Laatste verslag

Hier is het dan...mijn laatste verslag!

Tuesday 30 December

Jaja….de datum wordt dit keer in ’t Engels getypt, want op deze dag ben ik samen met Geert naar Londen gevlogen. Gisteravond hebben we nog een wandeltocht door Helsinki gemaakt en zijn we gezellig ergens Tapas gaan eten. Na een nacht heerlijk geslapen te hebben in onze luxe hotelkamer en uitgebreid ontbeten te hebben, was het toch echt tijd om naar het vliegveld te gaan. Geen stress, geen haast…ideaal!
De reis verliep prima, al moet ik toegeven dat ik toch ’n beetje somber was. Dit was het dan…ik zou Finland na 5 maanden dan uiteindelijk verlaten (uitgezonderd van de korte vakanties natuurlijk). Het voelde toch ’n beetje vreemd.
Stom als ik ben had ik m’n schaar in de handbagage gedaan, die had ik dus moeten inleveren, maar voor de rest ging alles prima. Ook al had ik 1 kg te veel, we hoefden niet bij te betalen.
Na zo’n 3 uur gevlogen te hebben waren we in Engeland, eerst hebben we nog wat gegeten op ’t vliegveld, maar toen was ’t tijd om Ingrid te gaan opzoeken. We zouden een uurtje in de metro moeten zitten (die af en toe propvol zat) waar Ingrid ons zou opwachten. Vanuit hier hebben we ongeveer een half uur in de bus gezeten (dat gaat niet zo snel in Londen) en toen waren we uiteindelijk bij Ingrid.
Daar ontmoetten we Arvindh, de huisgenoot en goede vriend van Ingrid. Het appartement was trouwens nog volop in verbouwing, maar voor hoelang al….? Maargoed, wij konden er gratis verblijven, dus we zullen niet té kieskeurig zijn.
Die avond zijn we met Ingrid gaan uiteten. Op weg naar het restaurant had Ingrid ons al vanalles in de stad laten zien, erg leuk! We zouden gaan eten bij Dover Street, wat een beetje sjiek restaurant zou moeten zijn, waar ook een jazz-blues bandje zou komen spelen. Wij hebben een gezellige avond gehad, maar dat kwam niet door het erg verlate eten, of de rest van de restaurant gangers (wat ’n volk!). Wel kregen we een drankje (en lekker brood) van ’t huis aangeboden, aangezien we erg lang op ons eten hebben moeten wachten.
Daarna wilden we er nog eentje gaan drinken, maar aangezien Ingrid’s favoriete kroegen al gesloten waren, zijn we maar weer teruggegaan naar huis. Door het tijdsverschil liepen Geert en ik al 2 uur voor, dus eenmaal thuis aangekomen zijn we direct in slaap gevallen.

Wednesday 31 December

Geloof het of niet, maar Geert en ik hebben oudjaarsdag studerend doorgebracht. Beiden hadden we nog wat dingen af te handelen en aangezien de Denen pas later op de dag aan zouden komen, zou dit de beste dag zijn om een paar uurtjes in de bieb door te brengen.
Op aanraden van Ingrid zijn we naar ‘the British Library’ geweest, de stadsbibliotheek dus. Dit gebouw was zeker een bezichtiging waard: mooie architectuur en de inrichting was erg designvol. Daar zat ik dan, een Nederlandse studente, gekleed in een vest van de universiteit van Jyväskylä, te studeren in the British Library: hoe internationaal!! :-)
Het studeren was vrij succesvol, en het eten in de bieb was ook nog eens lekker. Het klinkt misschien als zonde van de tijd, wantja…nu ben je in Londen en dan ga je ’n hele middag in de bieb zitten, maar zo voelde het niet. Bovendien zouden we nog meer dagen hebben om de stad te zien.
’s Avonds kwamen de Denen aan in ’t appartement. Bepakt en bezakt met al hun bagage. Aangezien zij nogal veel spullen hadden (ze hadden al 63 kg vanuit Finland naar huis gestuurd!!) hadden zij zich meerdere lagen kleding over elkaar heen gedaan. Ze hadden het dus ook behoorlijk warm! Ik denk dat ze in totaal wel zeker zo’n 4 kg bespaard hadden, dus wel de moeite waard. Maar ik ben blij dat ik niet met hen hoefde te ruilen.
’s Avonds was het dus Oud op Nieuw en dit zouden we vieren met Ingrid en Arvindh en enkele vrienden van hen. Vooral de vrienden van Ingrid waren erg aardig, de vriend van Arvindh zei niks (luisterde met z’n ogen dicht naar de muziek). Eerst had Arvindh Indisch voor ons gekookt en daarna hebben we de avond volgekregen door Hints te spelen. Ik heb me goed geamuseerd. Toen het werkelijk Nieuwjaar was zijn we naar buiten gegaan en hebben we onder het genot van ’n glaasje champagne het nieuwe jaar ingeluid. Zo bleek ook dat iedereen zo zijn eigen tradities had: van een muurtje afspringen, elkaar op een rare manier vast houden, bepaalde liederen zingen….alleen de Nederlanders zijn vrij saai.
Later belde ook nog ’n paar dronken Limburgers op, die we bovendien maar amper konden verstaan, het leek er op dat ze het gezellig hadden….en we zouden de verhalen we binnenkort horen! Wel kreeg ik steeds meer kriebels om naar huis te gaan…

Thursday 1 January

Het mocht dan wel Nieuwjaarsdag zijn, Geert en ik wilden toch wat van de stad zien. Er zou een parade zijn waar we allemaal wel naartoe wilden gaan. Aangezien de Denen nog niet veel zin hadden om op te staan en Ingrid hen niet alleen wilde laten, ben ik met Geert naar het centrum gegaan.
Bij Trafalgar Square zijn we naar de parade gaan kijken, die al in volle gang was. Het leek ’n beetje op carnaval, al schreeuwde nu iedereen ‘Happy New Year’. Praalwagens wisselden zich af met (Americaanse) Marching Bands. Af en toe had ik het idee dat we in de film American Pie waren beland….boh, wat zagen die eruit! Sommigen speelden wel goed, maar de meesten hadden er niet echt veel kaas van gegeten.
Na zo’n anderhalf uur waren we moe gestaan en hadden we het koud, dus zijn we maar weer verder gegaan. Eerst zijn we eventjes wat gaan eten om op te warmen en daarna zijn we door Londen gelopen en werkelijk vanalles bekeken. Voor mij was het meeste bekend, maar Geert was nog nooit in Londen geweest. Ik vind Londen écht geweldig, dus mocht je er niet geweest zijn….doen! Ryanair vliegt er vrij goedkoop naartoe…ideaal!
Rond 5 uur hadden we ons herenigd met de Denen en Ingrid om High Tea te gaan drinken/eten. Jaja, typisch Engels! Dit was best leuk, al was de High Tea erg veel (en dan heb ik ook nog met Geert gedeeld!).
’s Avonds wilden we het rustig aan doen, want erg fit waren we niet. We zijn dus naar de bioscoop gegaan, naar de film ‘A bunch of amateurs’: best leuk, maar geen superfilm. Van te voren waren we nog naar een café geweest, een van Ingrid’s favoriete cafés (wat afgelopen dinsdag gesloten was). Geert noemde het ‘Fred Puts in ’t zoer’, maar persoonlijk vond ik het niet echt te vergelijken: erg klein, jong en oud publiek, en ’n Engelse sfeer.
Daarna zijn we weer huiswaarts gekeerd.

Friday 2 January

Geert was al vroeg opgestaan om weer naar de bieb te gaan, maar ik wilde eventjes slapen. Ook al hadden we afgesproken op vroeg op te staan (en ik was niet te laat wakker), heb ik nog lang moeten wachten voordat we op pad gingen. Ingrid heeft ons nog wat plekken in de stad laten zien, onder andere waar ze gewerkt had.
Daarna heb ik de metro gepakt richting Geert en zijn we er samen op uit gegaan. Ingrid zou samen met Sara en Jacob naar een Kunstgalerij gaan, waar wij totaal geen behoefte aan hadden. Afgelopen maanden heb ik genoeg kunst gezien…
Wij zijn richting the Tower of London gegaan, Towerbridge and St. Paul’s Cathedral. Deze kerk heeft als voorbeeld gediend voor een kerk in St. Petersburg (Rusland), dus nu kon ik ook echt bekijken of dat zo was. Gelijkenis (vooral van buiten) was er wel, maar binnen zag het totaal anders uit. Wel was het een mooie kerk.
Om 17.00u had ik afgesproken met Sophie, een studiegenoot uit Maastricht. Zij is een jaar ouder en is dus al aan haar Master (in Leuven) begonnen. Hier ben ik erg geïnteresseerd in en aangezien we ons toevallig beiden in Londen bevonden, leek het ons leuk om wat af te spreken. Zij had ook haar zus meegenomen, die in Londen studeert. Ik heb echt weer ff gezellig kunnen kletsen….lekker Hollands (soms ook fijn).
Daarna ben ik met Geert nog verder Londen gaan ontdekken en hebben we o.a. Harrods en de Royal Albert Hall bezocht. Daarna weer terug naar Ingrid, waar we al langzaam begonnen met inpakken. We moesten nog een aantal kilo’s ‘verliezen’, dus er zou weer een strenge selectie plaatsvinden.

Saturday 3 January

Inpakken en wegwezen! Ofja…wegwezen?!?! Het leek ons beter om nog een pakketje naar huis te sturen, aangezien we ’n paar kilo’s te veel hadden. De Denen hadden op de heenweg € 75,- moeten bijbetalen en dat wilden wij voorkomen.
Een pakketje van 5 kilo hebben we dus opgestuurd. Daarna waren we klaar om nog ’n paar uurtjes in Londen door te brengen, voordat we écht naar huis zouden gaan.
Ingrid had afgesproken een neef van haar te ontmoeten en samen een voetbalwedstrijd te kijken. Wij gingen dus braaf mee. De wedstrijd was niet echt spannend, maar we waren nu wel in ’n buurt waar we normaal, als toerist zijnde, niet zouden komen. Een buurt met allemaal kraampjes en winkeltjes. Zo’n kraampjes als ook altijd op festivals te vinden zijn. Als ik me net vergis heette het daar Camden Town.
Na de wedstrijd zijn we door Ingrid meegenomen naar een park….het was een hele tocht en klim, maar het was de moeite waard. Vanuit een heuvel daar had je een uitzicht over ongeveer de hele stad: echt gaaf! Ook was er een stralend blauwe hemel, dus het ‘plaatje’ was compleet.
Toen was het tijd om weer terug te gaan. Wij moesten namelijk onze spullen gaan pakken en richting het vliegveld te gaan. In het metrostation moest ik afscheid nemen van Sara en Jacob….best raar, want afgelopen 5 maanden zag ik hen bijna iedere dag. Daarna zijn we met koffers op weg gegaan naar het busstation, waar we afscheid hebben genomen van Ingrid.
Toen zat het erop …
Althans….eerst moesten we nog bij het treinstation zien te komen. Bij de eerste rotonde stond alles vast. Er was een ongeluk gebeurd en het was ook nog eens rond spitsuur. Verschrikkelijk! De bus reed ongeveer een meter per minuut…..Gelukkig hadden we genoeg tijd uitgetrokken voor de reis, dus ik had er nog alle vertrouwen in.
Maar toen kwamen we (zo’n half uur verlaat) bij het treinstation aan, waar de tweede tegenslag ons stond op te wachten. Er zouden geen treinen rijden die dag. ‘Watte!?!?!’ Nouja, dan maar met de bus, maar deze zou 1,5 uur duren. We zouden het dan net redden, want om 10 voor 8 zou de incheckbalie sluiten. Zelfs Geert begon het een beetje duister in te zien, maar veel opties hadden we niet. Voor de zekerheid had ik ook nog even bij de buschauffeurs nagevraagd hoelang het zou duren en gelukkig zeiden zij dat het een uurtje zou duren. Er was dus nog hoop en ik vertrouwde erop dat het allemaal wel goed zou komen.
De busreis verliep ook vrij voorspoedig. Ook zijn we langs het gebied gekomen waar de Olympische Spelen in 2012 zullen plaatsvinden. Jaja, de voorbereidingen zijn al in volle gang.
Na zo’n 5 minuten opgehouden te zijn bij de douane (waarschijnlijk vanwege de brace om mijn knie) hadden we nog net even tijd over om iets te eten. Want we hadden behoorlijke honger! Daarna was het tijd om het vliegtuig in te gaan. Het begon al goed, want er werd verteld dat we waarschijnlijk 30 minuten zouden moeten wachten om op te stijgen, omdat het schijnbaar erg druk zou zijn boven Amsterdam. Gelukkig hadden ze toch nog iets kunnen regelen en duurde het maar 5 minuten. Daarna waren we binnen een uurtje in Düsseldorf.
In tegenstelling tot al mijn andere vluchten moesten we dit keer door de douane. Natuurlijk stond ik weer in de verkeerde rij, dus Geert was al ’n tijdje voor mij uit ’t vliegtuig. Wel had ik al ’n glimp opgevangen van mam, die al stond te zwaaien.
Na onze koffers gepakt te hebben, was het dan na 5 maanden tijd om pap en mam weer te begroeten. Stiekem had ik toch ’n raar gevoel in m’n buik…..
Daar stonden ze dan, pap en mam…..en op ’t moment dat ik mam omhelsde, attendeerde Geert me erop dat er verderop nog meer mensen stonden. En daar stonden ze dan: Tim, Simon, Jop, Jenny, Danielle en Martijn….met spandoek en al!!! “Kelly (en Geert) Welkom Thuis” stond erop. Ohhh….toen schoten de traantjes me toch in de ogen. Dit had ik niet verwacht, het was nota bene al rond 23.15u. Buiten een spandoek hadden ze ook champagne en 3 (!!) bossen tulpen meegenomen. Wat een verrassing!!! Jongens (en meiden natuurlijk): super bedankt!!!
Terwijl pap en mam me in de auto al bijkletsten over vanalles vorderde weg naar ‘huis-huis’. Het huis was zelfs versierd! Ook daar sierden de woorden “Welkom Thuis Kelly’ aan de muur, verlicht met een gekleurde lichtslang en een schijnwerper….Wauw!!
Binnen zat er nog meer bezoek op me te wachten, buiten Evy, Marcel en Don was ook de gehele familie Janssen daar. Ook binnen was alles aangekleed, dezelfde woorden als buiten sierden de ruimte en de tafel was gevuld met allerlei lekkernijen. Hier hebben we er nog een gezellig avond van gemaakt! Rond 3.00u zijn volgens mij de laatste gasten naar huis gegaan en kon ik lekker in mijn eigen bedje gaan slapen. In de tijd dat ik weg was hadden pap en mam thuis vanalles veranderd, ook mijn slaapkamer. Wat een luxe in vergelijking met afgelopen maanden. Heeeeerlijk!

Zondag 4 Januari (hèhè…Nederlands)

Echt uitslapen zat er niet in. De eerste Viaduct-activiteit stond al op ’t programma. Het ‘gewone’ leven was dus weer in volle gang. Hier heb ik dus ook de rest van de Viaducters en andere bekenden na ruim 5 maanden weer kunnen begroeten…toch écht ’n fijn gevoel! Na al mijn belevenissen was het dan nu eindelijk tijd voor ‘echt’ Carnaval!!!! Komende weken zal ook in het teken staan van dit feest, want komende vrijdag hebben we alweer ons jaarlijkse Prinsuitroepen, één van de hoogtepunten van het jaar. Dit vergt natuurlijk ook enige voorbereiding, waar ik dit jaar veel tijd voor heb. Mijn lessen beginnen namelijk weer in januari, dus ik heb nog even tijd om bij te komen.

Dit was het dan. Buiten wat officieel papierwerk zit mijn Erasmus-periode er dan op. Via deze weg wil ik jullie ook allemaal bedanken voor de reacties op mijn weblog. Ook al had ik niet altijd zin om iets te typen (het is best veel werk hoor), doordat ik wist dat er toch aardig wat mensen te wachten zaten op een nieuw bericht lukte het me iedere keer weer om een nieuw verslag te maken. Wie weet ga ik nog eens op reis en komt deze weblog nog eens van pas, maar voorlopig zal dit het laatste bericht zijn. Bedankt voor alle steun, verhalen, kaarten, reacties, telefoontjes, pakketjes, gewoonweg alles afgelopen maanden! Paljon kiitoksia (om het Fins er toch even in te houden).

Moi-moi oftwel Hoije!!