Tampere en interessante lessen!

Lauantai 27 Syyskuu

Zoals gepland, ben ik zaterdagmorgen vertrokken naar Tampere, samen met Corinna (Oostenrijk), Jacob en Sara. We zouden daar blijven slapen bij een soort van gastgezin, die we gevonden hadden via http://www.couchsurfing.com/. Erg handige website!!
Rond 10 uur waren we in Tampere en zijn we op zoek gegaan naar onze ‘verblijfplaats’. We zouden blijven slapen bij een jong Fins koppel. ’s Morgens was alleen de man (Jami) thuis. Veel tijd om te praten hadden we niet, want we hadden om 11 uur afgesproken met een vrouw (Pirkko) die we via dezelfde website ontmoet hadden. We konden helaas niet bij haar blijven slapen, maar aangezien ze actrice/presentatrice van beroep was, wilde ze ons wel goedkope tickets aanbieden voor de show ‘The Wizard of Oz’, waar zij de heks in speelde.
Dit leek ons natuurlijk erg leuk én het zou een goede oefening voor onze Finse taal zijn. Pirkko wilde ons ontmoeten bij een toeristische plaats, namelijk bij de oude uitkijktoren van Tampere. Het zou niet lastig zijn om ons te herkennen, want ik had haar verteld dat ik een verband op mijn oog zou hebben…ideaal herkenningspunt dus! Zij had niet heel veel tijd omdat om 13.00 uur de voorstelling zou beginnen, maar we hebben leuk gepraat en ze heeft ons verschillende tips gegeven om te bekijken of doen in Tampere. Super!
Daarna zijn we naar de top van de toren gegaan, maar omdat het weer vrij somber was én omdat we in Finland al verschillende torens hebben beklommen vonden we dit niet echt indrukwekkend en zijn we richting het centrum gelopen.
Bij het theater zou in een andere zaal een expositie van Vladimir Lenin (Russische dictator) plaatsvinden, die we voor de show nog even wilden bezoeken. Het was een kleine tentoonstelling, maar zoals bijna alle geschiedenis/oorlogs-exposities had het wel iets indrukwekkends. Aangezien er na zijn dictatuur veel documenten over hem en bezittingen vernietigd zijn geworden, is Tampere erg trots op deze tentoonstelling.
De voorstelling van ‘The Wizard of Oz’ was erg leuk, ondanks dat het eigenlijk bedoeld was voor kinderen. Het was erg leuk om naar Pirkko te kijken, ze leefde zich echt super in in haar rol en was dus een goede ‘slechte’ heks.
De rest van de dag hebben we rondgelopen in Tampere. Eerst zijn we naar een speciaal vismarkt gegaan, die slechts één weekend per jaar plaatsvind. Een soort braderie dus. En jaa…je kon er ook allerlei vis proeven (en dat heb ik dus ook gedaan). Ook zijn we naar het Mummi-museum geweest. Mummi is een stripfiguur, dat schijnbaar wereldberoemd is, alleen in Nederland niet! Bijna iedere exchange student kende hem en zijn familie en heeft er vroeger de verhalen van gelezen of de tekenfilms gezien, maar schijnbaar is deze hype niet doorgedrongen tot Nederland (en een paar andere Europese landen). In Finland is er zelfs een compleet attractiepark aan dit figuur gewijd, dus geloof me….het is écht populair! Onder andere Sara is helemaal gek van de Mummies. Sinds ik in Finland ben, ben ik ermee doodgegooid, dus intussen weet ik ook wel wat het is en wat het inhoud, en daarom was het erg leuk om het museum te bezichtigen, het was erg leuk in elkaar gezet. Zie http://www.youtube.com/watch?v=--4s-fnP8cg voor 'n Zweeds filmpje van de Mummi.
Daarna zijn we wat gaan drinken in een café, en ’s avonds gaan uiteten bij de Chinees, om later op de avond onze ‘hosts’ te ontmoeten en samen naar een café te gaan. Dit keer was de vriedin van Jami, genaamd Mikko, ook erbij. Erg leuk en spontaan koppel!
Laat hebben we het niet gemaakt en bij terugkeer in hun appartement zijn de slaapspullen in gereedheid gebracht. En nee…we hebben niet op de grond hoeven te slapen, ze hadden een grote 2-persoons slaapbank en 2 losse bedden, ideaal! We hebben nog lang gepraat met z’n allen en aangezien zij veel vliegen voor hun werk, en dus veel tax-free shoppen, hadden zij een uitgebreide voorraad van allerlei lekkere likeurtjes, waar we heerlijk van genoten hebben (Baileys Mint & Chocolade ‘on ice’....mmmmm). Ze hadden een ice-crusher in hun koelkast, dus luxe te over!
Uiteindelijk zijn we dan toch gaan slapen, want we wilden zondagmorgen om 10.15 uur een citytour doen.

Over mijn oog:
Rond 12.00 uur heb ik het verband van mijn oog kunnen halen. Eindelijk! Want ik begon het aardig moe te worden. Het was lastig met kijken, aangezien ik het gevoel had dat ik overal tegenaan zou lopen, ineens mensen kwijt was die rechts van me liepen óf ik misgreep als ik iets wilde pakken. Ook was mijn rechteroog het beu om dicht te zijn, en moest ik echt moeite doen om het dicht te houden.
Toen ik het verband af had vond ik het toch een beetje eng, alsof mijn oog heel kwetsbaar was. Het was ook nog eens vrij lastig om de zalf in mijn oog te doen. Op zich was het wel oké, maar ik kon niet te veel licht en wind verdragen aan mijn oog en ik betrapte mezelf erop dat ik soms mijn rechteroog langere tijd dicht hield. Ik merkte in ieder geval dat het nog wat meer tijd nodig had om te herstellen.

Sunnuntai 28 Syyskuu

’s Morgens hebben we de citytour gedaan, waarbij we met een bus door de stad vervoerd hebben. In tegenstelling tot sommige andere citytours was deze best interessant, tenminste, niemand van ons is in slaap gevallen. Nu wisten we tenminste zeker dat we de hoogtepunten van de stad hadden gezien. En op de letterlijke hoogtepunten was het uitzicht werkelijk 'wunderbar'!!
We hadden het juiste weekend uitgekozen, want er was niet alleen die vismarkt (die we al gezien hadden), maar vandaag was het ook nog eens ‘Tampere-dag’, waardoor er verschillende dingen georganiseerd waren en alle musea gratis waren. Komt goed uit dus! Ook was er een open dag bij de brandweer, maar helaas pap, Don en Simone, hier hadden we geen tijd voor…..wel heb ik voor jullie foto’s van de verte gemaakt, hopelijk is dat goed genoeg ;-).
Eerst zijn we naar een van de kerken gegaan, die sterk werd aangeraden door Pirkko en de citytour. Van buiten zag de kerk er Middeleeuws-achtig uit en van binnen was het een aparte kerk. Er waren niet te veel versiersels, enkele schilderingen, maar de afbeeldingen waren wel een beetje vreemd: naakte jongetjes, gewonde engelen etc. Maar ja…het is en blijft Finland natuurlijk! Persoonlijk vond ik het best een mooie kerk, niet te veel poespas maar er was wel veel aan architectuur gedaan.
Later zijn we naar het schoenenmuseum gegaan en hebben een kijkje genomen bij de expositie over Tampere in 1918 (Eerste Wereldoorlog). Ook zijn we naar het ‘linnen-museum’ gegaan (nee…niet Lenin, maar die ‘luchtige’ stof). Persoonlijk vond ik dit maar saai.
Omdat we treintickets hadden geboekt voor de trein van 15.00 uur, hebben we Jami gebeld met de vraag of hij nog iets met ons wilde doen. Samen met hem zijn we naar een ander gedeelte van Tampere gelopen (oude, mooie arbeiderswijk) waar een kleine markt plaatsvond met allemaal hand-gemaakte dingen. Dit was er leuk om te zien.
Rond 14.00u zijn we vertrokken richting het appartement van Jami om onze spullen op te pikken. Hier kregen we van Mikko 2 grote zakken snoep (vergelijkbaar met Heksenhyl, in verschillende smaken), aangezien zij hier in handelt.
Na uitgebreid afscheid genomen te hebben, zijn we dan vertrokken.
In Finland hebben ze best luxe treinen, en meestal rijden ze ook op tijd, al heb ik nu wel mijn eerste Finse vertraging meegemaakt. Onderweg hebben we 25 minuten stilgestaan. Leuk is anders, maar het was niet zo’n probleem omdat we toch geen haast hadden.
Het was lekker op redelijk op tijd thuis te zijn, zodat je niet direct je bed in hoefde te gaan (zoals na het reisje naar Tallinn). Ook had ik tijd om mijn was te doen en mijn spullen op te ruimen. Daarna heb ik maar weer eens contact opgenomen met het thuisfront, ook heeeeel belangrijk.
Jami had ons een tip gegeven om dit weekend tickets te boeken bij Ryanair, want er was een speciale actie en dan kon je voor €10,- retour vliegen van Tampere naar Riga (in Letland). Dit lieten we ons natuurlijk geen tweede keer zeggen! Toen we terugwaren hebben we opgezocht op welke datums deze goedkope tickets waren en wanneer we tijd hadden om te gaan. Uiteindelijk heb ik dus samen met Sara en Jacob een ticket geboekt van 6-10 november. Misschien gaan er nog meer mensen, maar aangezien zij Mediterraan zijn en dus heeeeeel erg langzaam, wilde we niet het risico nemen dat de tickets op zouden zijn. Hostels zijn in Riga net zo goedkoop (of misschien nog goedkoper) als in Tallinn, dus dat zit wel goed! Ik heb er nu al zin in!
Terugkijkend op een fijn en leerzaam weekend (de gesprekken met onze ‘hosts’ waren erg interessant), ben ik toen naar bed gegaan.

Maanantai 29 Syyskuu

Zondagavond had ik me, vrij last-minute, ingeschreven voor een nieuw vak, dat vandaag zou beginnen. Dit vak zou 2 (volle) dagen duren en zou dan 3 studiepunten waard zijn. Omdat ik dit vak wilde gaan doen, moest ik wel een ander vak laten vallen, aangezien ik daar teveel van zou missen en ik het bovendien niet interessant vond (en slechts 2 studiepunten waard was voor veel meer werk). Nou….wat was ik blij dat ik dit vak gekozen had! Het was lang geleden dat ik iets van school zo interessant gevonden heb. De dag duurde van 9.15-15.45 uur, maar het was helemaal geen probleem om mijn aandacht erbij te houden. Het ging over ‘lobbying’ in de Europese Unie, dus over groepen of bedrijven die via-via hun invloed proberen uit te oefenen op de EU en hoe dit te werk gaat. Super interessant! De gast-leraar die dit vertelde was een Belg, die zelf ervaring had in het vak en dus werkelijk wist hoe het in de praktijk er aan toe ging. Helaas was dit maar voor een dag, want morgen zouden we weer een nieuw onderwerp hebben.
Na het college moest ik naar een ander gebouw, want daar zou een bepaald sportcollege plaatsvinden dat ik zou ‘moeten’ volgen (ik zou er punten voor kunnen krijgen als ik onder andere dat zou volgen). Aangezien de universiteit in Maastricht sportactiviteiten niet zal accepteren voor mijn studie, doe ik het dus eigenlijk uit vrije wil. Op zich was het best interessant, het ging over rug, nek en schouder problemen en over een goede houding. Hoewel je de meeste dingen wel weet, heeft hij ons toch iets nieuws kunnen leren. Ook heb ik me opgegeven voor een vak, 3 lessen, die in het teken staan van het voorkomen van deze problemen. Dat kan gaan kwaad, lijkt me zo.
’s Avonds heb ik fijn gebeld met Ria en Wim, wat huiswerk gemaakt en via internet bijgekletst met andere mensen. Lekker rustig aan dus!

Tiistai 30 Syyskuu

Ik was benieuwd of de les van vandaag net zo interessant zou zijn als de les van gisteren. Iets minder interessant, maar in vergelijking met andere vakken viel het natuurlijk reuze mee. De eerste helft van de dag ging over ‘merken’; wat is de gedachte achter een merk, wat vertelt een merk je, wat zijn de voor- en nadelen, waar moet je op letten?
Het tweede gedeelte ging over ‘Advertenties’ in het algemeen, hoe trek je iemands aandacht, wat is goed, wat is slecht? Om de 3 studiepunten te behalen, moet ik een kort verslag schrijven over merken of advertenties, vrij simpel dus!
’s Middags ben ik ff de stad in gelopen, aangezien de faculteit van Communicatie zich aan het andere eind van het centrum bevind (en ik dus door de stad moet crossen om thuis te komen).
Daarna ben ik thuis wat gaan relaxen en de tijd vliegt voorbij….ook zonder dat ik iets nuttigs doe. Joyce uit Echt was teruggekomen van haar reisje naar Nederland, en ze had mij beschuiten meegenomen, dus is zij nog even langs geweest.
Ook heb ik kennis gemaakt met Sara’s moeder, die vandaag in Jyväskylä is aangekomen. Zij zal hier enkele dagen doorbrengen en morgen is haar verjaardag (inderdaad…samen met tante Christien!) en ik heb beloofd om een cake te bakken, dus moet ik dat ook maar doen.
Verder heb ik vandaag ’n beetje last gehad van mijn oog. Niet echt pijn, maar het is gewoon gevoelig, beetje geïrriteerd. Morgen is de laatste dag van mijn penicilline-kuur, dus dan zou het over moeten zijn. Zelf denk ik dat ik meer slaap nodig heb. Afgelopen 2 dagen moest ik vroeg opstaan ivm lessen, en kon ik ’s avonds slecht in slaap komen. Morgenvroeg kan ik uitslapen, dus met een beetje geluk gaat het dan stukken beter!!

Oh jaa….maandag ben ik trouwens benaderd of ik alsnog meewilde met de ESN Seabattle. Eigenlijk was ik niet meer echt geïnteresseerd, maar toen bedacht ik me dat ik zoiets nooit meer zou meemaken (3 dagen, 1 grote party-boot, 3 verschillende landen…..alleen maar internationale studenten!) en aangezien het maar €40,- (dus ongeveer 9 pils ;-)), vond ik het toch wel een goed idee. Inmiddels is alles geregeld, betaald en bevestigd….dus Kelly gaat alsnog mee op de Seabattle!! Stiekem vind ik het nu toch wel leuk.
Maaaaaaar, dit houdt dus wel in dat ik eind oktober/november overspoeld word door reisjes. Eventjes op een rijtje:
— 21-28 oktober: Rusland - Sint Petersburg en Moskou
— 1-3 november: ESN Seabattle - Tallinn, Stockholm, Helsinki
— 6-10 november: Letland - Riga
— 24-30 november: Lapland - verschillende steden: Rovaniemi, Oulu, etc.
Het zijn allemaal verschillende dingen en verschillende soorten van transport en ik het er echt super zin in! Moet ik alleen ff zorgen dat ik met school alles in orde krijg, maar ja…ook dat zal wel op zijn pootjes terecht komen.

...Maar het is niet altijd feest!

Aangezien ik gisteravond ook een bericht heb gepubliceerd, is het handiger om eerst die van gisteren te lezen, en dan pas die van vandaag....

Perjantai 26 Syyskuu

Vanmorgen deed mijn oog best pijn en ik had moeite het open te houden. Ook was het helemaal rood, maar omdat ik hoopte dat het na een tijdje zou bij trekken ben ik toch maar naar de les gegaan. Als het na de les nog steeds zo zou zijn, zou ik wel teruggaan naar de dokter.
Eenmaal aangekomen bij de universiteit, bleek dat ik helemaal geen les had! Deze was geannuleerd, dus nu moest ik besluiten wat ik ging doen: naar een andere les óf naar de dokter. Uiteindelijk heb ik toch maar voor dat tweede gekozen. Gelukkig had de dokter tijd voor mij en heb ik niet superlang moeten wachten. Het was weer dezelfde dokter al woensdag en na nog een keer gekeken te hebben en met ’n wattenstaafje in mijn oog gewreven te hebben, bleeft hij volhouden dat het een bacterie was. Maar omdat ik best wel aandrong dat ik het voelde, en ik het zwarte puntje had zien bewegen, vertrouwde hij het toch niet helemaal. Hij vroeg zijn assistente dus om na te kijken of een oogarts tijd voor me had, maar veel kans gaf hij het niet omdat het vrijdag was. Als ik niet bij een oogarts terecht kon, moest ik maar blijven druppelen, en dan 3x per dag in plaats van 2x per dag. Het zou namelijk even duren voordat de medicijnen zouden werken.
Gelukkig had een oogarts tijd en had ik binnen een half uur een afspraak. Eerst moest ik wel nog zoeken waar het was, want ik was er nooit geweest. Ik moest bij de doktersassistente wel meteen de kosten voor de afspraak met de oogarts betalen: €4,50!! Voor studenten is de gezondheidszorg echt goed geregeld hier.
Ik meende de oogkliniek gevonden te hebben, maar uiteraard zat ik fout. Ik moest door een zwarte deur, en dan zou ik er bij uitkomen. Ik ging door de zwarte deur……en stond in een parkeergarage. Jaajaa….Gelukkig hadden ze in de gaten dat ik er de ballen niet van begreep, dus liep iemand met me mee. Ik was dus blij dat ik het gevonden had, al zat ik eerst natuurlijk wel bij de verkeerde afdeling…….
Uiteindelijk zat ik dus wel goed, en werden me allerlei vragen gesteld en mijn bril opgemeten (toen wist ik zeker dat ik goed zat ;-)). Hier heb ik best lang moeten wachten, wat vrij irritant was, want ik kon mijn oog amper openhouden. Sinds de dokter me in mijn oog had gezeten had ik er ontzettend last van. Ik bleef tranen in mijn rechtse oog en ’t liefste wilde ik mijn ogen gewoon dicht hebben. Toen ik eenmaal aan de beurt was, was ik blij dat het een donkere kamer was, want te veel licht kon ik momenteel niet verdragen.
Eerst heeft de oogarts me mijn rechteroog gecontroleerd, om te kijken of ik nog steeds goed zag. In tegenstelling tot in Nederland bij de meeste oogartsen/opticiens, ging dit niet automatisch met ’n superapparaat. Nee….ik kreeg een bril met verschillende lensjes op. Lekker ouderwets dus, maar het werkte wel. Er was niets met mijn zicht aan de hand, dus dat was wel prettig. Toen heeft ze mijn linkeroog bekeken, om te zien hoe een ‘gezond’ oog er bij mij uitzag. Daarna werd mijn rechteroog gedruppeld en keek ze erin en ze zag dat, behalve dat mijn oog superrood was, er wel degelijk iets in zitten. Wat kon ze helaas niet zeggen…geen ijzer in ieder geval (dat was het enige dat ik begreep). Ze riep er een assistente bij. Ik kreeg wederom een lading druppels in mijn oog en daarna ging ze weer kijken. De assistente moest mijn oog openhouden en de arts ging wat in mijn oog friemelen. Ik zag iets bewegen, alsof je een waas voor je ogen hebt, maar uiteindelijk had ze het dus te pakken. Ze dacht dat het een zaadje van het een of het ander was. Het maakt ook niet veel uit, het was er in ieder geval uit. Na gecheckt te hebben of er nog steeds iets in mijn oog zat, was ik klaar. Ze vertelde me wat er nu zou gaan gebeuren. Na enige herhalingen en vragen gesteld te hebben begreep ik pas wat ze bedoelde: ik moest mijn oog 24 uur afgedekt hebben, en na deze 24 uur moest ik beginnen met een nieuwe zalf, 3x per dag, in mijn oog te doen. En dit dan 5 dagen lang (die ik ook helemaal moest afmaken, niet stoppen zodra het beter was). Waarschijnlijk zou ik na een half uur tot een uur last beginnen te krijgen van mijn oog, want het was momenteel verdoofd (van die druppels dus). Vandaar dat ik me zo goed voelde en niets meer in mijn oog voelde zitten….
Toen moest ik naar de assistente voor dat ‘eyepad’. Ik dacht dus, dat ik zo’n niet al te opvallende ‘luie-oog-sticker’ opgeplakt zou krijgen…..maar helaas. Nee, ik heb gewoon 1 gaasje en 1 verbandje op mijn oog en ze hebben het me diagonaal, over de lengte van zo’n 20 cm, vastgeplakt met tape. ‘It not looks nice’, zei de assistente. Nee, inderdaad, maar het moest dan maar.
Ik had een recept gekregen voor nieuwe zalf en moest dus naar de apotheek. Daar keek iedereen me natuurlijk als een botsauto aan, want het was lang geleden dat Finland was overvallen door Piraten ;-). Voor de zekerheid heb ik ook maar een rolletje leukoplast gekocht, want ik zag het al voor me dat het zou gaan loslaten en ik het met dubbelzijdige tape moest vastplakken ofzo (bij gebrek aan beter).
Naar huis fietsen was een ander verhaal. Bah…dat was best eng. Het is toch vervelend als maar 1 oog functioneert. Ik was blij dat ik thuis was. Na Ioanna uitgelegd te hebben wat er aan de hand was, ben ik mijn bed in gekropen, ff rusten. Mijn oog begon al best te irriteren namelijk.
Dit werd alleen maar erger toen ik weer opgestaan was. Ik had moeite mijn linkeroog open te houden (omdat mijn rechter dicht was) en als ik mijn linkeroog draaide ging mijn rechter natuurlijk mee. Bovendien kon ik licht niet echt verdragen, dat steeg me meteen naar mijn hoofd als een soort lichte hoofdpijn. Niet echt prettig dus. Voel me ook niet echt op en top, en zal ook zeker niet te veel gaan doen vandaag (ook omdat ik er niet echt uitzie, maar oké). Maarja, ik moet me dan maar behelpen met was pijnstillers.
Uiteindelijk ben ik wel blij dat ik gegaan ben. De oogarts zei ook dat het niet vanzelf uit mijn oog zou zijn gegaan, dus het had alleen maar erger kunnen worden. Nu voel ik me dan wel eventjes beroerd, maar er zijn ergere dingen.
Ik ben wel nog steeds van plan om naar Tampere te gaan, ik mag sowieso alles doen….zelfs sauna (al waag ik me daar nog niet aan). Het maakt dus in principe niet uit waar ik ‘herstel’, zolang ik me maar aan de eerder genoemde richtlijnen houd.
Maar goed….omdat ik het jullie niet wil besparen hoe ik er nu uitzie (en al een paar vezoeken heb ontvangen om foto’s te maken) en het later leuk is om het aan het nageslacht te laten zien (“kijk…oma heeft ooit een Fins zaadje uit haar oog moeten laten halen”), heb ik speciaal voor jullie een foto gemaakt. Eentje met en eentje zonder bril……aj aj aj, vooral die met bril verwacht ik in mijn trouwboekje terug te zie. Lach maar… zolang ik het maar niet kan horen ;-).

Sporty Spice moest naar de dokter....

Maanantai 22 Syyskuu

Maandag heb ik, zoals gewoonlijk, vrij dus….uitslapen! Daarna heb ik, (alweer) zoals gewoonlijk, mijn was gedaan en verder nog wat huiswerk gemaakt. Vrije dagen gaan altijd snel om, dus voor ik het in de gaten had was het al tijd om te gaan sporten: Bailantino!
Dit is een soort dansen (zonder partner) op Latin muziek. Erg leuk! Maar wel errug druk…. Het was lastig om de lerares te zien, en aangezien ik het Fins meestal niet begrijp is het wel zo handig om de lerares te zien. Maar leuk was het in ieder geval wel….dus misschien ga ik vaker!
Af en toe laat mijn geheugen me in de steek, dus kan ik niet meer met 100% zekerheid zeggen wat ik nu maandagavond gedaan heb. Ik gok dat ik niet zoveel gedaan heb, maar zeker weten doe ik eigenlijk niet. Maar goed, iets spannends was het in ieder geval niet, anders had ik het wel geweten!

Tiistai 23 Syyskuu

Vandaag heb ik Finse les gehad en daarna ben ik met Sara en Jacob de stad ingegaan om een koffie te drinken. Erg gezellig….meestal praten we over reizen, of roddelen we er flink op los (ich weet dat dat niet goed is, maar toch….ik kan ’t niet laten). Daarna heb ik met Sara nog heel even rondgekeken in enkele winkels en toen op weg naar huis gegaan. Daar had ik een email gekregen van mijn Finse lerares, waarin ons onder anderen werd verteld dat er een schietpartij had plaatsgevonden op een Finse school. Toch wel schrikken, maar ja, wat doe je eraan? Dat kan overal gebeuren, al is het in Finland makkelijker, omdat het toegestaan is om wapens te hebben (best een eng idee).
Ik had eventjes tijd om wat te eten en me om te kleden….want er moest wéér gesport worden! Jajaja….Balletone dit keer. Balletone is een sport waarbij dansen (wederom zonder partner) wordt gecombineerd met ballet, dus ja…ik heb enkele pliées moeten maken ;-).
Ik vond het wel leuk, dus waarschijnlijk ga ik nog wel een keer. Maar net als bij Bailantino was het hier veeeel te druk, dat was wel ’n minpuntje.
Na balletone zijn we als ’n speer naar huis gegaan, gedoucht en omgekleed en naar het verjaardagsfeestje van Marco (Italiaan) geweest. Er was volop eten aanwezig, allerhande Italiaanse en Spaanse specialiteiten (en chocoladecake!), want het feestje was ook van een Spaans meisje, die ik niet kende. Het eten was lekker en een groot deel van de mensen van de taalcursus waren daar (is altijd leuk), maar ik vond er niet echt ’n geweldige sfeer hangen, dus was ik even voor 01.00u weer fijn thuis.

Keskiviikon 24 Syyskuu

M’n dag begon niet zo goed. Na me gedoucht te hebben zag ik dat ik iets in mijn oog had. Dit had ik gisteren, voor ik naar bed ging, ook gezien, maar ik dat dat ’t gewoon ’n vuiltje was. Aangezien het bleef zitten waar het zat (wat ik ook probeerde), het erg irriteerde en het best pijn deed toen ik mijn lenzen wilde in doen, heb ik uiteindelijk besloten toch maar de zuster te bellen (zo werkt dat hier). Zij zei dat ik moest langskomen, maar eigenlijk wilde ik dat niet, omdat ik les had en ik had dat vak nog nooit gehad. Toen ze zei dat ik alleen ’s morgens kon komen, ben ik toch maar gegaan.
Op de praktijk moest ik best lang wachten voordat ik aan de beurt was. Vreemd was het wel allemaal, ik wist natuurlijk niet waar ik me moest melden en hoe alles hier werkte, maar ja. Toen ik aan de beurt was wist de zuster eigenlijk niet wat ze moest. Ik wees haar aan wat ik zag, maar zij dacht dat het misschien bij mijn oog hoorde….ik wist zeker dat dit níet het geval was, ik wist bijna zeker dat ik iets in mijn oog had gekregen en ik wilde dus dat zij het eruit zou halen, maar na lang wikken en wegen heeft ze dan toch maar besloten dat ik de dokter moest zien, ná mijn les, want hij had het erg druk.
Op de universiteit voelde ik me erg misplaatst. De lerares praatte alsof ze ieder moment in slaap kon vallen en ik wist natuurlijk niet wat ik allemaal gemist had. Erg boeiend was het niet en ik voelde me niet echt prettig over mijn oog, dus erg oplettend was ik niet.
Maar goed….na de les kon ik weer als een speer terug naar de dokter. Dit keer moest ik een uurtje wachten voordat ik aan de beurt was. Het was een oud mannetje en alles zag eruit zoals vroeger. Ook droeg hij een witte jas…wat mijn ‘eigen’ dokter volgens mij niet doet. Zijn Engels was niet supergoed, dus moesten we ons redden met een combinatie Engels/Fins/handen-en-voeten-werk. Maar uiteindelijk meende hij tot de conclusie gekomen te zijn dat er een bacterie in mijn oog zat. Ik geloofde hem niet en zei dat er íets in mijn oog zat, omdat ik het voelde én zag. Hij zei dat hij iets om dat zwarte puntje heen zat (glazig/glanzend), waardoor het waarschijnlijk een bacterie was, maar ja….welke bacterie? Dat wist hij ook niet. En het kon zijn dat die bacterie opgezwollen was, vandaar dat ik het kon voelen. Nouja…ik wilde niet zijn medische kennis in twijfel brengen en hoop maar dat hij de juiste diagnose heeft gesteld. Hij had me een recept meegegeven voor druppels, die ik kon ophalen bij de apotheek.
Na mijn doktersavontuur had ik Finse les, in een veeeeel te klein lokaal. Verder was het niet echt bijzonder. Na de les ben ik met Sara (op lang aandringen van haar) naar Flow Gymnastics geweest. Jajaa…wéér sporten! Ben benieuwd hoelang ik dit ga volhouden. Een ding weet ik zeker, naar Flow Gymnastics ga ik niet meer!! Het is lastig te omschrijven, maar de combinatie van de bewegingen en de muziek deden mij denken aan een dinnershow (waarbij ik de dansende ober was die de borden moest serveren) óf aan een parade door de Mainstreet van Disney. We werden ook gedwongen met een lach op ons gezicht rond te dansen/hupsen. Ik kon mijn ‘echte’ lach niet inhouden. Het leek werkelijk alsof onze (op leeftijd) lerares haar frustraties over haar afwijzing tot de balletacademie op ons wilde afreageren. Mijn God…dit was echt voor bejaarden. Echt raar…. Al kon ik stiekem de rek-oefeningen niet aan.
Na deze inspanning moest ik me wederom haasten, want ik had een uurtje de tijd om me te douchen, omkleden en te eten, want daarna zou ik met Sara en Jacob naar het theater gaan. Hier was namelijk een concert van het Symfonische Orkest van Jyväskylä. Dit was erg mooi, het was ook erg druk en dat voor een woensdagavond. Ze hebben 3 stukken gespeeld, waaronder één van Sibelius (of course) en één van Händel. Die van Sibelius was erg lang, met, naar mijn mening, te veel strijkinstrumenten en te weinig blaasinstrumenten. Die van Händel was kort maar krachtig, erg mooi stuk! Er waren ook meer blaasinstrumenten bijgekomen, dus ik denk dat ik dat toch echt kan waarderen in klassieke muziek. Over het derde stuk had ik me wel verheugd, er zou namelijk een klarinetsolo in zitten. Helaas vond ik deze solo werkelijk niets, het was té experimenteel…niet mijn stijl. Ik vond het niet meer als klarinet klinken, maar als ‘gefiep’. Maar goed, er waren genoeg mensen die het práchtig vonden, waaronder Jacob, dus laten we het er maar op houden dat het gewoon niet mijn smaak is.
Ik vond het wel super dat ik er naartoe ben geweest, ik had het er al vaker over gehad, maar nu ben ik eindelijk gegaan. Wél moet ik erbij zeggen dat de ‘looks’ van het orkest met tegenvielen. Niet alleen omdat het voornamelijk lelijke, behoorlijk op leeftijd, Finnen waren, maar vooral omdat de dames geen kledingvoorschrift hadden, waardoor het echt een rommelig kleurenpallet was. En dan heb ik het nog niet gehad over de diepe décolletés die ik liever niet gezien had…..Helaas mocht ik daar geen foto’s maken.

Torstai 25 Syyskuu

Ook vandaag was het weer ‘haastje-repje’-dag. Ik had 3 lessen op dezelfde tijd, dus was het kiezen geblazen. Ik heb gekozen voor een les, waarvan het de eerste les van het vak was, dat leek mij het verstandigst: Introduction to Cultural Anthropology. Gelukkig deed de leraar niet lastig over het missen van lessen, want dit zal wel vaker voorkomen.
Na deze les ben ik als een speer naar de andere kant van de stad gefietst, snel wat soep en salade gegeten en op naar de volgende les (waarvan ik gisteren die saaie, slaperige lerares had). Ook dit vond ik niet echt boeiend, en nu blijkt dat ik maar 2 studiepunten (ECTS) in plaats van 7 (!!) kan verdienen, weet ik niet of ik dit vak blijf aanhouden. Misschien is het niet de moeite waard.
Aan het eind van de middag, om 17.00u ben ik met Ioanna naar een bos verderop gefietst, want we zouden gaan ‘orienteering’ samen met Sara en Jacob, die daar al aanwezig waren. We kregen een kaart van het bos en een kompas in handen geduwd, tezamen met een route die we moesten afleggen. Spannend dus! Uiteraard was het wel nog licht, maar dat is ook wel nodig! Veel moeite heeft het ons niet gekost, we hebben fijn gepraat tussendoor, fijn gewandeld en genoten het mooie uitzicht. Omdat de herfst begint in te zetten, begint het bos langzaam te verkleuren, waardoor het momenteel de mooiste kleuren heeft. Prachtig!
Nog voor het donker waren we uit het bos en zijn we teruggegaan naar huis. Na iets gegeten te hebben, en even fijn bijgekletst te zijn op MSN, ben ik me gaan douchen, omdat ik nog naar de ‘Russian Party’ wilde gaan vanavond.
Toen ik eenmaal uit de douche gekomen was, vond ik (na een tijdje) mijn oog er werkelijk verschrikkelijk uitzien. Het was helemaal rood doorlopen, dus heb ik (na enige afweging) maar besloten níet naar het feestje te gaan, omdat ik dan weer de kou in moest en een discotheek kan geen wonderen doen voor een bacterie. Slaap misschien wel…dus leek het me verstandiger niet te laat naar bed te gaan, ik moet immers ook naar de universiteit morgenvroeg. Hopelijk is het gedoe met mijn oog over, het bevalt me maar niets! In ieder geval, als het na een paar dagen (dus na het weekend) nog niet over is, moet ik weer terug naar de dokter.
Dus heb ik mijn ‘vrije’ tijd maar besteed om mijn weblog weer es bij te werken. Komend weekend ga ik naar Tampere, dus als ik daarvan terugkom zal ik wel weer wat te vertellen hebben!

Niet veel nieuws...

Tiistai 16 Syyskuu

Eenmaal bijgekomen van Tallinn, kon ik vandaag weer beginnen met Fins. Iedere dinsdag heb ik les in de ‘language-studio’, waar we voornamelijk luisteroefeningen doen. Die lessen lijken altijd sneller om te zijn, dus dat is wel fijn! Vooral omdat ik samen met Corinna een kwartiertje eerder weg moest. We hadden namelijk een ander college over een nieuw vak, waar in totaal maar één collega van zal zijn, de rest gaat allemaal via internet (het is een zogenaamde ‘web-course’). Deze bijeenkomst was wel oké, beetje vaag, maarja…alle informatie zou op internet komen te staan. Ik zie dit vak wel zitten, dus ik heb er wel zin in om ermee aan de slag te gaan!
’s Avonds ben ik samen met Corinna, Michael, Sara en Jacob naar ‘Kampus Kino’ geweest. Dit houdt in dat er in een zaaltje op de universiteit allerlei goede films gedraaid worden. Veel films zijn internationale films en hebben aardig wat prijzen in de wacht gesleept. Deze keer draaiden ze ‘Into the Wild’, een érg goede, maar zielige film. Het ging over een jongen die er voor koos om niet te gaan studeren, maar om in het wild te gaan leven: ultieme vrijheid. Na afloop was iedereen een beetje ‘van de wap af’, omdat we niet hadden gedacht dat de film zo zou eindigen. Maar ik was wel blij dat ik gegaan was, ondanks dat ik stijf gezeten was op de krakkemikkige banken.

Keskiviikon 17 Syyskuu

Vanmorgen heb ik wat huiswerk gemaakt en heb ik zitten uitkijken totdat het 12.00u zou zijn. Op die tijd werd namelijk de inschrijving voor de ESN Seabattle geopend: een party-cruise tussen Helsinki, Stockholm en Tallinn. De reis was erg geliefd, dus ik wist dat ik snel moest zijn met inschrijven. Dat is ook de reden waar om ik op internet de correcte tijd aan ’t controleren was, ik wilde namelijk niet het risico lopen dat de klok van mijn computer zou achterlopen! Toen het tijd was, heb ik 10 seconden gewacht (te vroege inschrijvingen zouden niet meedingen) en daarna heb ik de email verstuurd.
’s Middags had ik wederom Finse les, maar dat was niet echt bijzonder ofzo. ’s Avonds is Sara bij mij geweest, omdat we samen zouden gaan uitzoeken welke sporten we wilden gaan beoefenen. Er is hier best veel keuze, en een sportstickers kost slechts €20,- voor één semester. Hoewel er ook cursussen zijn waarvoor je iets moet bijbetalen, hebben wij alleen gekeken naar de lessen die we met de sportsticker zouden kunnen doen (studenten hè!).
Ook hebben we plannen gemaakt om volgend weekend naar Tampere te gaan. Tampere is een stad niet zover van Jyväskylä (een uurtje per trein), maar het is wel een grotere stad. Maar goed, dat process is nog steeds in volle gang!

Torstai 18 Syyskuu

Ook donderdag had ik Fins, en dit keer zouden we weer eens een examentje hebben. ‘Lucky me’ had ik een prijs gewonnen met ’t examen, hoewel ik dacht dat ik bij een woord ’n letter vergeten was. Ik heb dus een coupon gekregen van de lerares, en als ik die invul krijg ik een maand lang de Finse krant in de brievenbus! Whoehoee…..
Achteraf bleek dat degene die mijn examen had gemaakt inderdaad een letter had toegevoegd (niet mijn fout dus!), dus jaa…éigenlijk had ik ’t niet verdiend, maar oké, daar kan ik nu toch niets meer aan doen. Van mij mogen ze mijn krant hebben!
’s Avonds zou de eerste ‘Stammtisch’ plaatsvinden. Dit is een Erasmusfeest, dat elke maand terugkeert. Er was ons verzekerd dat dit ‘the best international parties ever’ zouden zijn, dus hier wilden we absoluut naartoe. Er was ook een thema: Finnish Stereotypes. Dus eigenlijk werd er verwacht dat je verkleed kwam als ’n typische Fin. Dit kledingadvies heb ik dus bij voorbaat al aan mijn laars gelapt, ik had me voorgenomen de hele avond boos te kijken en erg dronken te worden, want dát is typisch Fins naar mijn idee!!
Voor het feestje zou ik samen met Charlotte, Sara en Jacob iets eten en iets drinken, gewoon voor de gezelligheid. Omdat het feestje erg ver weg was, leek het ons verstandiger om per taxi te gaan. Om 22.00u werden we echter gebeld dat er nog niet veel loos was, dus hadden we besloten ons vertrek nog ’n uurtje uit te stellen. Wij hadden het immers al gezellig!
Uiteindelijk hebben we dus rond 23.00u een taxi gebeld, en deze zou binnen 10 minuten komen. We zijn dus naar buiten gegaan om te gaan wachten. Na 20 minuten was er nog geen taxi, na 30 minuten was er nóg geen taxi, dus besloten we nogmaals te bellen. Ze zouden nakijken waar de taxi was en als deze te ver weg was zouden ze een nieuwe sturen. Oké dan. Maar na 40 minuten en zelfs 50 minuten was er nog geen taxi. Vooral Sara en Jacob begonnen er flink pissig om te worden, ook omdat het erg koud was. Zij wilden niet meer gaan, omdat het koud was, ze alweer nuchter begonnen te worden én moe waren. Charlotte leek het ook een beter idee. En uiteindelijk ben ik ook maar thuis gebleven, niet omdat ik wilde, maar omdat ik niet alleen zou kunnen gaan en ik maar voor korte tijd daar zou kunnen zijn. Hoe dan ook, ik was best geïrriteerd dat we níet gegaan waren. Maar goed, nadat me beloofd was dat we dit weekend wél op stap zouden gaan, ben ik toch maar naar m’n bed gegaan.

Perjantai 19 Syyskuu

Vrijdagmorgen had ik een nieuw vak, dat ik had gekozen omdat ik ook iets wilde doen dat met Finland te maken had: ‘Perspectives to Finnish Society’. Voordat de les begon, kwam ik Gloria en Sigita tegen, we hadden namelijk hetzelfde vak. Zij vroegen waar ik gisteren was en dus heb ik het hele verhaal uitgelegd. Ze verzekerden me echter dat ik totaaaaaal niets gemist had. Het feestje was vrij belabberd, dus aan de ene kant kon ik blij zijn dat ik thuis was gebleven.
De les was wel oké. Maar naar de les moest ik me haasten. Snel heb ik in Agora iets gegeten (jaaa…dat is dat mooie gebouw met uizicht op het meer!) en daarna ben ik snel naar het ‘international office’ gefietst, omdat ik mijn sportsticker moest halen. Na die opgehaald te hebben, moest ik naar het sportgebouw toe, want we zouden met een klein groepje gaan deelnemen aan ‘African Dance’. Totaal niet voorbereid kwamen we daar aan. Eigenlijk was het best grappig, al was het soms een beetje té ‘zweverig’ naar mijn idee. Maar het belangrijkste was dat je actief bezig was, zonder dat het erg veel moeite koste….en ik had er lol in aangezien het soms nogal stom uitzag.
’s Middags heb ik voornamelijk gelezen, want ik moet mijn (Nederlandse) boek bijna terugbrengen naar de bibliotheek, en ik wil ’t toch écht uitlezen. Later op de middag had ik ’n beetje een dipje. Ik had namelijk te horen gekregen dat ik niet mee kon met de ESN Seabattle (wat ik een beetje vreemd vond) én ik had geen familie toegewezen gekregen voor het ‘Familiy Friendship-programme’ (een gezin dat je wegwijs zou maken in Finland). Nu weet ik dus hoe een Finse wees zich moet voelen…… Nee geintje, maar ik was wel teleurgesteld in alles. Ook omdat ik nog steeds ’n beetje geïrriteerd was dat ik niet naar dat feestje was geweest (ondanks dat het bagger was) én ik was moe. Mijn eerste dipje in (bijna) 2 maanden….moet kunnen dacht ik zo!
’s Avonds ben ik met Sara en Jacob naar de bioscoop geweest, naar ‘Tropic Thunder’, die komende week pas in Nederland in première gaat. In tegenstelling tot de andere films die ik hier gezien heb, is dit werkelijk geen aanrader, ondanks de goede acteurs. Bespaar je ’t geld…

Lauantai 20 Syyskuu

Het is weer weekend, dus tijd om te gaan poetsen! Na het poetsen ben ik naar een BBQ geweest, jaaa…..met mijn jas aan, sjaal om en handschoenen aan! Het was best gezellig daar, hoewel er veel vreemden waren. Na een tijdje ben ik boodschappen gaan doen, want ja, ook dat moet af en toe (té vaak!) gebeuren.
Later op de middag heb ik wederom gelezen, hoewel ik dat thuis eigenlijk nooit doe. Misschien is dat ook wel omdat ik hier geen televisie heb, dan grijp je eerder naar een boek. ’s Avonds is Charlotte hier geweest, omdat we naar een feestje zouden gaan en Ioanna en Sara een afspraak met hun tutor hadden (zij hebben wél een actieve tutor).
Het feestje was best saai, hoewel ik er weinig van meegekregen heb, want zodra we daar waren werd me gezegd dat ik m’n fiets moest gaan halen en dat we naar ‘keskusta’ zouden gaan (naar het centrum dus). We zijn naar Kharma geweest, dezelfde club als vorige week, tijdens het Erasmus feestje. Ik heb me kostelijk geamuseerd, sowieso door mensen te bekijken daar! Er waren daar meerdere ruimtes en een van die ruimtes was ‘Disco’, waar muziek uit de jaren ’90 werd gedraaid. Echt super! En dat was niet alles….ze draaiden daar zelfs de ‘Hermes House Band’ met ‘I will survive’!! Hahaha….toen voelde ik me toch ’n beetje patriottistisch, vooral omdat er ook Nederlands werd gesproken, tussen het zingen door. Super!
Ook draaiden ze Backstreet Boys, Aqua (Barbiegirl)…vanalles! Echt grappig…..
Moe maar voldaan ben ik naar huis gefietst en lekker in mijn bedje gekropen!

Sunnuntai 21 Syyskuu

Vanmorgen heb ik uitgebreid ontbeten met Sara, Jacob en Ioanna. Pannenkoeken, eieren, toast….alles! Heerlijk en gezellig!
Voor de rest wil ik vandaag wat huiswerk maken, lezen, en relaxen…het is tenslotte zondag! Volgende week ga ik best veel nieuwe sporten uitproberen en misschien dus naar Tampere toe. Ook heb ik enkele nieuwe vakken…er staat dus weer genoeg op ’t programma!!

Estland-Tallinn

Torstai 11 Syyskuu

Vandaag had ik mijn tweede Finse les. Gelukkig viel deze mee en leek deze les korter te duren dan de eerste les….er is dus nog hoop!
Na de les ben ik met Gloria (Oostenrijk) naar het treinstation gegaan, omdat we tickets moesten hebben voor de bus (ja…het is logisch om die op het treinstation te kopen). Een enkele reis met studentenkorting naar Helsinki kost € 22,-. Het is wel handig dat die korting er is, want het scheelt 50%. Onze bus zou om 02.00u vertrekken morgenvroeg, een leuk vooruitzicht dus! Maar goed, we hadden specifiek voor deze tijd gekozen, omdat we in Helsinki op tijd de veerboot wilden nemen. Jacob en Sara hadden een auto gehuurd, omdat Jacob’s ouders in Jyväskylä waren. Dit kwam wel goed uit, want nu kon hij ons ‘s nachts naar het busstation brengen en dan de auto afleveren (dat kan hier ook ’s nachts). Lopen zou toch best ver zijn geweest.
De rest van de dag heeft in het teken gestaan van Tallinn. Ik moest nog wat boodschappen doen en natuurlijk mijn tas inpakken. Uiteindelijk is het na lang wikken en wegen niet mijn kleine rugzak geworden, maar mijn grotere trolley (en nee…ik had niet teveel bij me!).
’s Avonds heb ik nog op internet informatie ingewonnen over Tallinn. Het was mijn doel om wakker te blijven totdat we naar de bus zouden gaan, zodat ik fijn in de bus zou kunnen slapen. Gelukkig ging de tijd snel om en was het al gauw 01.00u.

Perjantai 12 Syyskuu

Om 01.00u zijn we dus op weggegaan naar het busstation, omdat we op tijd bij de bus moesten zijn, aangezien we geen plaatsten van te voren konden reserveren.
Het bleek dat we niet de enigen waren die naar Helsinki gingen, buiten ons waren er een stuk of 6 mensen én 4 andere Erusmus-studenten. Eén van hen had met ons de taalcursus gedaan, dus het was wel grappig dat we in dezelfde bus zaten. Sterker nog, zij zou ook bij ons op de veerboot zitten, want ook zij ging naar Estland.
Voordat ik verder ga is het misschien handig om te zeggen met wie ik allemaal op reis ben gegaan:
- Sara en Jacob (Denemarken)
- Gloria (Oostenrijk)
- Wilma (Nederland – Almere)
- Nienke (Nederland – Utrecht)
- Joyce (Nederland – Echt)

Met deze 6 ben ik ’s nachts naar Helsinki vertrokken. 4 Anderen waren al in Helsinki aanwezig, omdat ze ook Helsinki wilden bekijken:

- Ioanna (Griekenland)
- Sara (Portugal)
- Maria (Spanje)
- Ingrid (Schotland – studeert nu in Helsinki)

Verder is ook Filipa uit Portugal mee geweest, aangeizen zij nu in Tampere studeert, hebben we haar in Helsinki getroffen.

De busreis was goed gegaan. Al was iedereen enigszins gebroken toen we in Helsinki waren. Maar nu moesten we op zoek naar de haven, want om 07.00u werden we daar verwacht om de tickets op te halen. Na een klein kwartier rondgelopen te hebben, zonder precies te weten waarheen, hebben we een taxi gepakt. Deze bracht ons netjes naar de goede haven (want er zijn meerdere havens in Helsinki). Daar aangekomen was het wachten op de 4 die al in Helsinki waren en op Filipa. Zij waren allemaal te laat, en dat was erg frustrerend, aangezien wij midden in de nacht vertrokken waren en op tijd waren in een onbekende stad, en zij niet eens op tijd konden zijn. Het vervelendste was dat ze zeiden dat het helemaal niet ver was om van Ingrid’s kamer naar de haven te gaan, “5 minutes”, dusja….toen ze dat zeiden kon ik mijn lach niet meer inhouden. Filipa kwam gelijk met hen aan, wat best netjes was, want we wisten dat zij te laat zou komen, omdat zij geen eerdere trein kon nemen. Uiteindelijk waren we dus compleet.
De reis met de veerboot vond ik best lang duren, en ik vond de boot érg onstabiel. Als van de ene naar de andere plek liep, voelde het alsof ik flink gedronken had….recht lopen was er niet bij!
Om 11.00u waren we in Tallinn en toen begon de zoektocht naar ons hostel, waar we ons maar niet te veel van moesten voorstellen. Ons hostel kostte namelijk €9,- per nacht, en we hadden het ook nog zo voor mekaar dat we allemaal in een kamer zouden slapen. Veel kon het dus niet zijn. Gelukkig hadden we ’t hostel snel gevonden. En in tegenstelling tot onze verwachtingen zag het er allemaal super uit! Oké, het is geen 5-sterren hotel, maar voor zo’n goedkoop hostel zag het er echt prima uit! Onze ‘kamer’ bestond uit 3 ruimtes, en was super groot. Ook hadden we een eigen douche (met massagestralen) en 2 wc’s op onze etage. Er was zelfs bedlinnen aanwezig. Met andere woorden, we hadden niets te klagen. Ook de ligging van het hostel was ideaal, midden in het oude stadscentrum. Kortom, mocht iemand ooit naar Tallinn gaan, ik weet een adresje!
Na ons gesetteld te hebben zijn we het oude gedeelte ingelopen, op zoek naar een eettentje. We zijn beland bij een pannenkoeken-restaurant, anders dan ze het in Nederland zouden klaarmaken, maar het was wel lekker én spotgoedkoop (niet geheel onbelangrijk).
Bij de Tourist Information hebben we ons een Tallinn Card gekocht. Met deze kaart kun je bij alle museums gratis binnen, gratis city-tour en krijg je bij veel winkels/attracties/restaurants/barretjes korting. Ook zat er een informatieboekje bij met tips en een plattegrond. Omdat we een city-tour wilden doen, zouden we de kosten van de kaart er al uit hebben na deze tour.
De city-tour was al vertrokken, deze zouden we dus een andere dag moeten doen. Aangezien niet iedereen het zelfde wilde bekijken, hebben we ons opgesplitst in 2 groepen, dat kan makkelijk als je met 12 personen bent! Ik ben naar eerst naar een kerk geweest en daarna naar een oud klooster, dat erg raar was opgebouwd. Het leek alsof je onder de grond was (je moest ook met een heel smal trapje omlaag), maar je was nog steeds boven de grond. Dit was erg indrukwekkend. Het complex was niet heel erg groot. Toen we dachten dat we alles gezien hadden, kwam de beheerde (een oud krakkemikkig Ests mannetje) naar ons toe. Hij gebaarde vanalles, want hij sprak geen Engels. Toen wij duidelijk maakten dat we Duits spraken, toen kwam hij helemaal los. Hij rende van het ene punt naar het andere punt van de kamer en wees ons vanalles aan in gebrekkige Duitse zinnen. Het was echt ’n schat van een vent, zo grappig dat hij ons dit alles liet zien! Hij had er zelf ook lol in, vooral toen hij hoorde dat ik uit Nederland kwam (hij noemde alle schilders op en begon te praten over klompen, kaas en molens) en Sara en Jacob uit Denemarken kwamen (want er hadden Deense monniken in het klooster gewoond). Al met al voelden we ons wel speciaal dat hij ons dit allemaal vertelde, want aan de rest van de toeristen schonk hij geen aandacht (alleen als ze binnen kwamen, want ze moesten entree betalen).
Daarna zijn we een beetje rondgelopen en zijn we op een marktstraat terecht gekomen. Hier moesten we natuurlijk eventjes snuffelen tussen de Estse spullen. Voor de rest hebben we nog wat tijd doorgebracht in een Ests barretje, erg gezellig en origineel.
’s Avonds hebben we ons de bus gepakt (is gratis met Tallinn-card) en zijn we naar het Pirita hotel gegaan. Hier zou een spa aanwezig zijn, waar we gratis gebruik van konden maken. Dit laten we ons natuurlijk geen tweede keer zeggen! In eerste instantie viel het een beetje tegen, want we zagen alleen een 25-meter bad. Maar toen we eenmaal de sauna’s hadden ontdekt waren we tevreden. Er was ook een stoomruimte aanwezig, al moet ik zeggen dat ik toch liever in een sauna zit. Om 22.00u vertrokken we weer richting het centrum, want we moesten nog eten! Veel restaurants hadden hun keuken al gesloten, logisch, want intussen was het al 22.30u, dus hebben we uiteindelijk iets moeten eten in het ‘Beer-house’. Dit zou een ideaal café zijn voor een aantal mensen (lees: jongens in de leeftijd van circa 23 jaar) uit mijn Nederlandse (lees Limburgse/Maasbrachtse) omgeving!!
Onder het genot van veel te harde muziek (Accordeon, Oostenrijks / Duits-achtig) waren er lange stevige tafels en ongeveer iedereen had een bierpul van 1 liter in zijn hand. De mensen waren nog nét niet op de tafel aan het dansen. Het eten was trouwens best culinair, geen schnitzel of zo, en bovendien goed te eten.
Enorm uitgeput zijn we teruggegaan naar ons hostel, waar ik binnen enkele minuten in slaap ben gevallen. Eindelijk sliep ik weer eens op een matras die iets dikker was dan 10 centimeter. Heerlijk!

Lauantai 13 Syyskuu

Vandaag zouden we onze dag beginnen met de city-tour. Maar goed ook, want op het moment dat we de bus in stapten begon het een beetje te regenen. Tijdens de city-tour zouden we 1 uur in de bus zitten, die ons voornamelijk de belangrijkste dingen in het nieuwe gedeelte van Tallinn zou laten zien, en na de busrit zouden we een wandeltocht hebben van 1 uur door het oude gedeelte. Tallin bevat mooie houten huizen, als zijn sommige in een erg slechte staat. Deze huizen zijn trouwens beschermd, maar persoonlijk vind ik het raar dat ze dan zo slecht onderhouden worden. Veel huizen deden me trouwens denken aan Vila Kakelbont van Pipi Langkous! De bus bracht ons naar verschillende plaatsen en het maakte een ‘foto-stop’ bij ‘Songfestival Ground’. Dit is een groot grasveld met een podium dat gebruikt wordt voor politieke bijeenkomsten maar ook voor internationale popconcerten. Persoonlijk vond ik het niet echt bijzonder, maar oké. Ik ben wel blij dat we deze bustocht gedaan hebben, want anders zou ik hier denk ik niet naartoe zijn gegaan.
De tocht door het oude gedeelte was best leerzaam, al heb ik niet alles meegekregen (onze gids had een irritant Engels accent). Ook zijn we de Alexsander Nevsky-church ingegaan. Helaas mochten hier geen foto’s gemaakt worden. Ik heb in mijn leven veel kerken bekeken, ook veel verschillende kerken (o.a. in Rome), maar dit sloeg echt alles! Het zag er erg oosters uit. Geert had me voordat ik naar Estland vertrok iets vertelt over een Aladin-achtige kerk waar een waku-waku man rare spreuken zou uitspreken. Zonder dat ik de naam van de kerk wist, wist ik dat hij het over deze kerk zou hebben. Het was een en al kitsch, maar wel indrukwekkend. Er was inderdaad een rare man met een lange baard die spreken uitsprak, die werden bekrachtigd door zijn volgelingen. Van buiten zag de kerk er trouwens erg apart uit, ik vond het best mooi en het deed me erg aan Rusland denken. Erg raar is dit niet, want het was een Russisch-orthodoxe kerk. In ieder geval….erg mooi en apart om gezien te hebben!
Na de tour zijn we een leuk barretje ingegaan, althans, een deel van ons, want een ander deel wilde verder gaan. Het was een erg knus barretje, erg klein en laag, maar enorm leuke atmosfeer en lekkere koffie. Zij hebben vorig jaar niet voor niets de prijs ‘beste bar van Estland’ gewonnen. Eenmaal uitgerust hebben we ons de tram naar de paleistuinen gepakt, want hier waren enkele musea die we wilden bezoeken. Het eerste museum, het Kadriog Palace, zag er van buiten mooi uit, want zoals de naam al doet vermoeden was het een paleis J. Ook van binnen was het erg klassiek, met wand- en plafond versierselen (waar ik erg tuk op ben). Er was veel kunst aanwezig en wonder boven wonder was er zelfs een ‘Dutch Room’. Erg grappig, want voor de rest waren er geen speciale kamers van andere landen. Hoewel ik geen enkele schilder kende, voelde ik me erg nationalistisch in die ruimte en was ik trots op Nederland…ahum!
Daarna zijn we naar het ‘Kumu Art Museum’ gegaan, dit beloofde heel wat want het museum was bekroond met de titel ‘European Museum of the year 2008’. Het gebouw zal er veelbelovend uit: hypermodern, strakke lijnen, veel glas.
Na eerst wat gegeten te hebben, zijn we door het museum gaan rondlopen. Er waren 3 verdiepingen. De eerste verdieping vond ik niet echt bijzonder, gewoon schilderijen, niet eens super speciaal. De tweede verdieping bevatte foto’s, die niet echt veelzeggend waren. De derde verdieping bevatte ‘contemporary art’, dus ik dacht dat dit meer wat voor mij zou zijn. Niet dus!! Dit was werkelijk de slechtste expositie die ik ooit had gezien, ik vond het zelfs een beetje angstaanjagend, maar ik kan niet uitleggen waarom. Waarschijnlijk omdat er uit verschillende plaatsen geluid kwam en veel ‘kunstwerken’ vrij minimalistisch waren of heel veel tekst bevatten. In ieder geval, het was raar.
Met de Tallinn-card kreeg je verschillende dingen gratis, zoals ik al eerder vermeld heb. Ook konden we gratis een typisch Fins drankje (likeur) proberen in een bepaalde bar. Wij, studenten, vonden de combinatie van ‘gratis’ en ‘drank’ erg goed klinken, dus zijn we na het museum naar dit barretje gegaan. Het was een nieuwe bar, die erg kil aanvoelde, maar gelukkig kreeg je het vanzelf warm van de likeur. Persoonlijk vond ik het best lekker, een beetje ‘Sjrobelaer-achtig’ (jaja…ik zal het vast en zeker verkeerd geschreven hebben) met een lichte sinaasappel smaak. In ieder geval, 4 van de 6 vonden het geen succes.
We hadden om 20.00u afgesproken om gezamenlijk te eten, maar uiteraard was de andere groep weer te laat (daar zaten té veel Mediterranen mensen in, zie zijn altijd te laat). Toen ze er eindelijk waren, na half 9, was het natuurlijk super lastig om nog een restaurant te vinden en zijn we opgesplitst in meerdere groepjes. Uiteindelijk ben ik met Nienke (uit Utrecht) bij een Italiaans restaurant beland en heb heerlijk op het terras (uiteraard met terrasverwarming) gegeten. Het was fijn om weer eens een heel gesprek in het Nederlands te houden…..én om te praten over onze vriendjes die we allebei thuis hebben achtergelaten (Geert, zo erg was het niet hoor).
Later zijn we naar het hostel gegaan, omdat we ons zouden omkleden om op stap te gaan. Niemand had echte ‘stap-kleding’ bij zich, dus zijn we als een stelletje toeristen naar de discotheek gegaan. Wij hadden gekozen voor ‘Club Hollywood’ en wel om de simpele reden dat we hier gratis entree zouden hebben met de Tallinn-card’. Die zaterdagavond was er een thema in de club, en met name bepaalde jongens zullen nu jaloers op mij worden; het thema was namelijk ‘Electro Sex’. Jaja…wij hadden weer de juiste avond uitgekozen. Nu werd ons vooroordeel over Estland (met Russische invloeden) alleen maar bevestigd. Er hingen een stuk of 10 grotere beeldschermen in de discotheek waarop interviews een korte filmpjes met ‘playmates’ werden vertoont. Ook waren er 2 danseressen gebodypaint met neonverf en waren er 2 gogo-danseressen die later op de avond topless zouden gaan. Na een tijdje gedanst te hebben, waren we tot de conclusie gekomen dat de muziek (electro) toch wel zó slecht was en dat er eigenlijk geen sfeer in de club was, dus zijn we maar naar huis gegaan. Er stond echter een erg lange rij om binnen te komen. Helaas heb ik geen foto’s gemaakt van de club, maar anderen volgens mij wel, dus als ik de foto’s heb, zal ik ze op aanvraag vertrekken ;-).

Sunnuntai 14 Syyskuu

Vandaag zou alweer onze laatste dag zijn. We zouden om 16.00u de veerboot naar Helsinki hebben. Hoewel er een groep was die persé naar een openlucht museum een stukje verderop wilde gaan, behoorde ik tot de groep die liever nog een keer rustig door het centrum zou lopen en misschien een paar dingen wilde bekijken.
Eerst hebben we uitgebreid ontbijt gehad bij het Pannekoeken-restaurant. Daarna zijn we naar het Marsepein-museum geweest. Het woord ‘museum’ was erg sterk uitgedrukt, het was een ruimte van 5 bij 4 waar marsepein werd verkocht, wel was het best knap hoe het gemaakt was, maar persoonlijk vond ik het erg lelijk. Ook hier zouden we een cadeautje krijgen bij het tonen van onze Tallinn-card, en uiteraard was dat cadeautje een reep marsepein. Lekker was de reep niet echt, tenzij je van oude muffe marsepein houd (ik weet dat sommige mensen van muffe spek houden, maar muffe marsepein?). Daarna zijn we naar het ‘Estonian Museum of Natural History’ geweest. Een deel van ons was er gisteren al geweest, en zeiden dat het een erg mooi museum was. Persoonlijk vond ik het een beetje ‘cheap’, al waren er een paar leuke dieren te zien (opgezet natuurlijk). Ook was er een heel paddestoel tentoonstelling, dat was wel grappig, al stonk het wel.
Later zijn we naar de stadsmuren van het oude gedeelte geweest en zijn we via enkele trappen omhoog geklommen. Het uitzicht was werkelijk prachtig! Zeker de moeite waard. Daarna zijn we via enkele omwegen teruggelopen naar de Tourist Information, waar we een attentie zouden krijgen na het invullen van een korte vragenlijst. Het cadeau bestond uit een stuk of 10 ansichtkaarten van Tallinn, best leuk dus. Ik kwam ook tot de ontdekking dat ik de meeste dingen op de ansichtkaarten bekeken had, dus dit gaf wel de bevestiging dat we onze tijd hier goed benut hadden.
Toen was de tijd aangebroken om terug te gaan naar het hostel en weer naar de veerboot te lopen. De terugreis met de veerboot was erg raar. Er waren zoooooveel dronken mensen, die stuk voor stuk omvielen. Echt raar. Ik had al vaker meegemaakt dat Finnen veel drinken, maar dit was echt absurd en sommigen vielen je zelfs lastig.
Tijdens de overtocht zat ik een tijdje naar Nienke en op een gegeven moment vroeg zij mij of daar een man naar ons aan het zwaaien was. Ik had geen idee waar zij het over had, maar korte tijd later kwam er een (jonge) man naar ons toe en vroeg ons of we Nederlands waren. Uiteraard antwoordden wij dat we dat waren en hij zei dat hij dat al dacht. Hij kwam oorspronkelijk uit Breda, maar woont nu al 5 jaar in Helsinki en geeft les aan een (internationale) basisschool. Best een sympathieke jongen, ook heeft hij ons uitgenodigd om langs te komen als we Helsinki wilden zien .Hij heeft een appartementje en hij weet natuurlijk erg veel van Helsinki. Natuurlijk woont Ingrid in Helsinki, dus slaapplaatsen zullen we niet nodig hebben, maar het is uiteraard wel leuk als hij ons het ‘ware’ Helsinki kan laten zien en niet alleen de toeristische attracties.
Toen de boot bijna aan wal was begonnen we allemaal te stressen. Het was 19.30u en om 20.00u zou de laatste trein vertrekken, er zouden ook wel bussen gaan, maar dat zou 2 uur langer duren en we hadden geen idee hoe laat die vertrokken (niet ieder uur). We hadden dus enorme haast! En dan te bedenken dat het station een stuk verderop lag én dat we nog tickets moesten kopen. Toen de boot eenmaal zijn deuren had geopend, zijn we eruit gerend op zoek naar de eerste de beste taxi. Zelfs toen we in de taxi zaten dacht ik dat we het nét niet zouden redden, het was namelijk al 19.45u en we wisten niet welk spoor we moesten hebben etc.
Toen we aangekomen waren zijn we naar de ticketverkoop gerend, maar uiteraard moest je hier een nummertje trekken om aan de beurt te zijn. Aaaah….frustratie ten top! Toen ik op het bord met vertrektijden keek, kreeg ik weer een beetje hoop: onze trein zou namelijk om 20.06u vertrekken, dus hadden we een beetje extra speling.
Gelukkig ging alles snel bij het ticketverkoop en hadden we zelfs nog een paar minuten over (hoe is het mogelijk). Blij dat we in de trein zaten (verspreid over enkele coupés, alle stoelen zijn genummerd) zijn we op weggegaan naar Jyväskylä, waar we om 23.37u aangekomen zijn. Aangezien Myllyjärvi een aardig eind van het centrum verwijderd is (30 min lopen) hebben we ook hier een taxi gepakt en eenmaal thuis aankomen was ik blij dat ik in mijn (kleine) Finse bedje lag! Moe maar voldaan dacht ik terug aan onze reis naar Estland. Ik was blij dat ik gegaan ben en misschien ga ik nog wel een keer (in combinatie met Letland en Litouwen), maar dat moet nog maar blijken.

Van vandaag heb ik trouwens niet zoveel foto's, omdat mijn kaartje vol was. Zodra ik meer heb zal ik ze ook op mijn fotopagina zetten.

Maanantai 15 Syyskuu

Vandaag had ik geen les, dus had ik lekker geen wekker gezet! Om 11.20u ben ik opgestaan, en voor de rest is het werkelijk een ‘langzaam-aan-dag’. Wel heb ik mijn Finse huiswerk gemaak, wat aardig veel was en heb ik alle foto’s op de computer gezet. Ook heb ik weer bijgekletst met enkele vriendinnen, altijd leuk!
En ja…uiteraard nam het typen van de weblog aardig wat tijd in beslag, net zoals het lezen van de weblog voor jullie ook wat tijd in beslag heeft genomen J. Ik weet dat ik af en toe té gedetailleerd ben, maar ik doe dit niet alleen voor jullie, ook voor mezelf (egoïst dat ik ben), zodat ik een uitgebreid verslag heb van al mijn gebeurtenissen als ik terug ben in Nederland, want ja…kleine dingen vergeet je zo, maar als je het eenmaal terugleest, komen de herinneringen zó weer terug. Dat heb ik nu al als ik mijn verhalen van de eerste weken lees, sommige dingen was ik al half vergeten. En toch zijn er veel dingen die ik vergeet te vertellen, bijvoorbeeld dat ik bezoek heb gehad van een eekhoorntje, die op zoek was naar eten of dat ik een suuuuuperlekkere McFlurry (Nutella-achtig) heb gehad, en andere bepaalde kleine dingen die ik hier meemaak. Maar goed, als ik àlles zou moeten vertellen….dat zou het wel een heeeeeeeeeeeele lange weblog worden! Trouwens, nogmaals bedankt voor alle Nederlandse, Franse, Duitse en Japanse (jaa!) kaartjes die ik heb ontvangen: superleuk!! Kiitos!

Eerste les en blauwe knieën

Maanantai 10 Syyskuu

Ik heb me aan mijn afspraak gehouden, maandagmorgen ben ik om 8.00u gaan zwemmen samen met Charlotte en Michael (Belg). Ook al was ik erg moe, is ’t toch lekker verfrissend en je voelt je supergoed, omdat je het idee hebt dat je iets nuttigs hebt gedaan.
Daarna was ’t weer es tijd om mijn was te doen, altijd gezellig. En voor de rest heb ik de maandag rustig aangedaan, ik denk dat ik afgelopen dagen een beetje lui ben geworden. Na de intensieve taalcursus, grijp ik iedere mogelijkheid aan om te relazen. Dus heb ik fijn een boek (jaja…van de stadsbibliotheek, één van de 10 Nederlandse boeken die ze daar hebben) gelezen.
Om 18.00u was de eerste bijeenkomst van ESN; Erasmus Students Network. ESN houdt zich bezig met de exchange students. Ze regelen allerhande feestjes, activiteiten en reisjes! Ik keek best uit naar deze bijeenkomst, omdat ik misschien actief lid wilde worden van ESN. Het leek me best goed als ik ergens lid zou zijn hier. En ik was erg benieuwd naar de reisjes.
Bij de bijeenkomst was ’t behoorlijk druk, de meeste exchange students waren aanwezig. Helaas viel de bijeenkomst me een beetje tegen, het was vrij slecht opgezet en dit was niet wat ik in gedachten had. Dus…..nee, ik word geen lid. Natuurlijk vond ik het gedeelte over de reisjes wél interessant. Er zijn dit jaar 4 reisjes, minder dan ik gedacht had:
- Rusland: Moskou en Sint Petersburg.
- Rusland: Sint Petersburg
- ESN Sea Battle: 3-daagse cruise tussen Finland, Estland en Zweden
- Lapland

Eigenlijk wil ik graag met alles mee, behalve de 2e, omdat dat al in de 1e zit verwerkt. Rusland is helaas wel wat duurder dan verwacht, maar het is dan wel ook een week. De ESN Seabattle….tsja, ik ben bang dat ik niet veel van de steden zal zijn, want op deze boot zullen over 1000 studenten aanwezig zijn uit de 3 landen (party, party, party!!). Dat betekent dus ook dat uit Jyväskylä maar 50 mensen mee mogen……dus ik weet niet of ik hier aan kan meedoen. Als ik de mogelijkheid heb, wil ik ’t wel doen. Het kost sowieso maar €40,-, dus dat is mooi meegenomen.
Maar goed, ik ben bang dat voor de meeste reizen maar ’n paar plaatsen beschikbaar zijn, dus ik zal me iedere keer snel moeten opgeven. Nu ben ik daar niet zó slecht in, maar ik hoop dat de meeste vrienden van me natuurlijk ook mee kunnen. We zullen zien.
Over reisjes gesproken, vrijdag tot en met zondag ga ik naar Tallin! Ik heb er superveel zin in! Het transport ernaartoe is niet echt goedkoop, maar ons hostel maakt veel financiële schade goed: €9,- per nacht!!! En omdat we met 12 personen zijn (11 meisjes + Jacob J), hebben we een 12-persoonskamer. Het zal me benieuwen. Maar goed, dat lezen jullie de volgende keer wel.
Na de bijeenkomst van ESN heb ik dus ook met Wilma en Gloria het een en ander opgezocht met betrekking tot Tallin (hostel, veer, bus/trein/autohuur). Makkelijk is ’t niet, en aangezien we studenten zijn, willen we ’t zo goedkoop mogelijk. Waarschijnlijk gaan we nu per bus naar Helsinki (vertrek om 2.00u ’s nachts) en pakken we in Helsinki om 7.00u de veerboot, zodat we de hele dag in Tallin zijn en niet pas halverwege de middag (én omdat deze ’t goedkoopste was….).

Tiistai 10 Syyskuu

Dinsdag heb ik fijn genoten van mijn laatste vrije dag. Ik ben met Wilma naar het treinstation gegaan en naar de toeristeninformatiebalie, omdat we wilden weten wat de beste opties voor ons zouden zijn qua veerboot. Toen kwamen we op ’t idee om misschien ’n auto te huren, dus zijn we nog naar 2 kantoortjes geweest.
Uiteindelijk waren we nog niet veel wijzer, maar de optie auto viel in ieder geval af.
Om 18.30u moest ik klaar staan, omdat Jacob een verrassing voor mij, Sara, Ioanna en zijn ouders had. Hij had zelfs ’n auto gehuurd, omdat ’t een stukje verder op zou zijn.
Jacob vertelde niet veel over hoe en wat. Er was geen dress-code, maar je moest je niet te koud aandoen. Tsjaaaa….lekker vaag.
Uiteindelijk was ’t dan zover. We moesten met 6 man in ‘n 5-persoonsauto (goed nagedacht). En we waren op weg…..en we bléven op weg…..en waar waren we ergens??
Uiteindelijk hadden we ’t gevonden, een half uur of ’n uur te laat. We waren bij een ijshal, niet om te schaatsen maar voor ‘Curling’. Bekijk de foto’s maar, en dan weten jullie wat ik bedoel. Het was erg grappig en zeker leuk om eens mee te maken…..en superlastig!!!! Momenteel heb ik 2 blauwe knieën en wat was ’t koud daar!! Van te voren krijg je aan je linkervoet een speciaal schoentje, waardoor het ijs nog 10x zo glad is (vandaar de blauwe knieën). Ook krijg je een soort van bezem als hulpmiddel, natuurlijk om te ‘vegen’ voor dat ronde ding (geen idee hoe het heet), maar ook om je evenwicht te houden bij ’t afzetten….nou, ik vond ’t maar lastig! Maar jullie kunnen wel trots op me zijn, want ik was de enige ‘vrouw’ die een punt heeft gescoord! Hulde! Al met al was ’t leuk om eens mee te maken, maar ik moet zeggen dat ik toch blij was dat we klaar waren na 2,5 uur. Dat was toch wel genoeg.
Na ’t curlen zijn we naar huis gereden en hebben we ons snel omgekleed om naar de ESN ‘Kick Off Party’ te gaan. Het eerste Erasmus-feestje dus. Dit zou plaats vinden in Kharma, een plaatselijke discotheek. Kharma zag er erg mooi uit, volgens mij is ’t nog een vrij nieuwe discotheek. Omdat ik me heb ingeschreven voor een memberschipcard van €5,-, kreeg ik tot 01.00u de drankjes voor €2,-. Niet verkeerd voor een halve liter en al helemaal niet verkeerd voor Finland. En dit is dan iedere week zo, ideaal. Het feestje was wel oké, persoonlijk vond ik dat er weinig sfeer hing, althans, minder dan op de ‘huisfeestjes’, maar die zijn dan ook wel über! Stiekem was ’t toch weer ongeveer 4.00u toen ik thuis was, maar goed, ik hoefde niet vroeg op, omdat mijn les pas om 14.00u begon.

Keskiviikon 11 Syyskuu

Om 10.00u ben ik opgestaan, omdat ik vanmorgen nog een paar dingen wilde doen (knap hè). Jacob en Sara zouden vandaag voor 1 of 2 dagen vertrekken voor een kleine tocht door Finland, daarom heb ik vanmorgen kaneelkoekjes in de oven gedaan en die naar hen gebracht. Wat ben ik toch aardig…. Eigenlijk moest ik ook een paar dingen hebben/terugbrengen/vragen, maar dat doet er niet toe J. Ook heb ik mijn Fins van de taalcursus doorgebladerd en mezelf de verleden tijd aangeleerd, omdat onze lerares daar geen tijd voor had gehad.
Om 12.30u had ik met Corinna (Oostenrijk) afgesproken om samen naar school te gaan, maar om van te voren nog iets te gaan eten in ’n cafetaria van de universiteit (omdat ’t zo goedkoop is). Helaas had zij ’n platte band, dus moesten we ’t hele stuk lopen, maar alleh.
Om 14.00u had ik dan mijn eerste les, na enig speurwerk naar ’t lokaal, hadden we ’t dan toch gevonden. En ojee….wat was de les saai. Na een half uur begon ik al te piekeren of ik Fins niet zou laten vallen, omdat ‘t 3x per week is (’t meeste van alle vakken die ik heb) en omdat ik er toch geen studiepunten voor krijg. Maar goed, ik heb met mezelf afgesproken dat ik ’t deze week en volgende week aankijk en daarna beslis of ik ’t blijf volgen, of dat ik alleen ’t lesmateriaal koop en ’t mezelf ’n beetje aanleer. Deze lessen zijn van september tot en met december, 3x per week en ’t wordt afgesloten met 3 examens. Maar goed, ik kijk ’t dus nog eerst eventjes aan.
Na de les ben ik nog eventjes op zoek gegaan naar dingen voor Estland, en daarna ben ik kapot-moe op bed gevallen, kan gebeuren. Om 21.00u was ik uitgenodigd bij Daniel (geen idee of ’t goed geschreven) om samen met Gloria en Christina (Spanje) een Spaanse omelet te komen eten. Normaal eet ik niet zo laat, maarja Spanjaarden wel, dus moest ik me maar aanpassen. De omelet was erg lekker, en ’t was ook best gezellig en leuk, omdat ik deze mensen nog vrij ‘nieuw’ voor me zijn. Intussen is ’t al vrij laat bij mij, normaal zou ik allang slapen, maar omdat ik ’s middags heb geslapen en pas laat heb gegeten, ben ik niet moe. Komt wel, ik ga dadelijk gewoon een boek lezen, en dan vallen m’n ogen gewoon dicht!

Mijn volgende verslag zal denk ik pas rond maandag zijn, omdat ik vrijdag naar Tallin vertrek.
Trouwens, de foto's van curling, en natuurlijk alle anderen, staan wederom op internet. Het adres is: http://picasaweb.google.com/kellyvanherten

PS. Omdat mijn Finse pre-paidkaart niet in het buitenland werk, is vanaf donderdagavond tot maandagmorgen mijn Nederlandse gsm nummer weer actief: +31611107464. Daarna ben ik weer gewoon te bereiken op +358449607626.

rustige dagen

Torstai 4 Syyskuu

De introductie van de universiteit was nog steeds in volle gang en vandaar dat ik ook nu weer informatieve colleges had over vanalles en nog wat. Wederom heb ik de helft overgeslagen, simpelweg omdat ik nu wel weet hoe of waar alles is.
’s Middags ben ik met Ioanna met ’n missie ’t centrum in gegaan. Morgen (vrijdag) zouden we een surpriseparty organiseren voor Sara, omdat zij afgelopen maandag jarig is geweest. Toen Jacob jarig was, heeft ze heel veel moeite voor hem gedaan en nu leek ’t ons leuk om ook iets voor haar te doen. Dus hebben we bordjes, servetjes, ballonnen, en andere decoratie gekocht, om onze saaie keuken een beetje op te vrolijken (zoals de meeste feestjes, zou ook deze bij ons plaats vinden). We waren van plan om een ‘High Tea’ te houden en natuurlijk moest er ook gebak gemaakt worden! Dus op naar de prisma!
’s Avonds heb ik een brownie gemaakt, gedecoreerd met ’n marsepeinen ‘26’, eetbare rozen -én discodip (jajaa….CreaBea J). Tevens heb ik pindarotsjes gemaakt (wit en puur), maar helaas waren ’t muffe pinda’s, dus smaakten die niet helemaal super (toch waren ze in ’n mum van tijd op!).
Voor de rest heb ik me bezig gehouden met schoolzaken, zoals ’t uitzoeken van lessen, inschrijven voor ’t een en ander, etc. Het officiële gedoe dus.
’s Avonds heb ik met Sara, Jacob en Ioanna naar ‘Happy Feet’ gekeken (een animatiefilm met pinguïns), erg leuk!
Aangezien ik de laatste dagen een beetje grieperig aan ’t worden ben (1/3 van de studenten heeft er last van), ben ik daarna maar fijn naar bed gegaan!

Perjantai 5 Syyskuu

Vandaag was er nog steeds de universitaire introductie, maar gelukkig was deze dag wel vrij nuttig. Er was een voorlichting over ‘Health Care’, want ik kan hier gratis naar de dokter en voor andere specialisten geldt er een tarief van € 2,- tot €10,- per keer. Niets van te zeggen, lijkt mij! Hopelijk heb ik ’t niet nodig, maar toch, in geval van nood of tandpijn ofzo, is ’t wel handig.
Ook ben ik vandaag naar de bibliotheek geweest, het leek me wel ’n goed idee om met deze rondleiding mee te gaan. En in Finland hebben ze overal aan gedacht; exchange students (ik dus) krijgen zelfs een aantal kopieën gratis!!! Het gaat maar om €6,-, maar toch, alle kleine beetjes zijn meegenomen!
Daarna ben ik samen met Corinna (Oostenrijks meisje) naar mijn faculteit gegaan: Communication. Ik studeer hier ‘Intercultural Communication’, maar intussen volg ik ook lessen bij andere faculteiten. Mijn faculteit is erg populair, want jaarlijks zijn er over 700 aanmeldingen, maar slechts 80 worden er toegelaten. Het is dus geen massaal gebouw, en tevens is het ’t verste weg van allemaal (hiep hoi, heb ik weer), maar oké……dan word ik tenminste wel gedwongen om iedere keer ’n aardig eind te fietsen. Erg informatief was de bijeenkomst niet, maar ’t was wel leuk om te zien wie nog meer met je studeert. Een aantal mensen waren van mijn taalcursus en anderen had ik wel eens gezien op een feestje of ergens anders.
Daarna ben ik als ’n speer naar huis gegaan, omdat ik nog aardig wat voorbereidingen moest treffen voor ’t feestje van Sara, dat al over 2 uur zou beginnen. Aangezien Ioanna vrij traag is met (werkelijk) alles, leek ’t me verstandig om maar de leiding te nemen, anders zou de helft niet gedaan worden. Met wat hulp van Jacob, hebben we alles op tijd afgekregen en langzamerhand druppelden de genodigden binnen.
Een probleempje: Sara had niet zoveel zin om naar beneden te komen, dus moesten we allerlei smoezen verzinnen om haar hier te krijgen. Toen ze binnenkwam was ze dus ook vrij nors, omdat we haar hadden gestoord tijdens ’n kijken van ’n film, maar ze was wel totaal verrast. Missie geslaagd dus! Het gebak was heerlijk (Ioanna had ook iets gemaakt en Gloria had iets meegebracht) en ‘t ‘feestje’ (het was pas 17.00u) was erg gezellig. Halverwege de avond kwam ook Ingrid binnen, dat was dus een hele verrassing, aangezien zij nu in Helsinki studeert.
We hadden er eigenlijk niet op gerekend dat iedereen zou blijven hangen, maar uiteindelijk is ’t nog aardig druk geworden (ook vreemd volk), is de aardbeienvodka en witte wijn tevoorschijn gekomen en is het uitgelopen op ’n echt ‘feestje’. Gelukkig wilde ’t merendeel nog ergens naartoe en hebben we ze de deur uitgeveegd met de opdracht dat ze maar naar de karaokebar moesten gaan. Braaf werd er naar ons geluisterd. Na opgeruimd te hebben, heb ik nog wat nagekletst (en geroddeld!) met Jacob en Sara. Al met al was ’t een leuke middag/avond.

Lauantai 7 Syyskuu

Zaterdag = relaxdag. De eerste paar uren heb ik, op ’t opruimen van de keuken en mijn kamer na, werkelijk niets gedaan. Ingrid was ook hier, dus je kon ook niet té veel doen, aangezien iemand haar toch gezelschap zou moeten houden en bovendien merkte ik dat mijn griepje aardig parten begon te spelen. Ik geloof dat ik alleen boodschappen heb gedaan.
De ‘pre-party’ zou dit keer plaatsvinden in gebouw A, in het appartement van Gloria en Wilma. Hier was ’t aardig druk en toen ik daar aankwam was er al aardig gedronken.
Na een tijdje zijn we dan naar ‘t ‘officiele’ feestje gegaan in Ronin-mäki, namelijk Barbara’s verjaardagsfeestje (ook van de taalcursus).
Hier heb ik kennisgemaakt met de eerste Nederlandse invasie. Een groep Nijmeegse jongens had zijn intrede gedaan in Jyväskylä, en dat lieten ze horen ook! Ik vond ’t vrij beschamend dat ik Nederlands was, want zij hadden behoorlijk gedronken en waren enorm luidruchtig! Zij waren echt het stereotype ‘Student-Student’. Maar goed dat ik hier al vrienden heb en me dus niet hoef vast te klampen aan de Nederlanders hier.
Verder heb ik eigenlijk geen probleem met het Nederlands-zijn, want bijna niemand denkt dat ik uit Nederland kom. Ik word vaak aangezien voor Italiaanse of Spaanse en ’t toppunt is dat ik door enkele vergeleken word met Laura Pausini! Best grappig eigenlijk.
Ook al heb ik zo’n 5 weken geen tv meer gezien, soaps mis ik niet echt, want iedere avond is er wel ’n drama. Vooral als Ingrid in de buurt is…… Zij heeft best veel meegemaakt en haar liefdesleven is nog gecompliceerder. ‘Pittige Tijden, het leven is een zure bom’ (voor de insiders).
Sara en Jacob waren er helaas niet, omdat Jacob’s ouders sinds vandaag in Jyväskylä zijn. Zij hebben ’t dus druk met sightseeing. Gelukkig red ik me ook zonder hen, want ’t feestje was best leuk, ondanks dat ’t niet superdruk was (althans, minder druk dan de vorige feestjes). Een van de jongens van de taalcursus blijkt helemaal gek te zijn van goochelen, dus gisteren heb ik ’t met eigen ogen mogen ervaren dat er lichtjes uit mijn oren kwamen, muntjes in bierflesjes zaten en papiertjes ineens verdwenen. Hilarisch!

Sunnuntai 7 Syyskuu

Ook zondag is een ‘langzaam-aan-dag’. ’s Middags heb ik heeeeeel veel thee gedronken met Ingrid en Ioanna (uiteraard hadden we nog restjes gebak van vrijdag) en later op de middag is Ingrid vertrokken richting Helsinki. Ook heb ik eindelijk tijd gehad om weer eens een flink stuk in mijn leesboek te lezen (jaa, Willemien, ik heb ’t bijna uit!).
Ook heb ik vandaag een internationaal diner gehad: Sara (Portugal), Maria (Spanje), Charlotte (Frankrijk), Ioanna (Griekenland) en ik natuurlijk. Best origineel, ik denk niet dat veel mensen hetzelfde kunnen beweren.
Komende week beginnen de lessen, maar ‘lucky me’ want mijn lessen beginnen pas op woensdag én ik heb iedere (op 1x na) maandag vrij; ideaal!! Maar natuurlijk ben ik hier niet om me te vervelen, dus worden er al volop plannen gemaakt voor reisjes of andere activiteiten. Morgenvroeg, om 8 uur (!), ga ik weer zwemmen, en met ’n beetje geluk kan ik dit meerdere weken volhouden. Kan geen kwaad, lijkt me.
Dat was ’t dan weer….tot de volgende keer!

Gospel, Zohan en traantjes....

Viikonlopu 30 ja 31 Elokuu

Afgelopen weekend heb ik voornamelijk gerelaxed. Na de intensieve lessen was ’t tijd om even rustig aan te doen. Daarom, weet ik ook niet meer precies wát ik nou ook alweer gedaan heb J. We hadden de website van Jyväskylä bekeken, omdat we niet zo’n zin hadden om naar ’n overvolle club te gaan. Hier staan alle evenementen op, groot of klein. Zo kwamen we er dus bij uit dat er een gospelkoor zou optreden in ’t centrum. Dit leek ons wel leuk, dus hebben we ’t adres opgezocht en zijn we ernaartoe gegaan. Aj aj aj…dit was echt erg! Ten eerste was ’t in een kerk, ofja, meer ’n sportzaal die als kerk diende. Ten tweede bestond het koor niet uit 4 rijen dikke negerinnen in paarse jurken, maar uit 7 ‘sjaemele’ afrikanen én een keyboard met voorgeprogrammeerde deuntjes. Het zingen was helemaal niet zo goed als verwacht, en uiteraard schoot ik in de lach (zonder geluid natuurlijk). Normaal gesproken valt ’t niet zo op als ik op deze manier lach, maar als er in totaal (inclusief ons vieren) slechts een publiek van 24 man is…valt dat wel op! Helaas kwam er geen pauze, dus konden we niet stiekem wegglippen, maar eigenlijk kon het ons niet zoveel schelen, dus zijn we uiteindelijk gewoon opgestaan en weggegaan. Dit was wederom een belevenis van ‘In Finland is niets zoals je verwacht dat ’t zal zíjn’ (deze zin gebruiken we enkele keren per week).
Daarna zijn we naar de bioscoop geweest. Dit was wel ’n goede beslissing, want we hebben naar ‘You don’t mess with the Zohan’ bekeken. Ik weet niet of deze film ook in Nederland draait, maar als deze draait…..Ga er naartoe!!! De film was echt hilarisch, het was lang geleden dat ik bijna iedere minuut wel moest lachen. Een echte aanrader dus!
Ik geloof dat ik daarna niet meer zoveel gedaan heb, volgens mij zijn Sara en Jacob nog iets bij ons komen drinken, maar daarna zijn we niet al te laat naar bed gegaan.

Zondag heb ik uitgeslapen, en daarna heb ik mijn kamer een beetje ‘gepimpt’ Deze was namelijk nog steeds erg kaal. Ik had ’n tijdje geleden Marimekko cadeaupapier gekocht. Marimekko is ’n merk dat erg populair en typisch Fins is. En nu heb ik dus een ‘Finse’ kamer. Al ziet het een beetje uit als ’n kinderkamer, is ’t wel beter dan een kale muur.
Daarna zijn we (Ioanna, Sara en Jacob, Charlotte, Sarah en Pipu (Portugal) en Maria (Spanje)) gaan uiteten bij een Italiaan/Mexicaan/Aziaat : De keuze was er reuze!!! Uiteindelijk heb ik ‘chicken pan’ besteld, wat goed smaakte, en dat voor slechts €8,-.
Na ’t eten op zondag heb ik ’n film gekeken met Jacob, Sara en Charlotte. Sara heeft het altijd over de film ‘Team America’, dus hebben we die ook gekeken, best grappig, maar hij kon niet tippen aan ‘You don’t mess with the Zohan’.
En dat was dan alweer het weekend!

Maanantai 1 Syyskuu

Hiep, hiep, hoeraa….Vandaag is Sara 26 jaar geworden! ’s Morgen zijn we gaan zwemmen in ’t Aalto Alvari (jajaa….ontworpen door Alvar Aalto, net zoals half Jyväskylä). Mooi zwembad, met ’n ideaal 50m bad. Ik denk dat we zo’n 1,5 uur hebben gezwommen en een kwartiertje of zo in de sauna hebben gezeten, ideaal! Dit zullen we wel vaker gaan doen, al heb ik wel ongeveer 2 dagen last gehad van mijn buikspieren.
Verder heb ik ’s middags mijn was gedaan, inclusief beddengoed….dat betekend dus dat ik in totaal 4x op en neer ben gelopen naar de wasruimte (beetje irritant, maar oké). Wel fijn dat alles schoon is.
’s Avonds zijn we bij Sara en Jacob gaan eten, om Sara’s verjaardag te vieren. Dit was erg gezellig, lekker eten, lekker drinken (witte/rode wijn, aarbeiden wodka, pure wodka)….dus na ’n tijdje waren we aan ’t dansen in de keuken ;-).
Na het eten zouden we naar de beruchten German/Austrian-party gaan, in het gebouw achter ons. Erg gezellig, erg veel dronken mensen, kortom, een leuk feestje! Todat de politie het feestje kwam onderbreken. Er was schijnbaar geklaagd, en daarom moest het feestje ophouden. Best raar, want het was goed aangekondigd, er was weinig muziekoverlast en iedereen was uitgenodigd (een Finse studente uit ’t gebouw had gebeld). Het is vervelend als de politie ’n feestje onderbreekt, maar het is helemaal vervelend als ’t pas 23.00u is!!
Maarja, gelukkig wonen we niet allemaal in hetzelfde gebouw of zelfde wijk, dus is het feestje verhuisd van Myllyjärvi naar Ronin-Mäki. Iedereen blij. Wederom had ik me kostelijk geamuseerd en had de vodka goed zijn werk gedaan. Eenmaal thuis aangekomen was ik ook best bang voor de kater de dag ernaa, maar die bleef gelukkig uit!! Waarschijnlijk is ’t dus een redelijk goede combinatie; wijn en vodka. Helaas heb ik hier niet echt goede foto's van.....

Tiistai 2 syyskyy

Vol goede moed zijn we naar de universiteit gegaan, omdat onze introductie vandaag zou beginnen. Ook al zijn we universitaire studenten, lezen kunnen we nog steeds niet, want onze introductie zou pas op woensdag beginnen, vandaag was namelijk alleen voor de Finse eerstejaars.
Maar oké, geen nood, het centrum was dichtbij en zijn we (Ioanna, Sara, Jacob, Gloria, Sarah) gezellig ’n koffie gaan drinken. Erg leuke locatie trouwens, en niet te duur!
Daarna zijn we gaan shoppen en heb ik me 2 paar oorbellen en ’n jurk gekocht J. Ze hebben hier echt ’n ideale winkel voor mij: leuke kleding, niet te duur (H&M prijzen), maar ziet er stukken origineler uit!! De winkel heet Gina Tricot, misschien dat sommige deze winkel kennen? Hier hadden we ’n paar dagen eerder ook de sjaal en oorbellen voor Sara gekocht, die we haar met haar verjaardag cadeau hadden gedaan.
Toen ik terug kwam zat er een briefje bij de post dat ik een pakketje kon gaan ophalen. Ook al had ik geen zin om te fietsen (is ’n stukje verderop), ben ik toch maar gegaan. Ik wist dat ik een pakketje zou krijgen, maar ’t blijft altijd leuk! Het pakketje bestond uit een pak hagelslag, een pak blauwe muisjes (Jacob’s zus is in verwachting van ’n jongen) én een cadeautje! Geert had me de avond voor vertrek verteld dat hij samen met mijn ouders en Evy en Don een cadeautje wilden geven, maar dat er iets fout was gegaan met de bestelling. Ik zou het dus opgestuurd krijgen. Vandaag, een maand na dato, was het dan zover! Geert had ’n brief geschreven (die ook door de anderen ondertekend was) en op de een of andere manier raakte ’t me echt wel. Dus toen ik ’t cadeautje uitpakte, had ik ’t ff lastig: Ik had namelijk een digitaal fotolijstje gekregen gevuld met allerhande foto’s! Echt super! Toen is ’t ze dus eindelijk ook gelukt om mij een beetje aan ’t huilen te maken, niet zozeer dat ik erge heimwee had, maar ik weet ’t ook niet. Langer dan een half uur heb ik foto’s bekeken en werkelijk alles kwam voorbij: Carnaval (incl. Jambes Elegant en Beppie), Vakanties, Schoolreizen (Rome, Londen), foto’s van vriendinnen van Ursula, uitgaansfoto’s, eindexamenbal en examenfeestjes, verjaardagen (jajaa...ook Roodkapje), Kennedymars, en zelfs foto’s die ik nu in Finland heb gemaakt! Pap, mam, Don, Evy, Marcel en Geert…..DANKJEWEL!!
’s Avonds zijn Sara, Ioanna en ik bij Gloria (Oostenrijk) film gaan kijken. Een klassieker: Scream, hahahaha. Erg gezellig, ondanks dat het een ‘enge’ film zou zijn.

Keskiviikon 3 syyskyy

Vandaag begon dus wél onze introductie, maar ik voelde me best beroerd. Ik denk dat ik een griepje onder de leden heb. Natuurlijk laat ik me niet kennen en ben ik toch gegaan. De campus waar vandaag alles plaatsvond was nieuw voor mij, maar deze was echt mooi! Supermodern, strak en aan ’t meer! Ik hoop dat ik hier een paar keer les zal hebben (maar dat zal wel weer niet…).
Veel nieuws hebben we me niet kunnen vertellen, het meeste wat betreft universiteit en Jyväskylä wist ik al. Vandaag merkte ik wel wederom dat ik blij was dat ik de taalcursus had gedaan, omdat we toen redelijk op ons gemak aan het land en de universiteit konden wennen, voor de ‘nieuwe’ studenten die pas een paar dagen hier zijn, is ’t allemaal vreemd en zij moeten we meteen beginnen met studeren……
Ook heb ik Tuulia en Bianca vandaag gezien, zij studeren ook European Studies in Maastricht en voor vertrek ben ik een keer iets gaan drinken met Tuulia en hebben we ’t toen alleen maar over Jyväskylä gehad. Aangezien zij aan de andere kant van Jyväskylä woont, in Kortepohja (waar ik eigenlijk ook voor opgegeven had), weet ik niet of ik haar supervaak zal zien. Maar och, tijd zal ons leren en ik heb hier genoeg andere mensen om mee om te gaan. Alleen zal ik me zeker niet voelen hier!