Sporty Spice moest naar de dokter....

Maanantai 22 Syyskuu

Maandag heb ik, zoals gewoonlijk, vrij dus….uitslapen! Daarna heb ik, (alweer) zoals gewoonlijk, mijn was gedaan en verder nog wat huiswerk gemaakt. Vrije dagen gaan altijd snel om, dus voor ik het in de gaten had was het al tijd om te gaan sporten: Bailantino!
Dit is een soort dansen (zonder partner) op Latin muziek. Erg leuk! Maar wel errug druk…. Het was lastig om de lerares te zien, en aangezien ik het Fins meestal niet begrijp is het wel zo handig om de lerares te zien. Maar leuk was het in ieder geval wel….dus misschien ga ik vaker!
Af en toe laat mijn geheugen me in de steek, dus kan ik niet meer met 100% zekerheid zeggen wat ik nu maandagavond gedaan heb. Ik gok dat ik niet zoveel gedaan heb, maar zeker weten doe ik eigenlijk niet. Maar goed, iets spannends was het in ieder geval niet, anders had ik het wel geweten!

Tiistai 23 Syyskuu

Vandaag heb ik Finse les gehad en daarna ben ik met Sara en Jacob de stad ingegaan om een koffie te drinken. Erg gezellig….meestal praten we over reizen, of roddelen we er flink op los (ich weet dat dat niet goed is, maar toch….ik kan ’t niet laten). Daarna heb ik met Sara nog heel even rondgekeken in enkele winkels en toen op weg naar huis gegaan. Daar had ik een email gekregen van mijn Finse lerares, waarin ons onder anderen werd verteld dat er een schietpartij had plaatsgevonden op een Finse school. Toch wel schrikken, maar ja, wat doe je eraan? Dat kan overal gebeuren, al is het in Finland makkelijker, omdat het toegestaan is om wapens te hebben (best een eng idee).
Ik had eventjes tijd om wat te eten en me om te kleden….want er moest wéér gesport worden! Jajaja….Balletone dit keer. Balletone is een sport waarbij dansen (wederom zonder partner) wordt gecombineerd met ballet, dus ja…ik heb enkele pliées moeten maken ;-).
Ik vond het wel leuk, dus waarschijnlijk ga ik nog wel een keer. Maar net als bij Bailantino was het hier veeeel te druk, dat was wel ’n minpuntje.
Na balletone zijn we als ’n speer naar huis gegaan, gedoucht en omgekleed en naar het verjaardagsfeestje van Marco (Italiaan) geweest. Er was volop eten aanwezig, allerhande Italiaanse en Spaanse specialiteiten (en chocoladecake!), want het feestje was ook van een Spaans meisje, die ik niet kende. Het eten was lekker en een groot deel van de mensen van de taalcursus waren daar (is altijd leuk), maar ik vond er niet echt ’n geweldige sfeer hangen, dus was ik even voor 01.00u weer fijn thuis.

Keskiviikon 24 Syyskuu

M’n dag begon niet zo goed. Na me gedoucht te hebben zag ik dat ik iets in mijn oog had. Dit had ik gisteren, voor ik naar bed ging, ook gezien, maar ik dat dat ’t gewoon ’n vuiltje was. Aangezien het bleef zitten waar het zat (wat ik ook probeerde), het erg irriteerde en het best pijn deed toen ik mijn lenzen wilde in doen, heb ik uiteindelijk besloten toch maar de zuster te bellen (zo werkt dat hier). Zij zei dat ik moest langskomen, maar eigenlijk wilde ik dat niet, omdat ik les had en ik had dat vak nog nooit gehad. Toen ze zei dat ik alleen ’s morgens kon komen, ben ik toch maar gegaan.
Op de praktijk moest ik best lang wachten voordat ik aan de beurt was. Vreemd was het wel allemaal, ik wist natuurlijk niet waar ik me moest melden en hoe alles hier werkte, maar ja. Toen ik aan de beurt was wist de zuster eigenlijk niet wat ze moest. Ik wees haar aan wat ik zag, maar zij dacht dat het misschien bij mijn oog hoorde….ik wist zeker dat dit níet het geval was, ik wist bijna zeker dat ik iets in mijn oog had gekregen en ik wilde dus dat zij het eruit zou halen, maar na lang wikken en wegen heeft ze dan toch maar besloten dat ik de dokter moest zien, ná mijn les, want hij had het erg druk.
Op de universiteit voelde ik me erg misplaatst. De lerares praatte alsof ze ieder moment in slaap kon vallen en ik wist natuurlijk niet wat ik allemaal gemist had. Erg boeiend was het niet en ik voelde me niet echt prettig over mijn oog, dus erg oplettend was ik niet.
Maar goed….na de les kon ik weer als een speer terug naar de dokter. Dit keer moest ik een uurtje wachten voordat ik aan de beurt was. Het was een oud mannetje en alles zag eruit zoals vroeger. Ook droeg hij een witte jas…wat mijn ‘eigen’ dokter volgens mij niet doet. Zijn Engels was niet supergoed, dus moesten we ons redden met een combinatie Engels/Fins/handen-en-voeten-werk. Maar uiteindelijk meende hij tot de conclusie gekomen te zijn dat er een bacterie in mijn oog zat. Ik geloofde hem niet en zei dat er íets in mijn oog zat, omdat ik het voelde én zag. Hij zei dat hij iets om dat zwarte puntje heen zat (glazig/glanzend), waardoor het waarschijnlijk een bacterie was, maar ja….welke bacterie? Dat wist hij ook niet. En het kon zijn dat die bacterie opgezwollen was, vandaar dat ik het kon voelen. Nouja…ik wilde niet zijn medische kennis in twijfel brengen en hoop maar dat hij de juiste diagnose heeft gesteld. Hij had me een recept meegegeven voor druppels, die ik kon ophalen bij de apotheek.
Na mijn doktersavontuur had ik Finse les, in een veeeeel te klein lokaal. Verder was het niet echt bijzonder. Na de les ben ik met Sara (op lang aandringen van haar) naar Flow Gymnastics geweest. Jajaa…wéér sporten! Ben benieuwd hoelang ik dit ga volhouden. Een ding weet ik zeker, naar Flow Gymnastics ga ik niet meer!! Het is lastig te omschrijven, maar de combinatie van de bewegingen en de muziek deden mij denken aan een dinnershow (waarbij ik de dansende ober was die de borden moest serveren) óf aan een parade door de Mainstreet van Disney. We werden ook gedwongen met een lach op ons gezicht rond te dansen/hupsen. Ik kon mijn ‘echte’ lach niet inhouden. Het leek werkelijk alsof onze (op leeftijd) lerares haar frustraties over haar afwijzing tot de balletacademie op ons wilde afreageren. Mijn God…dit was echt voor bejaarden. Echt raar…. Al kon ik stiekem de rek-oefeningen niet aan.
Na deze inspanning moest ik me wederom haasten, want ik had een uurtje de tijd om me te douchen, omkleden en te eten, want daarna zou ik met Sara en Jacob naar het theater gaan. Hier was namelijk een concert van het Symfonische Orkest van Jyväskylä. Dit was erg mooi, het was ook erg druk en dat voor een woensdagavond. Ze hebben 3 stukken gespeeld, waaronder één van Sibelius (of course) en één van Händel. Die van Sibelius was erg lang, met, naar mijn mening, te veel strijkinstrumenten en te weinig blaasinstrumenten. Die van Händel was kort maar krachtig, erg mooi stuk! Er waren ook meer blaasinstrumenten bijgekomen, dus ik denk dat ik dat toch echt kan waarderen in klassieke muziek. Over het derde stuk had ik me wel verheugd, er zou namelijk een klarinetsolo in zitten. Helaas vond ik deze solo werkelijk niets, het was té experimenteel…niet mijn stijl. Ik vond het niet meer als klarinet klinken, maar als ‘gefiep’. Maar goed, er waren genoeg mensen die het práchtig vonden, waaronder Jacob, dus laten we het er maar op houden dat het gewoon niet mijn smaak is.
Ik vond het wel super dat ik er naartoe ben geweest, ik had het er al vaker over gehad, maar nu ben ik eindelijk gegaan. Wél moet ik erbij zeggen dat de ‘looks’ van het orkest met tegenvielen. Niet alleen omdat het voornamelijk lelijke, behoorlijk op leeftijd, Finnen waren, maar vooral omdat de dames geen kledingvoorschrift hadden, waardoor het echt een rommelig kleurenpallet was. En dan heb ik het nog niet gehad over de diepe décolletés die ik liever niet gezien had…..Helaas mocht ik daar geen foto’s maken.

Torstai 25 Syyskuu

Ook vandaag was het weer ‘haastje-repje’-dag. Ik had 3 lessen op dezelfde tijd, dus was het kiezen geblazen. Ik heb gekozen voor een les, waarvan het de eerste les van het vak was, dat leek mij het verstandigst: Introduction to Cultural Anthropology. Gelukkig deed de leraar niet lastig over het missen van lessen, want dit zal wel vaker voorkomen.
Na deze les ben ik als een speer naar de andere kant van de stad gefietst, snel wat soep en salade gegeten en op naar de volgende les (waarvan ik gisteren die saaie, slaperige lerares had). Ook dit vond ik niet echt boeiend, en nu blijkt dat ik maar 2 studiepunten (ECTS) in plaats van 7 (!!) kan verdienen, weet ik niet of ik dit vak blijf aanhouden. Misschien is het niet de moeite waard.
Aan het eind van de middag, om 17.00u ben ik met Ioanna naar een bos verderop gefietst, want we zouden gaan ‘orienteering’ samen met Sara en Jacob, die daar al aanwezig waren. We kregen een kaart van het bos en een kompas in handen geduwd, tezamen met een route die we moesten afleggen. Spannend dus! Uiteraard was het wel nog licht, maar dat is ook wel nodig! Veel moeite heeft het ons niet gekost, we hebben fijn gepraat tussendoor, fijn gewandeld en genoten het mooie uitzicht. Omdat de herfst begint in te zetten, begint het bos langzaam te verkleuren, waardoor het momenteel de mooiste kleuren heeft. Prachtig!
Nog voor het donker waren we uit het bos en zijn we teruggegaan naar huis. Na iets gegeten te hebben, en even fijn bijgekletst te zijn op MSN, ben ik me gaan douchen, omdat ik nog naar de ‘Russian Party’ wilde gaan vanavond.
Toen ik eenmaal uit de douche gekomen was, vond ik (na een tijdje) mijn oog er werkelijk verschrikkelijk uitzien. Het was helemaal rood doorlopen, dus heb ik (na enige afweging) maar besloten níet naar het feestje te gaan, omdat ik dan weer de kou in moest en een discotheek kan geen wonderen doen voor een bacterie. Slaap misschien wel…dus leek het me verstandiger niet te laat naar bed te gaan, ik moet immers ook naar de universiteit morgenvroeg. Hopelijk is het gedoe met mijn oog over, het bevalt me maar niets! In ieder geval, als het na een paar dagen (dus na het weekend) nog niet over is, moet ik weer terug naar de dokter.
Dus heb ik mijn ‘vrije’ tijd maar besteed om mijn weblog weer es bij te werken. Komend weekend ga ik naar Tampere, dus als ik daarvan terugkom zal ik wel weer wat te vertellen hebben!