Estland-Tallinn

Torstai 11 Syyskuu

Vandaag had ik mijn tweede Finse les. Gelukkig viel deze mee en leek deze les korter te duren dan de eerste les….er is dus nog hoop!
Na de les ben ik met Gloria (Oostenrijk) naar het treinstation gegaan, omdat we tickets moesten hebben voor de bus (ja…het is logisch om die op het treinstation te kopen). Een enkele reis met studentenkorting naar Helsinki kost € 22,-. Het is wel handig dat die korting er is, want het scheelt 50%. Onze bus zou om 02.00u vertrekken morgenvroeg, een leuk vooruitzicht dus! Maar goed, we hadden specifiek voor deze tijd gekozen, omdat we in Helsinki op tijd de veerboot wilden nemen. Jacob en Sara hadden een auto gehuurd, omdat Jacob’s ouders in Jyväskylä waren. Dit kwam wel goed uit, want nu kon hij ons ‘s nachts naar het busstation brengen en dan de auto afleveren (dat kan hier ook ’s nachts). Lopen zou toch best ver zijn geweest.
De rest van de dag heeft in het teken gestaan van Tallinn. Ik moest nog wat boodschappen doen en natuurlijk mijn tas inpakken. Uiteindelijk is het na lang wikken en wegen niet mijn kleine rugzak geworden, maar mijn grotere trolley (en nee…ik had niet teveel bij me!).
’s Avonds heb ik nog op internet informatie ingewonnen over Tallinn. Het was mijn doel om wakker te blijven totdat we naar de bus zouden gaan, zodat ik fijn in de bus zou kunnen slapen. Gelukkig ging de tijd snel om en was het al gauw 01.00u.

Perjantai 12 Syyskuu

Om 01.00u zijn we dus op weggegaan naar het busstation, omdat we op tijd bij de bus moesten zijn, aangezien we geen plaatsten van te voren konden reserveren.
Het bleek dat we niet de enigen waren die naar Helsinki gingen, buiten ons waren er een stuk of 6 mensen én 4 andere Erusmus-studenten. Eén van hen had met ons de taalcursus gedaan, dus het was wel grappig dat we in dezelfde bus zaten. Sterker nog, zij zou ook bij ons op de veerboot zitten, want ook zij ging naar Estland.
Voordat ik verder ga is het misschien handig om te zeggen met wie ik allemaal op reis ben gegaan:
- Sara en Jacob (Denemarken)
- Gloria (Oostenrijk)
- Wilma (Nederland – Almere)
- Nienke (Nederland – Utrecht)
- Joyce (Nederland – Echt)

Met deze 6 ben ik ’s nachts naar Helsinki vertrokken. 4 Anderen waren al in Helsinki aanwezig, omdat ze ook Helsinki wilden bekijken:

- Ioanna (Griekenland)
- Sara (Portugal)
- Maria (Spanje)
- Ingrid (Schotland – studeert nu in Helsinki)

Verder is ook Filipa uit Portugal mee geweest, aangeizen zij nu in Tampere studeert, hebben we haar in Helsinki getroffen.

De busreis was goed gegaan. Al was iedereen enigszins gebroken toen we in Helsinki waren. Maar nu moesten we op zoek naar de haven, want om 07.00u werden we daar verwacht om de tickets op te halen. Na een klein kwartier rondgelopen te hebben, zonder precies te weten waarheen, hebben we een taxi gepakt. Deze bracht ons netjes naar de goede haven (want er zijn meerdere havens in Helsinki). Daar aangekomen was het wachten op de 4 die al in Helsinki waren en op Filipa. Zij waren allemaal te laat, en dat was erg frustrerend, aangezien wij midden in de nacht vertrokken waren en op tijd waren in een onbekende stad, en zij niet eens op tijd konden zijn. Het vervelendste was dat ze zeiden dat het helemaal niet ver was om van Ingrid’s kamer naar de haven te gaan, “5 minutes”, dusja….toen ze dat zeiden kon ik mijn lach niet meer inhouden. Filipa kwam gelijk met hen aan, wat best netjes was, want we wisten dat zij te laat zou komen, omdat zij geen eerdere trein kon nemen. Uiteindelijk waren we dus compleet.
De reis met de veerboot vond ik best lang duren, en ik vond de boot érg onstabiel. Als van de ene naar de andere plek liep, voelde het alsof ik flink gedronken had….recht lopen was er niet bij!
Om 11.00u waren we in Tallinn en toen begon de zoektocht naar ons hostel, waar we ons maar niet te veel van moesten voorstellen. Ons hostel kostte namelijk €9,- per nacht, en we hadden het ook nog zo voor mekaar dat we allemaal in een kamer zouden slapen. Veel kon het dus niet zijn. Gelukkig hadden we ’t hostel snel gevonden. En in tegenstelling tot onze verwachtingen zag het er allemaal super uit! Oké, het is geen 5-sterren hotel, maar voor zo’n goedkoop hostel zag het er echt prima uit! Onze ‘kamer’ bestond uit 3 ruimtes, en was super groot. Ook hadden we een eigen douche (met massagestralen) en 2 wc’s op onze etage. Er was zelfs bedlinnen aanwezig. Met andere woorden, we hadden niets te klagen. Ook de ligging van het hostel was ideaal, midden in het oude stadscentrum. Kortom, mocht iemand ooit naar Tallinn gaan, ik weet een adresje!
Na ons gesetteld te hebben zijn we het oude gedeelte ingelopen, op zoek naar een eettentje. We zijn beland bij een pannenkoeken-restaurant, anders dan ze het in Nederland zouden klaarmaken, maar het was wel lekker én spotgoedkoop (niet geheel onbelangrijk).
Bij de Tourist Information hebben we ons een Tallinn Card gekocht. Met deze kaart kun je bij alle museums gratis binnen, gratis city-tour en krijg je bij veel winkels/attracties/restaurants/barretjes korting. Ook zat er een informatieboekje bij met tips en een plattegrond. Omdat we een city-tour wilden doen, zouden we de kosten van de kaart er al uit hebben na deze tour.
De city-tour was al vertrokken, deze zouden we dus een andere dag moeten doen. Aangezien niet iedereen het zelfde wilde bekijken, hebben we ons opgesplitst in 2 groepen, dat kan makkelijk als je met 12 personen bent! Ik ben naar eerst naar een kerk geweest en daarna naar een oud klooster, dat erg raar was opgebouwd. Het leek alsof je onder de grond was (je moest ook met een heel smal trapje omlaag), maar je was nog steeds boven de grond. Dit was erg indrukwekkend. Het complex was niet heel erg groot. Toen we dachten dat we alles gezien hadden, kwam de beheerde (een oud krakkemikkig Ests mannetje) naar ons toe. Hij gebaarde vanalles, want hij sprak geen Engels. Toen wij duidelijk maakten dat we Duits spraken, toen kwam hij helemaal los. Hij rende van het ene punt naar het andere punt van de kamer en wees ons vanalles aan in gebrekkige Duitse zinnen. Het was echt ’n schat van een vent, zo grappig dat hij ons dit alles liet zien! Hij had er zelf ook lol in, vooral toen hij hoorde dat ik uit Nederland kwam (hij noemde alle schilders op en begon te praten over klompen, kaas en molens) en Sara en Jacob uit Denemarken kwamen (want er hadden Deense monniken in het klooster gewoond). Al met al voelden we ons wel speciaal dat hij ons dit allemaal vertelde, want aan de rest van de toeristen schonk hij geen aandacht (alleen als ze binnen kwamen, want ze moesten entree betalen).
Daarna zijn we een beetje rondgelopen en zijn we op een marktstraat terecht gekomen. Hier moesten we natuurlijk eventjes snuffelen tussen de Estse spullen. Voor de rest hebben we nog wat tijd doorgebracht in een Ests barretje, erg gezellig en origineel.
’s Avonds hebben we ons de bus gepakt (is gratis met Tallinn-card) en zijn we naar het Pirita hotel gegaan. Hier zou een spa aanwezig zijn, waar we gratis gebruik van konden maken. Dit laten we ons natuurlijk geen tweede keer zeggen! In eerste instantie viel het een beetje tegen, want we zagen alleen een 25-meter bad. Maar toen we eenmaal de sauna’s hadden ontdekt waren we tevreden. Er was ook een stoomruimte aanwezig, al moet ik zeggen dat ik toch liever in een sauna zit. Om 22.00u vertrokken we weer richting het centrum, want we moesten nog eten! Veel restaurants hadden hun keuken al gesloten, logisch, want intussen was het al 22.30u, dus hebben we uiteindelijk iets moeten eten in het ‘Beer-house’. Dit zou een ideaal café zijn voor een aantal mensen (lees: jongens in de leeftijd van circa 23 jaar) uit mijn Nederlandse (lees Limburgse/Maasbrachtse) omgeving!!
Onder het genot van veel te harde muziek (Accordeon, Oostenrijks / Duits-achtig) waren er lange stevige tafels en ongeveer iedereen had een bierpul van 1 liter in zijn hand. De mensen waren nog nét niet op de tafel aan het dansen. Het eten was trouwens best culinair, geen schnitzel of zo, en bovendien goed te eten.
Enorm uitgeput zijn we teruggegaan naar ons hostel, waar ik binnen enkele minuten in slaap ben gevallen. Eindelijk sliep ik weer eens op een matras die iets dikker was dan 10 centimeter. Heerlijk!

Lauantai 13 Syyskuu

Vandaag zouden we onze dag beginnen met de city-tour. Maar goed ook, want op het moment dat we de bus in stapten begon het een beetje te regenen. Tijdens de city-tour zouden we 1 uur in de bus zitten, die ons voornamelijk de belangrijkste dingen in het nieuwe gedeelte van Tallinn zou laten zien, en na de busrit zouden we een wandeltocht hebben van 1 uur door het oude gedeelte. Tallin bevat mooie houten huizen, als zijn sommige in een erg slechte staat. Deze huizen zijn trouwens beschermd, maar persoonlijk vind ik het raar dat ze dan zo slecht onderhouden worden. Veel huizen deden me trouwens denken aan Vila Kakelbont van Pipi Langkous! De bus bracht ons naar verschillende plaatsen en het maakte een ‘foto-stop’ bij ‘Songfestival Ground’. Dit is een groot grasveld met een podium dat gebruikt wordt voor politieke bijeenkomsten maar ook voor internationale popconcerten. Persoonlijk vond ik het niet echt bijzonder, maar oké. Ik ben wel blij dat we deze bustocht gedaan hebben, want anders zou ik hier denk ik niet naartoe zijn gegaan.
De tocht door het oude gedeelte was best leerzaam, al heb ik niet alles meegekregen (onze gids had een irritant Engels accent). Ook zijn we de Alexsander Nevsky-church ingegaan. Helaas mochten hier geen foto’s gemaakt worden. Ik heb in mijn leven veel kerken bekeken, ook veel verschillende kerken (o.a. in Rome), maar dit sloeg echt alles! Het zag er erg oosters uit. Geert had me voordat ik naar Estland vertrok iets vertelt over een Aladin-achtige kerk waar een waku-waku man rare spreuken zou uitspreken. Zonder dat ik de naam van de kerk wist, wist ik dat hij het over deze kerk zou hebben. Het was een en al kitsch, maar wel indrukwekkend. Er was inderdaad een rare man met een lange baard die spreken uitsprak, die werden bekrachtigd door zijn volgelingen. Van buiten zag de kerk er trouwens erg apart uit, ik vond het best mooi en het deed me erg aan Rusland denken. Erg raar is dit niet, want het was een Russisch-orthodoxe kerk. In ieder geval….erg mooi en apart om gezien te hebben!
Na de tour zijn we een leuk barretje ingegaan, althans, een deel van ons, want een ander deel wilde verder gaan. Het was een erg knus barretje, erg klein en laag, maar enorm leuke atmosfeer en lekkere koffie. Zij hebben vorig jaar niet voor niets de prijs ‘beste bar van Estland’ gewonnen. Eenmaal uitgerust hebben we ons de tram naar de paleistuinen gepakt, want hier waren enkele musea die we wilden bezoeken. Het eerste museum, het Kadriog Palace, zag er van buiten mooi uit, want zoals de naam al doet vermoeden was het een paleis J. Ook van binnen was het erg klassiek, met wand- en plafond versierselen (waar ik erg tuk op ben). Er was veel kunst aanwezig en wonder boven wonder was er zelfs een ‘Dutch Room’. Erg grappig, want voor de rest waren er geen speciale kamers van andere landen. Hoewel ik geen enkele schilder kende, voelde ik me erg nationalistisch in die ruimte en was ik trots op Nederland…ahum!
Daarna zijn we naar het ‘Kumu Art Museum’ gegaan, dit beloofde heel wat want het museum was bekroond met de titel ‘European Museum of the year 2008’. Het gebouw zal er veelbelovend uit: hypermodern, strakke lijnen, veel glas.
Na eerst wat gegeten te hebben, zijn we door het museum gaan rondlopen. Er waren 3 verdiepingen. De eerste verdieping vond ik niet echt bijzonder, gewoon schilderijen, niet eens super speciaal. De tweede verdieping bevatte foto’s, die niet echt veelzeggend waren. De derde verdieping bevatte ‘contemporary art’, dus ik dacht dat dit meer wat voor mij zou zijn. Niet dus!! Dit was werkelijk de slechtste expositie die ik ooit had gezien, ik vond het zelfs een beetje angstaanjagend, maar ik kan niet uitleggen waarom. Waarschijnlijk omdat er uit verschillende plaatsen geluid kwam en veel ‘kunstwerken’ vrij minimalistisch waren of heel veel tekst bevatten. In ieder geval, het was raar.
Met de Tallinn-card kreeg je verschillende dingen gratis, zoals ik al eerder vermeld heb. Ook konden we gratis een typisch Fins drankje (likeur) proberen in een bepaalde bar. Wij, studenten, vonden de combinatie van ‘gratis’ en ‘drank’ erg goed klinken, dus zijn we na het museum naar dit barretje gegaan. Het was een nieuwe bar, die erg kil aanvoelde, maar gelukkig kreeg je het vanzelf warm van de likeur. Persoonlijk vond ik het best lekker, een beetje ‘Sjrobelaer-achtig’ (jaja…ik zal het vast en zeker verkeerd geschreven hebben) met een lichte sinaasappel smaak. In ieder geval, 4 van de 6 vonden het geen succes.
We hadden om 20.00u afgesproken om gezamenlijk te eten, maar uiteraard was de andere groep weer te laat (daar zaten té veel Mediterranen mensen in, zie zijn altijd te laat). Toen ze er eindelijk waren, na half 9, was het natuurlijk super lastig om nog een restaurant te vinden en zijn we opgesplitst in meerdere groepjes. Uiteindelijk ben ik met Nienke (uit Utrecht) bij een Italiaans restaurant beland en heb heerlijk op het terras (uiteraard met terrasverwarming) gegeten. Het was fijn om weer eens een heel gesprek in het Nederlands te houden…..én om te praten over onze vriendjes die we allebei thuis hebben achtergelaten (Geert, zo erg was het niet hoor).
Later zijn we naar het hostel gegaan, omdat we ons zouden omkleden om op stap te gaan. Niemand had echte ‘stap-kleding’ bij zich, dus zijn we als een stelletje toeristen naar de discotheek gegaan. Wij hadden gekozen voor ‘Club Hollywood’ en wel om de simpele reden dat we hier gratis entree zouden hebben met de Tallinn-card’. Die zaterdagavond was er een thema in de club, en met name bepaalde jongens zullen nu jaloers op mij worden; het thema was namelijk ‘Electro Sex’. Jaja…wij hadden weer de juiste avond uitgekozen. Nu werd ons vooroordeel over Estland (met Russische invloeden) alleen maar bevestigd. Er hingen een stuk of 10 grotere beeldschermen in de discotheek waarop interviews een korte filmpjes met ‘playmates’ werden vertoont. Ook waren er 2 danseressen gebodypaint met neonverf en waren er 2 gogo-danseressen die later op de avond topless zouden gaan. Na een tijdje gedanst te hebben, waren we tot de conclusie gekomen dat de muziek (electro) toch wel zó slecht was en dat er eigenlijk geen sfeer in de club was, dus zijn we maar naar huis gegaan. Er stond echter een erg lange rij om binnen te komen. Helaas heb ik geen foto’s gemaakt van de club, maar anderen volgens mij wel, dus als ik de foto’s heb, zal ik ze op aanvraag vertrekken ;-).

Sunnuntai 14 Syyskuu

Vandaag zou alweer onze laatste dag zijn. We zouden om 16.00u de veerboot naar Helsinki hebben. Hoewel er een groep was die persé naar een openlucht museum een stukje verderop wilde gaan, behoorde ik tot de groep die liever nog een keer rustig door het centrum zou lopen en misschien een paar dingen wilde bekijken.
Eerst hebben we uitgebreid ontbijt gehad bij het Pannekoeken-restaurant. Daarna zijn we naar het Marsepein-museum geweest. Het woord ‘museum’ was erg sterk uitgedrukt, het was een ruimte van 5 bij 4 waar marsepein werd verkocht, wel was het best knap hoe het gemaakt was, maar persoonlijk vond ik het erg lelijk. Ook hier zouden we een cadeautje krijgen bij het tonen van onze Tallinn-card, en uiteraard was dat cadeautje een reep marsepein. Lekker was de reep niet echt, tenzij je van oude muffe marsepein houd (ik weet dat sommige mensen van muffe spek houden, maar muffe marsepein?). Daarna zijn we naar het ‘Estonian Museum of Natural History’ geweest. Een deel van ons was er gisteren al geweest, en zeiden dat het een erg mooi museum was. Persoonlijk vond ik het een beetje ‘cheap’, al waren er een paar leuke dieren te zien (opgezet natuurlijk). Ook was er een heel paddestoel tentoonstelling, dat was wel grappig, al stonk het wel.
Later zijn we naar de stadsmuren van het oude gedeelte geweest en zijn we via enkele trappen omhoog geklommen. Het uitzicht was werkelijk prachtig! Zeker de moeite waard. Daarna zijn we via enkele omwegen teruggelopen naar de Tourist Information, waar we een attentie zouden krijgen na het invullen van een korte vragenlijst. Het cadeau bestond uit een stuk of 10 ansichtkaarten van Tallinn, best leuk dus. Ik kwam ook tot de ontdekking dat ik de meeste dingen op de ansichtkaarten bekeken had, dus dit gaf wel de bevestiging dat we onze tijd hier goed benut hadden.
Toen was de tijd aangebroken om terug te gaan naar het hostel en weer naar de veerboot te lopen. De terugreis met de veerboot was erg raar. Er waren zoooooveel dronken mensen, die stuk voor stuk omvielen. Echt raar. Ik had al vaker meegemaakt dat Finnen veel drinken, maar dit was echt absurd en sommigen vielen je zelfs lastig.
Tijdens de overtocht zat ik een tijdje naar Nienke en op een gegeven moment vroeg zij mij of daar een man naar ons aan het zwaaien was. Ik had geen idee waar zij het over had, maar korte tijd later kwam er een (jonge) man naar ons toe en vroeg ons of we Nederlands waren. Uiteraard antwoordden wij dat we dat waren en hij zei dat hij dat al dacht. Hij kwam oorspronkelijk uit Breda, maar woont nu al 5 jaar in Helsinki en geeft les aan een (internationale) basisschool. Best een sympathieke jongen, ook heeft hij ons uitgenodigd om langs te komen als we Helsinki wilden zien .Hij heeft een appartementje en hij weet natuurlijk erg veel van Helsinki. Natuurlijk woont Ingrid in Helsinki, dus slaapplaatsen zullen we niet nodig hebben, maar het is uiteraard wel leuk als hij ons het ‘ware’ Helsinki kan laten zien en niet alleen de toeristische attracties.
Toen de boot bijna aan wal was begonnen we allemaal te stressen. Het was 19.30u en om 20.00u zou de laatste trein vertrekken, er zouden ook wel bussen gaan, maar dat zou 2 uur langer duren en we hadden geen idee hoe laat die vertrokken (niet ieder uur). We hadden dus enorme haast! En dan te bedenken dat het station een stuk verderop lag én dat we nog tickets moesten kopen. Toen de boot eenmaal zijn deuren had geopend, zijn we eruit gerend op zoek naar de eerste de beste taxi. Zelfs toen we in de taxi zaten dacht ik dat we het nét niet zouden redden, het was namelijk al 19.45u en we wisten niet welk spoor we moesten hebben etc.
Toen we aangekomen waren zijn we naar de ticketverkoop gerend, maar uiteraard moest je hier een nummertje trekken om aan de beurt te zijn. Aaaah….frustratie ten top! Toen ik op het bord met vertrektijden keek, kreeg ik weer een beetje hoop: onze trein zou namelijk om 20.06u vertrekken, dus hadden we een beetje extra speling.
Gelukkig ging alles snel bij het ticketverkoop en hadden we zelfs nog een paar minuten over (hoe is het mogelijk). Blij dat we in de trein zaten (verspreid over enkele coupés, alle stoelen zijn genummerd) zijn we op weggegaan naar Jyväskylä, waar we om 23.37u aangekomen zijn. Aangezien Myllyjärvi een aardig eind van het centrum verwijderd is (30 min lopen) hebben we ook hier een taxi gepakt en eenmaal thuis aankomen was ik blij dat ik in mijn (kleine) Finse bedje lag! Moe maar voldaan dacht ik terug aan onze reis naar Estland. Ik was blij dat ik gegaan ben en misschien ga ik nog wel een keer (in combinatie met Letland en Litouwen), maar dat moet nog maar blijken.

Van vandaag heb ik trouwens niet zoveel foto's, omdat mijn kaartje vol was. Zodra ik meer heb zal ik ze ook op mijn fotopagina zetten.

Maanantai 15 Syyskuu

Vandaag had ik geen les, dus had ik lekker geen wekker gezet! Om 11.20u ben ik opgestaan, en voor de rest is het werkelijk een ‘langzaam-aan-dag’. Wel heb ik mijn Finse huiswerk gemaak, wat aardig veel was en heb ik alle foto’s op de computer gezet. Ook heb ik weer bijgekletst met enkele vriendinnen, altijd leuk!
En ja…uiteraard nam het typen van de weblog aardig wat tijd in beslag, net zoals het lezen van de weblog voor jullie ook wat tijd in beslag heeft genomen J. Ik weet dat ik af en toe té gedetailleerd ben, maar ik doe dit niet alleen voor jullie, ook voor mezelf (egoïst dat ik ben), zodat ik een uitgebreid verslag heb van al mijn gebeurtenissen als ik terug ben in Nederland, want ja…kleine dingen vergeet je zo, maar als je het eenmaal terugleest, komen de herinneringen zó weer terug. Dat heb ik nu al als ik mijn verhalen van de eerste weken lees, sommige dingen was ik al half vergeten. En toch zijn er veel dingen die ik vergeet te vertellen, bijvoorbeeld dat ik bezoek heb gehad van een eekhoorntje, die op zoek was naar eten of dat ik een suuuuuperlekkere McFlurry (Nutella-achtig) heb gehad, en andere bepaalde kleine dingen die ik hier meemaak. Maar goed, als ik àlles zou moeten vertellen….dat zou het wel een heeeeeeeeeeeele lange weblog worden! Trouwens, nogmaals bedankt voor alle Nederlandse, Franse, Duitse en Japanse (jaa!) kaartjes die ik heb ontvangen: superleuk!! Kiitos!