet inschrijven. Dit keer was het dezelfde lerares als bij Jazz-dance. Iets té enthousiast dus. Toen ik ’n tijdje geleden bij Afrodance op vrijdag ben geweest vond ik ’t leuker, maar gelukkig was het wel actief, dus dan heb je tenminste wel het idee dat je iets nuttigs gedaan hebt.
Bij het dansen was ik uitgenodigd door Wilma (Amsterdam) om bij haar te komen eten. Er zouden aardig wat man komen, maar ik mocht ook komen. Al had ik niet super zin, ben ik toch maar gegaan. Zij had een erg lekkere pasta gemaakt. Heerlijk! En we waren met 14 man, dus een aardig drukke boel, maar wel leuk.
Laat heb ik ’t niet gemaakt, want ik wilde Geert nog eventjes spreken voor hij op concertreis zou gaan. Aangezien mijn telefoon nog niet fatsoenlijk werkte ben ik afhankelijk van internet, dus jaa…..dan moet je ’t een beetje meer plannen.
Ook moest ik erg vroeg op de volgende morgen, dus leek ’t me beter maar op tijd naar bed te gaan.

Perjantai 17 Lokakuu

Vanmorgen rammelde al vroeg de wekker, want ik moet weer naar mijn ‘Neck and Back’ les. Op zich is dit een vrij aardige en leuke les. We zijn maar met 6 man en doen eigenlijk alleen maar oefeningen, waarbij een fysiotherapeut controleert of we het goed doen. Alleen het tijdstip is minder: 8.00u. Ai ai!!
Wel voel ik me lekker fit na die start van de dag. Dat is meestal in contrast tot de rest van de studenten die ik om 10u tref bij de volgende les. Dit keer had ik me voorgenomen om écht op te letten bij de les. De andere keren was dat té lastig geweest en had ik altijd wel eventjes mijn oogjes dicht óf begon ik gezellig te kletsen met mijn buur (dat zegt meer over de persoon die de college’s geeft dan over mij trouwens).
Ik had ’t aardig kunnen volhouden, maar dat was meer omdat de vrouw (die vertelde) veel fouten maakte bij het uitspreken van woorden. Het was duidelijk dat zij geen kaas had gegeten van Engels. Omdat ik van 2 colleges van dat vak een essay moet schrijven, leek ’t mij een goed idee om het hierover te schrijven, ik wist tenminste enigszins waar ’t over ging (bij sommige colleges wist ik echt niet wat ze verteld hadden). Dus na het college ben ik met die vrouw gaan praten en heb ik gevraagd wat de richtlijnen voor ’t essay waren. Welke titel, hoeveel pagina’s, etc. Zij wist echt niet wat ze moest zeggen. We mochten zelf het onderwerp uitzoeken, dus toen ik vroeg of ik Nederland met Finland mocht vergelijken (het ging over de vergrijzing in Finland) was ze super enthousiast: ‘Yes…that would be super good!!’. Zo spetterend academisch vond ik mijn onderwerp niet, maarja….des te makkelijker! Toen we vroegen hoeveel pagina’s het zou moeten zijn, antwoordde ze dat het tussen de 2 en 3 pagina’s moest zijn. Whahahahaha….en dat noemen ze een essay? Echt ’n lachertje! In Maastricht heb ik wel eens verslagen moeten schrijven waarbij ik een inleiding had van 2-3 pagina’s.
’s Avonds ben ik naar de sauna geweest: Heeeerlijk! En ik had een cake gebakken om daarna samen met Sara en Jacob te eten. Erg ontspannend was de rest van de avond helaas niet. Er was een feestje een etage hoger aan de gang, op zich geen probleem, maar op een gegeven moment werd het een behoorlijk agressief feestje: we hoorden mensen schreeuwen en schelden, gebonk tegen muren en de trapleuning en een meisje huilde en schreeuwde “apua”, wat ‘help’ betekend in het Fins. Omdat dit een tijdje doorging en we niet wisten wat we moesten doen, hebben we de politie gebeld, aangezien zij ook vaker onze feestje hebben onderbroken terwijl er ‘alleen’ geluidsoverlast was. Het duurde nog even voor dat deze kwamen en ze wilden eigenlijk dat we dat meisje zouden helpen, maar dat leek ons geen goed idee aangezien we niet fatsoenlijk Fins spreken én we ons er niet mee wilden bemoeien. Voordat we de politie hadden gebeld hadden we al onze fietsen in ’n afgesloten hok gezet, want de laatste tijd zijn er nog wel eens wat fietsen vernield ’s nachts.
Jacob moest de deur voor de politie openen en hij zag dat een Fins meisje met hen aan ’t praten was en het hele verhaal uitlegde. ’t Feestje was inmiddels gestopt, ze hadden de politie natuurlijk gezien. Na een tijdje, zonder al te veel heissa (kloppen op de deur) ging de politie weer. Wij vonden ’t een beetje vreemd dat ze niks deden, maar oké. We waren alle drie erg geschrokken en vonden ’t al heel wat dat we de politie moesten bellen. Ik vond ’t best angstaanjagend allemaal.
’t Feestje begon weer. En na een tijdje kwam de politie vanzelf weer terug. Dit keer 2 busjes en er werd lang op de deur gebonkt en iets geschreeuwd. We konden ’t niet erg goed volgen, Jacob stond wel steeds door ’t spionnengaatje te kijken zodra hij iets hoorde. Hij zei dat de politie er niet echt vrolijk uit zag. Na een tijdje klonk er een ‘Oh my god’……De politie nam een jongen geboeid mee de politiewagen in. Spectaculair ;-). In totaal zijn er toen 4 jongens gearresteerd, wat er nou precies aan de hand was weten we nog niet, maar oké.
Jacob en Sara vonden ’t toen weer veilig genoeg om naar hun eigen kamer te gaan. Het was intussen al 03.00u. Voor de arrestatie hadden Jacob en Sara zelfs getwijfeld om misschien in Ioanna’s kamer te overnachten (zij was ’n weekendje weg), omdat ’t niet echt veilig was om naar boven te lopen. Maar goed, dit was niet meer nodig. Een beetje verward, kon ik dan eindelijk gaan slapen.

Lauantai 18 Lokakuu

Zaterdag moest ik bijkomen van alle heissa. Ook ben ik nog eventjes de stad in gegaan om de laatste voorbereidingen (of eerste..?) voor Rusland te treffen.
De rest van de dag én avond heb ik thuis gezeten en fijn huiswerk gemaakt. Stiekem heb ik tussendoor nog wat Nederlandse tv-programma’s teruggekeken op internet. Je moet toch wat!?!?

Sunnuntai 19 Lokakuu

Huiswerk, huiswerk, huiswerk…..jaja, ’t moest nu onderhand af! En dat is me ook gelukt. Hiep hoi! Gisteren had ik al ’n deel ingeleverd, maar vandaag heb ik een groter verslag af gemaakt. Fijn gevoel!
’s Avonds ben ik nog eventjes de stad in gefietst omdat deze ‘speciaal’ verlicht zou zijn. Nou….echt spetterend was ’t niet, er was minder ‘verlicht’ dan ik dacht. Op zich was ’t wel leuk om te zien. En lekker om ff eruit te zijn en ’n rondje te fietsen.
’s Avonds heb ik een soort appel-kruimeltaart gemaakt (jaja…ik bak me hier onnozel). Ioanna had een Fins recept gekregen, dus dat wilde ik wel proberen. Het was ’n groot succes moet ik zeggen. Het smaakte echt goed!!

Maanantai 20 Lokakuu

Vandaag ben ik de stad ingegaan en heb ik ’n poging gedaan mijn telefoon probleem op te lossen. En kort samengevat: het is niet echt op te lossen. Mijn Nederlandse telefoon doet ’t ineens niet meer, dus moest ik ’n SIM-kaart hebben die in ’t buitenland werkt. Nou laat DNA de enige provider zijn die een pre-paid kaart verkoopt die ook in ’t buitenland werkt. Deze provider heb ik dus momenteel. Klein probleempje: DNA is anti-Vodafone en ik kan dus geen mensen met Vodafone bereiken (en mensen met Vodafone mij ook niet). Dat is dus al tijd ’t probleem geweest. Toen ik vroeg waarom ik van te voren wel gewoon kon smsen met Vodafone, kreeg ik als antwoord: ‘dat kan wel eens, dat is dan geluk hebben’. Nou…hier kan ik dus ook niets mee!
Ik heb nu een nieuwe pre-paidkaart gekocht voor in Finland, maar deze ga ik pas gebruiken als ik terugben uit Rusland. Ik neem die DNA-kaart mee naar Rusland, want dan kan ik (als ’t goed is) tenminste een paar mensen bereiken. De volgende keer laat ik jullie mijn nieuwe nummer weten!
Enne…mensen met Vodafone: het heeft niet echt nut mij te smsen, het komt toch niet aan :-(.
’s Middags moest ik ook mijn was doen. ’s Avonds heb ik mijn koffer ingepakt én moest ik samen met Sara en Jacob huiswerk maken. Een klein project voor Fins, eigenlijk had niemand er tijd voor, maar oké. Gelukkig ging dit sneller dan gepland, dus dan hadden we ’t groepswerk tenminste af. Nu het individuele gedeelte nog (ik had ’n deel al gedaan).
Op een gegeven moment vertelde Ioanna me dat we geen Fins zouden hebben dinsdag. Dit was goed nieuws, want dat betekende dat we niets hoefden in te leveren omdat we de volgende les in Rusland zouden zijn. Ideaal!
Voor de rest ben ik alleen nog bezig geweest met m’n koffer en es gezellig ouderwets msn-en.

Tiistai 21 Lokakuu

Jaaaaa….vandaag vertrek ik naar Rusland. Om 16.30u vertrekt de bus, dus ik had nog genoeg tijd om vanalles voor te bereiden. De laatste loodjes dus.
Ik kom volgende week dinsdag pas ’s nachts terug. Daarna zal ’t ook nog wel eventjes duren voordat ik mijn verslag klaar heb…..het zal wel niet ’t kortste verslag worden!!
Nouja…ik heb er in ieder geval superveel zin in. Ook al denk ik natuurlijk dat ik vanalles vergeten ben mee te nemen en vraag ik me af hoe ‘gevaarlijk’ dat Rusland nou werkelijk is. We zullen het zien…de tijd zal het leren!!

Turkse President en Helsinki

Voor ik mijn 'weekverslag' begin wil ik even kwijt dat mijn mobiele telefoon niet echt super werkt. Het blijkt dat bij mij verschillende smsjes niet zijn aangekomen en dat verschillende smsjes die ik gestuurd heb niet aankomen. Waar het aan ligt weet ik niet, maar het is wel erg vervelend. Sorry dus als ik niet gereageerd heb op een berichtje, of dat jullie denken dat ik niet reageer op iets (terwijl ik misschien wel een sms gestuurd heb). Hoelang dit al aan de gang is weet ik niet precies..... Ik hoop gewoon dat het snel over is!

Tiistai 7 Lokakuu (vervolg)

Nou, ik ben dus inderdaad naar Jazz-dance geweest en dat was dus totaal anders dan Jazz-dance in Nederland. Een beetje hupsen door de zaal, geen concrete dans….gewoon wat oefeningen doen. Maarja…ben ik tenminste wel weer 1,5 uur sportief geweest (hulde!).
’s Avonds ben ik samen met Sara en Jacob naar het A-gebouw geweest, welke achter ons gebouw ligt. We hebben daar met Amy en haar vriend Elliot (die slechts ’n paar dagen op bezoek is) poker gespeeld. Nu heb ik nog nooit poker gespeeld en snapte ik er de ballen niet van…maar ik had wel bijna 2 keer een rondje gewonnen ;-).

Keskiviikon 8 Lokakuu

Vandaag had ik alleen Finse les en daarna had ik afgesproken met Tuulia. Tuulia is een Duits meisje, maar zij studeert ook European Studies in Maastricht. Zij is een maand korter hier dan mij, maar omdat we ook nog eens ver uit elkaar wonen hadden we elkaar nog niet fatsoenlijk gesproken. Tuulia’s moeder is Fins, dus zij is helemaal gewend aan Finland. Haar ouders hadden vroeger een huisje in Lapland, maar tegenwoordig een appartementje in Helsinki, voor haar is dit alles dus niets nieuws!
Het was wel leuk om eventjes te kletsen, want we dachten over veel dingen hetzelfde. Ook misten we beiden het Maastrichtse een beetje; de mensen, de stad, de sfeer. Dit is vooral vervelend als je bedenkt dat we nog maar 4-5 maanden in Maastricht te gaan hebben als we terugkomen. Jammer, want eigenlijk is die tijd veel te snel gegaan! Wel voelde ik me heel erg vrolijk toen ik met haar gepraat had. Ook al hadden we in Maastricht niet echt een band met elkaar, en is dat pas begonnen toen we wisten dat we beiden naar Jyväskylä zouden gaan…toch voelde het heel vertrouwd.
’s Avonds ben ik nog eentje gaan drinken bij Sara en Jacob, en dat was het dan ook.

Torstai 9 Lokakuu

Vandaag had ik van 10.00-16.00 u les. Best veel dus naar mijn begrippen. Toen Nicolas (Duitsland) dus vertelde dat er vandaag een grote happening op de universiteit was, namelijk een toespraak van de Turkse President, en dat hij daar graag naartoe wilde, zei ik dat ik hem wel zou vergezellen….want dat betekende niet alleen dat ik de Turkse president zou zien, maar ook dat ik een uur eerder weg mocht bij Fins ;-).
Samen met Corinna en Nicolas ben ik naar het C-gebouw gelopen, want hier zou alles plaatsvinden. Bij binnenkomst werden we eerst gefouilleerd en werden onze tassen doorzocht. Op zich niet zo’n raar idee, aangezien het in Finland toestaan is om een wapen te hebben. Natuurlijk waren we veel te vroeg daar, maar we waren gewaarschuwd dat er maar een bepaald aantal mensen binnen konden, dus wilden we op tijd zijn. Dat hield dus ook in dat we lang moesten wachten voordat alles begon. Nou ja…dan maar een beetje rondkijken naar de rijke bobo’s en de stoere beveiligingsmensen.
Toen was het eindelijk zover. De show begon. Iedereen moest gaan staan toen president Abdullah Gül binnenkwam. Overal stonden filmcamera’s en fotografen opgesteld. We waren erg blij dat we niet vooraan zaten, want we waren totaal niet op de gelegenheid gekleed. Helaas pindakaas….de rij achter ons was gevuld met Turken, die heel trots een megagrote Turkse vlag omhoog hielden bij zijn binnenkomst, wat betekende dat de camera’s ook in onze richting begonnen te flitsen.
Na zijn binnenkomst was er eerst een muzikale intermezzo à la Treble (trommeltjes gecombineerd met dissonant gezang). Daarna was er een korte speech van een of andere voorzitter van iets en daarna was Mr. President himself aan het woord. Van te voren hadden we al programmaboekjes gekregen en hadden we dus al gezien dat deze lezing slechts 20 minuten zou duren, met als titel: ‘Turkey and EU: Building a Common Future’ (aj aj aj aj ….gevoelig onderwerp!).
De lezing stelde werkelijk niets voor, misschien is het omdat ik teveel voorkennis heb van de kwestie Turkije en de EU. Maar de President hield eigenlijk als het ware een promotiepraatje waarom het zo goed zou zijn als Turkije lid zou worden van de EU. Ik ben momenteel tegen Turks lidmaatschap, dus je kunt je misschien voorstellen hoe zeer ik zijn woorden in twijfel nam.
Na zijn toespraak was er ruimte voor vragen, maar omdat zijn Engels niet super was, moest alles vertaald worden. Er was in totaal 15 minuten vrij gemaakt voor vragen en aangezien de eerste persoon al een drievoudige vraag had, zijn in totaal maar 3 mensen aan ’t woord geweest. En de antwoorden van de President….tsjaa, die had ik ook wel kunnen verzinnen. Lekker politiek correct!
Aan het eind hield de burgemeester nog een toespraak (jaja…die kende ik nog van de eerste week hier) en hij feliciteerde Martti Ahtisaari met zijn nominatie voor de Nobelprijs van de Vrede. Deze lezing was naar hem genoemd, het was de negende jaarlijkse ‘Martti Ahtisaari’-lecture. Hij is president geweest van Finland, en aangezien er college’s naar hem vernoemd zijn, dacht ik eigenlijk dat hij dood was. Maar hij was dus nog springlevend! De dag erna stonden de kranten en internet (zelfs op http://www.nu.nl/) vol met zijn naam en foto, omdat toen bekend was geworden dat hij inderdaad die Nobelprijs had gewonnen. Best grappig, ik heb die man gewoon ‘live’ gezien….
Na al deze heissa was het tijd voor koffie en pulla…het hoogtepunt van de dag! Haha, nee geintje, maar pulla is wel echt lekker, en op dat moment kon ik ook wel een koffie gebruiken.
Daarna ben ik nog snel de stad ingegaan, omdat ik ’n paar schoenen had gezien die ideaal zouden zijn voor in Lapland…en die heb ik na lang wikken en wegen dus ook gekocht.
Eenmaal thuis aangekomen te zijn, moesten er plannen gemaakt worden. Wel of niet naar Stammtisch?? Stammtisch is dat Erasmusfeestje, dat we de vorige keer gemist hadden omdat de taxi niet kwam opdagen. Ik had me dus voorgenomen dit keer wel te gaan, maar hoe meer het er op aankwam, hoe minder zin ik had. Mede doordat het regende (en we ongeveer een half uur moesten fietsen) en doordat ik de dag erna om 8.15u les had, leek het me geen goed idee om te gaan, want dan zou ik toch maar eventjes kunnen gaan. Ook waren een groot deel van de exchange students op reis naar Zweden, dus er waren sowieso veel mensen die dit feestje zouden missen.
Om toch niet een enorme Partypooper te zijn, ben ik wel naar de pré-party geweest, oftewel ouderwets indrinken. Dit was wel erg gezellig. We waren met ’n groepje van 10 man ofzo en slechts 3-4 waren niet Duits. Aj aj aj…German Party!! Ohh, dit was echt leuk. Alle Duitse kaskrakers kwamen voorbij en uiteraard kende ik die ook. De meeste hadden een flink stuk in de kraag, wat het nog leuker maakte. Hoewel ik helemaal in de feeststemming was toen de bubs vertrok naar het feestje (rond 00.00) ben ik toch wijselijk naar huis gegaan. Ik had me goed geamuseerd!

Perjantai 10 Lokakuu

Om 8.00u ben ik vol frisse moet vertrokken richting de universiteit. Ik had me opgegeven voor ‘Neck and Back Training’, aangezien je als student nogal vaal een verkeerde houding aanneemt. Dit was best interessant. Het grootste gedeelte van de les hebben we oefeningen gedaan en controleerde de leraar (een fysiotherapeut) of je alles goed deed en hoe je rug eraan toe was. Nou mensen…ik kan jullie vertellen dat mijn rug prima in orde is! Hiep hoi! Toch is het wel fijn om te weten hoe je bepaalde oefeningen moet doen. Nu weet ik tenminste zeker dat ik het goed doe en dat het niet slecht voor mijn rug of andere gewrichten is.
Hierna had ik weer die saaie Vrijdag les en daarna heb ik geluncht met Nicolas en Gloria. Veel tijd had ik niet, want ik moest mijn spulletjes voor Helsinki nog bij elkaar rapen. Jaajaa…Ik zou naar Helsinki gaan komend weekend. We hebben het vrij last-minute gepland, maar eigenlijk maakt dat niets uit. We zouden toch bij Ingrid blijven slapen dus hoefden geen hostel of zoiets te boeken: Ideaal!
Haastig zijn we naar het station gegaan, want we (Sara, Jacob en ik) waren al aan de late kant. Erg late kant…. We moesten nog een treinkaartje hebben, maar aangezien alles hier met stoelreserveringen werkt, werd ons verteld dat er geen 2e klas kaartjes meer waren. Omdat de 1e klas niet veel duurder was, hebben we die kaartjes maar gepakt, we wilden persé nu gaan. En toen…rennen! We waren nét in de trein, en nog geen halve minuut later begon deze te rijden. Al snel kwamen we er achter dat 1e klas eigenlijk best fijn was. We moesten namelijk 3,5 uur in de trein zitten en we konden gratis koffie en thee én de krant pakken.
Eenmaal in Helsinki aangekomen te zijn bleek daar een of andere kermis te zijn. Ik voelde me echt helemaal in mijn nopjes….eventjes weg uit het kleine Jyväskylä en naar een grotere stad! Al snel zou blijken dat me dit behoorlijk zou tegenvallen….
’s Avonds zijn we bij een Mexicaans restaurant gaan eten en hebben we wat rondgewandeld door de stad. De rest van de avond hebben we bij Ingrid doorgebracht. Zij heeft een klein éénkamer-appartement voor zichzelf. Best fijn, maar niet echt gezellig. In ieder geval was er plaats genoeg voor ons.

Lauantai 11 Lokakuu

Tsjaa, wat kan ik vertellen over zaterdag. Het weer was somber, het heeft heel erg lang gemiezerd die dag. In tegenstelling tot andere reisjes die we hebben gemaakt, hadden we totaal geen plan voor Helsinki. Dat was dus ook het grote probleem. We liepen een beetje doelloos rond zonder iets te bekijken. Ook hebben we meerdere tweedehands winkels bekeken, aangezien Sara en Ingrid hier nogal fan van zijn. Dat is dus totaal niets voor mij….ja, voor carnaval misschien!
Later zijn we ook ‘normale’ winkels binnengegaan. Toen we op zoek waren naar de H&M Divided (de normale H&M was vrij saai hier) zijn we terechtgekomen bij de H&M voor kinderen. En dit was het beste dat we hadden kunnen doen :-). Ik heb me hier een jas (!!), oorbellen en haarbanden gekocht. Sara twee truien en Ingrid ook iets. Ideaal. Het is lang geleden dat ik iets op de kinderafdeling gekocht heb. En het beste van alles is, is dat de prijs stukken lager ligt. Dus ik was superblij met mijn paarse jasje en warm is deze zeker!
Daarna zijn we gaan lunchen met Danni, die ook in Jyväskyla de taalcursus heeft gedaan. Later hebben we ook koffie gedronken en (té duur) gebak gegeten bij een klein cafeetje, dat vond ik allemaal wel leuk, maar ongeveer de hele tijd (op een paar momenten na) voel de ik me niet echt op m’n gemak daar. Ik weet het niet echt te omschrijven. Ingrid is bijvoorbeeld kunstenares. Zij doet kunstacademie en heel haar leven staat in het teken van kunst en creativiteit. Sara studeert kunstgeschiedenis en Jacob literatuur (maar weet enigszins iets van kunst) dus zij hebben meer raakvlak met Ingrid dan ik. Ik ben meer het ‘business-typje’, iets dat zij verschrikkelijk vinden. Ingrid praat ook veel over zichzelf….héééél veel. Soms vraagt ze je iets, maar daarna gaat het alweer snel over haar leven en haar (vaak beroemde of ‘amazing’) vrienden. Blèh! Ik moet wel zeggen dat ik bij haar op de kamer maar 2 kaartjes zag staan, waarvan er 1 van ons was toen we afscheid van haar hadden genomen: mijn kamer hangt lekker vol met allemaal post van mijn vrienden en familie (lekker puh!).
Nee…het was niet zo erg als ik alles omschrijf. Ik heb ook wel met Ingrid gepraat, maar meer oppervlakkig. De meeste tijd heb ik gewoon gezwegen. Ik had een paar mensen gesmst, onder andere Geert dat ik het hier maar niets vond en dat ik me niet echt amuseerde, maar ik kreeg maar niets terug. Best balen……Later bleek dat mijn telefoon dus niet goed werkt (mijn smsjes komen niet aan, ik ontvang niet alles smsjes).
’s Avonds waren we eerst bij Ingrid op haar kamer. We hadden een beetje gedronken en gekletst en toen was het dilemma of we nog de stad in moesten gaan of niet. Ik was helemaal voor om wél te gaan. Ik verveelde me op die kamer. Na een tijdje besloten we dus om toch te gaan, we moesten immers ook eten (Ingrid had namelijk helemaal niets in huis voor ons….). Na een pizza gehad te hebben, hebben we nog even rondgelopen, maar geen kroeg was schijnbaar goed genoeg (nee nee…men houdt niet van ‘massa-cultuur’, dus geen discotheken of andere moderne clubs. Alleen maar gezellige, mysterieuze barretjes). Op die momenten merk ik echt dat ik té neutraal en té gemakkelijk ben.
Uiteindelijk zijn we bij een kroeg naar binnen gegaan, maar omdat ze geen plaats voor ons hadden hebben we ons omgedraaid, op naar huis.

Sunnuntai 12 Lokakuu

Ik had op zaterdag tegen Sara gezegd dat ik baalde dat we zo weinig gezien hadden van Helsinki. Vandaag was onze laatste dag, dus zouden we een paar dingen gaan bekijken. Eerst hebben we een lange wandeling langs de haven gemaakt. Dit was erg mooi, vooral omdat het zonnig weer was en het gewoon een mooie route was. Toen we bij de boulevard van het centrum aankwamen zagen we allerlei oude vissersboten in de haven liggen. Afgelopen weekend was er schijnbaar iets speciaals te doen en waren er allerlei schepen daar, die je ook kon bezichtigen. Erg leuk….op één boot hebben we ook koffie (en pulla uiteraard) gehad. Toen hebben we nog wat rondgelopen en wilden we op weg gaan naar de markt. Eenmaal daar aangekomen bleek dat uitgerekend die dag geen markt was….Dus zijn we maar naar het station gegaan om een treinkaartje te kopen, zodat we dat in ieder geval al hadden. Bah bah…het station was echt bezaaid met dronken Finnen, hier wordt het stereotype Fin echt waargemaakt.
Daarna hebben we wat gegeten in een cafeetje en zijn we naar Ingrid’s universiteit gegaan, zodat wij haar atelier konden zien en een paar van haar kunstwerken.
Dit was allemaal nieuw voor mij, ik wist ook niet of ik het juist wel of niet goed moest vinden. Laat ik dat maar aan de kenners overlaten…..
Niet veel later zijn we naar Ingrid’s kamer gegaan om onze spullen te pakken, zodat we op tijd bij het station zouden zijn. Gelukkig hadden we vandaag meer van Helsinki gezien, vond ik toch wel belangrijk. Enja…dat het de hele dag zonnig was speelde natuurlijk ook mee!
Net voor we de trein ingingen kwamen we Charlotte (Frankrijk) en Danni (Spanje) weer tegen. Charlotte had het weekend met haar ouders in Helsinki gespendeerd en Danni (zij waren goede vrienden tijdens de taalcursus) kwam afscheid van haar nemen. Charlotte zat ook bij ons in de trein, in dezelfde wagon, dus konden we fijn met z’n vieren zitten.
In de trein heb ik fijn wat gelezen en geslapen en toen we in Jyväskylä waren ben ik samen met Sara en Jacob op zoek gegaan naar een restaurant, want ik moest toch íets eten, en ik wist dat ik niets op mijn kamer had. Uiteindelijk zijn we dus bij de Chinees beland, waar iedereen begon te praten over het weekend.
Het bleek dus dat Sara en Jacob het ook een vreemd weekend vonden, ook zij merkten dat er een rare sfeer hing en vonden dat Ingrid veel te veel over zichzelf praatte. Alsof ze het niet meer gewend was om met ons/niet kunstenaars om te gaan, alsof ze zich probeerde te bewijzen ten opzichte van ons. Ook hadden ze gemerkt dat ik me niet happy voelde, maar dat konden ze niet duidelijk aan mij maken omdat wij alleen Engels tegen elkaar praten en dat Ingrid dat natuurlijk zou verstaan. Maar goed….uiteindelijk ben ik blij dat het dus niet aan mij lag. Ik heb geen vervelend weekend gehad, maar ik had het me gewoon anders voorgesteld. Het klinkt allemaal heel dramatisch, maar dat is het niet echt. Het is lastig uit te leggen ;-).
Maar goed….het blijkt dus dat mijn telefoon niet fatsoenlijk werkt. Wat erg irritant is, omdat ik verschillende smsjes niet heb gekregen én smsjes van mij niet zijn aangekomen. Sommige komen aan, sommige niet….ik heb geen idee waar het aan ligt. Ik kijk het nog een tijdje aan, maar mocht het te erg worden, dan neem ik een nieuw nummer, misschien dat het daaraan ligt.

Maanantai 13 Lokakuu

Maandag heb ik lekker uitgeslapen, mijn was gedaan, met moeders geskyped en huiswerk gemaakt. Dat vat eigenlijk mijn dag best goed samen :-).
’s Avonds ben ik bij Sara en Jacob gaan eten en zij hadden Amy en Eliot ook uitgenodigd. Na het eten hebben we poker gespeeld….althans, ik heb gekeken. Én nog lekker pulla en ijs gegeten (super combinatie). Ik ga me leren pulla te maken, dus als ik terug kom, hoop ik dat ik jullie dit gebakje ook kan laten proeven!!

Tiistai 14 Lokakuu

Vandaag heb ik mijn kamer gepoetst en huiswerk gemaakt. Enja…weblog getypt natuurlijk ;-). Later op de middag zou ik naar ‘gym’ moeten, want daar had ik me voor opgegeven (jaja…ik probeer nog altijd sportief te zijn). Gloria en ik hadden een tijd afgesproken om te verzamelen, en daarna ben ik weer verder gegaan met huiswerk maken. Ongeveer anderhalf uur voordat we naar gym zouden gaan, sprak Gloria me aan om skype dat ze het niet meer volhield om huiswerk te maken en vroeg of ze koffie mocht komen drinken. Uiteraard ben ik de beroerdste niet en heb ik haar uitgenodigd. Eigenlijk was het wel leuk om met z’n tweeën te kletsen, normaal zijn we meestal in een groep bij elkaar.
Daarna zijn we naar ‘gym’ gegaan, wat gewoon fitnessen bleek te zijn. Erg spannend dus….ahum! De koekjes die we bij de koffie dus hebben gegeten hebben we er wel afgetraind, maar meer waarschijnlijk ook niet!
Eigenlijk zou ik vandaag gaan rondlopen door de stad met Amy, Eliot, Sara en Jacob, maar ik had mijn plannen gewijzigd en ik zag er meer in om flink op stap te gaan. Gloria ging naar ‘Blaze’ een discotheek/club in het centrum waar op dinsdag geen entree is en bier maar €1,- kost. Het leek me dus wel de moeite waard om dit te proberen. Al verschillende weken heb ik gezegd dat ik eens mee zou gaan, maar tot nu toe kwam er steeds iets tussen. Morgen heb ik lekker vrij, dus vanavond kan ik fijn gaan stappen….en dat zal ik ook zeker doen! Ik heb er zin in en als ’t tegenvalt…ochja, dan weet ik tenminste dat ik daar niet meer naartoe hoef te gaan! Dit alles onder het motto: ''Neet gesjoot is altied mis".

Lekker Lui....!!

Zoals de titel waarschijnlijk al doet vermoeden, heb ik lekker weinig gedaan deze week! Niet veel nieuwe dingen en zodra ik tijd had, wilde ik eigenlijk relaxen of slapen. Waarschijnlijk komt dit omdat ik het weekend als het ware ‘gemist’ heb én ik op maandag en dinsdag veel les had gehad (terwijl ik normaal dan vrij heb). Maar goed…kan best lekker zijn hoor, helemaal niets doen ;-).

Keskiviikon 1 Lokakuu

Vandaag had ik alleen Fins les, aangezien ik een (saai) vak over ‘Voting History’ heb laten vallen. Daarna ben ik naar huis gegaan en ben ik voor Dorte (moeder van Sara) een cake gaan bakken, aangezien ik dat beloofd had!
’s Avonds ben ik samen met Ioanna en Charlotte naar het appartement van Sara en Jacob gegaan om Sara’s moeder te verrassen…..en verrast was ze zeker! Ik had op de cake namelijk in marsepein haar naam geschreven en als ‘special effect’ had ik flikkersterren als decoratie gebruikt, kortom: het zag er behoorlijk feestelijk uit!
De cake was lekker en het was gezellig met z’n allen. Een geslaagde avond dus!

Torstai 2 Lokakuu

’s Morgens had ik Introduction to Cultural Anthropology en om 14.00u zou ik Fins hebben. Aangezien hier heel erg veel studentencafetaria zijn (waar ik korting krijg), is het leuk om steeds weer een andere eetgelegenheid uit te zoeken en te vergelijken met de anderen (en verschil is er zeker!).
Na Fins ben ik de stad in gegaan, omdat ik Sara, Jacob en Dorte zou ontmoeten om iets te gaan drinken. Om 18.15u hadden we namelijk bijeenkomst van de Rusland-reis en het heeft niet zoveel zin om voor 1 of 2 uurtjes naar huis te fietsen en dan weer terug te komen. Vandaar dat ik deze ‘loze’ uurtjes meestal koffiedrinkend doorbreng.
De Rusland bijeenkomst was best nuttig, al was de meeste info ook op internet te vinden. Het belangrijkste was natuurlijk het visa-gebeuren. Ook hebben ze ons allerlei tips gegeven over Rusland en de reis. Na afloop had ik énorm veel zin om er naartoe te gaan, al vind ik het toch nog steeds een beetje eng. Het is toch een heel ander land en een hele andere cultuur…..
Later op de avond ben ik bij de ‘Denen’ een hapje gaan eten. Jacob had ’s morgens een grote vis gevangen en deze wilde hij natuurlijk opeten. Erg lekker!
Ook hadden we besloten dat we die avond het huisje voor kerst zouden boeken, al een hele tijd geleden hadden we een ‘perfect’ huisje gezien, en iedere keer was het nog steeds vrij…ook al wisten we nog niet van iedereen 100% zeker dat ze mee zouden gaan, wilden we het toch boeken.
En ja hoor…..Het huisje was niet meer beschikbaar! Aaah…! Ik was echt gefrustreerd, wederom (zoals bij zoveel dingen) waren we te laat. Ik vond het voornamelijk stom van onszelf, maarja, er was niets meer aan te doen. Natuurlijk ben ik meteen op zoek gegaan naar een ander huisje en uiteindelijk hebben we ook iets leuks gevonden :-). Eigenlijk is het vergelijkbaar met het ‘eigenlijke’ huisje al is dit iets kleiner (voor minder personen), verder zit er wel veel op en aan, waaronder 1 sauna in huis, en 1 naast het bijbehorende meertje :-). In tegenstelling tot het eerste huisje, is hier ook een heeeeel klein binnenzwembad aanwezig. Veel stel ik me er niet van voor, maarja…is wel een leuk extraatje natuurlijk. En het interieur zag er lekker fout en kitsch uit, ideaal voor kerst dus ;-).

Perjantai 3 Lokakuu

Jaa mensen…vandaag ben ik precies 2 maanden hier! Dat houd dus in dat ik op 2/5 oftewel 40% van mijn periode hier zit, dus voor jullie het weten ben ik alweer terug!
Vandaag had ik natuurlijk weer les, en moest ik (zoals iedere vrijdag) een keuze maken tussen welke lessen ik wilde bijwonen, aangezien deze elkaar overlappen. Bij een vak heb ik aanwezigheidsplicht, dus meestal ga ik voor dat vak. Niet dat ik altijd blij ben met deze keuze, maar oké….
De ‘lecturer’ van vandaag was een jonge man (PhD-student), die iets onderzocht over computers en samenlevingen; inderdaad ik heb er niet echt pap van gegeten. Maar dat was ook lastig, aangezienhij 5x in één zin kuchte. Erg irritant! Niet naar de luisteren gewoon. Ik zag achter Gloria, en na een paar zinnen draaide zij zich al om naar mij met een uitdrukking van ‘Wat moeten we hier nou weer mee?!?!?’. Aangezien ik naast Bianca (Duitsland) zat, die ook in Maastricht European Studies studeert hebben we het eigenlijk alleen maar over onze periode hier gehad; over reisjes etc. Na de les ben ik ook nog even wat met haar gaan drinken. Ik ken haar niet supergoed of zo en in Jyväskylä had ik nog niet tegen haar gesproken, dus het was op zich wel leuk om even te kletsen.
Aangezien het de hele dag miezerde had ik niet veel zin om iets te doen, dus ben ik naar huis gegaan en begonnen aan mijn ‘LLW’ (Lekker Lui Weekend). Al moet ik zeggen dat ik eerst nog mijn kamer én de keuken heb gepoetst! Verder heb ik de resterende afleveringen van ‘Op zoek naar Joseph’ gekeken, dit is dan ook de enige Nederlandse serie die ik volg, ofja…zeg maar de enige vorm van ‘televisie’ die ik hier zie. Leuke serie, al moet ik zeggen dat ‘Op zoek naar Evita’ beter was, maar dat terzijde ;-).
Verder heb ik bijgekletst met verschillend vrienden, wantja….2 maanden elkaar niet zien is toch een hele tijd!

Lauantai 4 Lokakuu

Na uitgeslapen te hebben, ben ik naar de stad gegaan, ik had namelijk grootse ‘shop-plannen’. Nouja, nu weten de meeste mensen misschien wel dat ik niet echt een geweldige shopper ben… Nu trof ik het ook nog eens, want bij ‘Sokos’ (een groot warenhuis, vergelijkbaar met V&D of Bijenkorf) waren er ‘3 speciale dagen’, zoiets als een Prijzencircus/Dwaze Dagen, dus…Wat een drukte!! Niet normaal, niet leuk meer….
Ook ben ik even naar een sportwinkel gegaan, maar toen ze met de lichten begonnen te knipperen, had ik in de gaten dat ze gingen sluiten. Zoals wel meer winkels hier…om 16.00u. Ik dacht dat ik nog wel meer tijd zou hebben, maar helaas, dus ben ik maar terug naar huis gegaan met 3 paar sokken, een sjaal en 3 paar oorbellen, tenminste íets.
’s Avonds heb ik wederom thuis gezeten, heerlijk. Ik ben druk op zoek gegaan naar vliegtickets voor Engeland en naar huis, en uiteindelijk heb ik er ook geboekt! Op 30 december vlieg ik (samen met Geert) naar Londen, om daar Oud & Nieuw te gaan vieren. Daarna blijf ik een paar daagjes in Londen, een beetje rondlopen daar en op 3 januari vlieg ik ’s avonds terug naar huis, of ja…naar Düsseldorf, waar ik hoop opgehaald te worden ;-).

Sunnuntai 5 Lokakuu

Na lekker lang uitgeslapen te hebben, ben ik maar eens begonnen met huiswerk maken. Eigenlijk heb ik niet veel bijzonders gedaan die dag…althans, niet dat ik me herinner.
’s Avonds ben ik met Charlotte, Vasilis (Griekenland) en Giacinta (Italië) bij Jacob en Sara gaan eten. Het was een nogal vreemde combinatie van mensen, maar leuk was het in ieder geval wel….waarschijnlijk zullen er dus nog meer etentjes volgen! Ook heb ik samen met Sara een poging gedaan om creatief te zijn. Zij is mij aan ’t leren om kleine knuffeltjes te haken, maar helaas is dit vrij lastig. Althans, ik heb nog nooit gehaakt of gebreid ofzo, dus ik moet echt van voor af aan beginnen!

Maanantai 6 Lokakuu

Omdat ik niet meer precies wist hoelaat ik de wasmachine had gereserveerd, moest ik dus (redelijk) vroeg mijn bed uit om dat te checken. Na mijn was gedaan te hebben was ik eigenlijk de hele dag wel productief! Ik heb aardig wat huiswerk kunnen maken, kleinere dingetjes kunnen regelen voor school etc. Ideaal!
’s Middag voelde ik me wel jarig! Toen de post gebracht werd, kreeg ik 4 kaarten in één keer….superleuk! Ook zat er de reservering bij van het huisje in Lapland, dus nu weten we in ieder geval dat de reservering goed is gegaan (aangezien de correspondentie in het Fins was begrepen we niet helemaal hoe/wat/waar we moesten betalen).
’s Avonds moest ik weer leren voor een kleine toets die we morgen zouden hebben, maar de woorden waren me echt té lastig om te leren, het lukte voor geen meter. Fins-Engels ging nog wel, maar zodra ik iets zou moeten schrijven in het Fins ging ‘t mis….dus dan maar op hoop van zegen.


Tiistai 7 Lokakuu

Vandaag had ik weer eens les…..en die test. Gelukkig waren alle woorden gegeven en moesten we alleen paren bij elkaar zoeken, dat lukte me nog wel! Na de les hebben ik, zoals gewoonlijk, wat gegeten en daarna ben ik met Sara de stad in gegaan om een cadeautje te zoeken voor Ingrid, die volgende week jarig is. Komend weekend ga ik naar Helsinki, dus dan willen we haar het cadeau al geven.
Strakjes ga ik naar ‘Jazz-dance’, ben benieuwd! Ik ga eigenlijk alleen omdat er veel anderen ook naartoe gaan én omdat het gratis is ;-). Ochja, een beetje beweging kan geen kwaad….vorige week heb ik niet gesport, dus dan moet ik deze week toch maar eens iets gaan doen!