Dubai en aankomst in Hong Kong

Hèhè…..eindelijk mijn eerste echte bericht! Sorry dat het allemaal zo lang geduurd heeft, maar in Dubai had ik geen internet en in Hong Kong heb ik eerst vanalles moeten regelen.



Vrijdag 20 augustus 2010


Jaja…..dé dag was dan (eindelijk) aangebroken. Samen met pap, mam, Don en Geert ben ik op weg gegaan richting Schiphol. Met de trein nog wel! En wat hebben we genoten van dit reisje: poepiepoepiepoepie vol. Aangezien er nogal wat evenementen op die dag plaatsvonden (Sail, Bavaria race?), hadden meer mensen het idee te krijgen om met het openbaar vervoer te reizen, wat resulteerde in een overvolle trein die af en toe dreigde niet te willen vertrekken als niemand vrijwillig uit zou stappen. Maar goed, dit treinreisje hebben we overleefd en na ’n korte zoektocht had ik ook Frouke gevonden die al een tijdje op Schiphol was. Vrijwel direct zijn we gaan inchecken, zodat we die zware koffers kwijt zouden zijn. We mochten 30 kilo bagage meenemen en wonder boven wonder kwamen Frouke en ik samen uit op exact 60.0 kilo….très bien! Na het inchecken zijn we nog even iets gaan drinken met Froukes vader en moeder en een paar vrienden en toen kwam het echte afscheid er dan toch aan. Met een enigszins treurig gezicht zijn we door de paspoortcheck gelopen en al zwaaiend door naar de volgende wachtruimte.

Het vliegtuig zag er prima uit. Iedereen had een eigen televisie/computer , waar aardig wat films, series, informatie te zien en spelletjes te spelen waren. Erg amusant. Ik ben meteen met volle moed begonnen met het kijken naar Shrek 4, want die had ik nog niet gezien. Niet wetende dat ik deze film al volledig afgekeken zou hebben voordat het vliegtuig vertrokken zou zijn. Wegens een storing in Maastricht hadden we een vertraging van ruim 2 uur. Niet zo fijn dus.

Toen we uiteindelijk vertrokken waren ging de vlucht wel prima. We maakten ons alleen zorgen over Martina die ons zou opwachten op Dubai Airport, maar we gingen er vanuit dat ook zij vertraging zou hebben. Helaas was dat niet het geval en heeft zij tot 2 uur ’s nachts op ons moeten wachten. We hebben toen ook maar meteen de taxi naar het hotel gepakt.

Het hotel was echt mooi, echt sjiek….eigenlijk te sjiek voor studenten. We hadden een geweldig uitzicht over de Dubai Creek, welke ’s avonds mooi uitziet door al de verlichte gebouwen die er omheen staan. Maar toen was het toch echt tijd voor een dutje.



Zaterdag 21 augustus 2010

Zaterdag stonden we al meteen voor een probleem. Aangezien we wat later in bed lagen (zo rond 4u) hebben we iets langer geslapen, maar daarna begon de ‘ellende’ pas. Allereerst heeft Frouke contact opgenomen met een kennis van haar familie, die in Dubai woont. Zij heeft allerlei tips gegeven over wat we zeker moesten zien, wat niet gepast zou zijn in Dubai. Vooral dat laatste was een belangrijk punt, want het was natuurlijk Ramadan. Dus: niet eten of drinken tussen zonsopgang en zonsondergang. Dit geldt helaas ook voor toeristen. Best lastig als je nog geen ontbijt hebt gehad en er niets fatsoenlijks in je hotel te krijgen is (ontbijt was niet inclusief, maar door het telefoongesprek waren we sowieso al te laat). Toen zat er niet veel meer op dan door de snikhete zon naar de MacDonalds te lopen en te vragen of we daar het eten in een aparte ruimte konden opeten. Dit ging helaas niet. We konden wel eten krijgen om mee te nemen….wat eigenlijk de enige optie was. Dus vol goede moed gingen wij met drie volle MacDonalds tassen richting ons 5-sterren hotel, waar we sneaky op onze kamer de maaltijd hebben verorberd. Hmmmm….niet echt Dubai-style, maar veel keus hadden we niet. We schaamden ons wel verschrikkelijk, maar Nimisha (kennis van Frouke) heeft gezegd dat het niets uitmaakt als je daarmee over straat loopt, zolang je maar niets eet of drinkt.

Vooral dit ‘niet-drinken’ was behoorlijk lastig: in de snikhete zon ( + 40⁰C) is het af en toe wel lekker om een slokje water te drinken, maar dit zat er helaas dus niet in. Stiekem een slokje op het toilet naar binnen gooien was dus onze enige redding. Je kunt trouwens in Dubai een dikke boete krijgen als je wel een of drinkt op straat, dus vandaar dat we ons daar maar niet aan gewaagd hadden.


Na ons ontbijt/lunch zijn we naar de Goud-souk en de Kruiden-souk gegaan, die niet ver van ons hotel af lag. Echt heel bijzonder was het niet, geen toerist te zien (op ons na dan), maar het was natuurlijk ook op het heetst van de dag.


Later zouden we bij ons hotel worden opgehaald om op Desert Safari (Woestijn safari) te gaan. Twee Pakistanen zouden dit met ons gaan doen. Eentje zijn we onderweg verloren, maar daarvoor hadden we een ander Algerijns koppel in de plaats gekregen. Na door de buitenwijken van Dubai gecrost te hebben (en dan bedoel ik echt de sloppenwijken), kwamen we uit bij de andere 10 auto’s, met wie we gezamenlijk op toer zouden gaan. Wat was ik blij dat we in ’n dichte auto zaten! Zelfs dan vloog het zand je om de oren. Wat een sjieke ervaring! Onderweg zijn we gestopt om the Sandboarden (snowboarden maar dan op zand), al was dit maar heel kort. Ook zijn we gaan eten in een of ander kamp, waar ons een Arabische barbecue stond te wachten en waar, niet te vergeten, 2 heuse kamelen voor ons klaar stonden om een (erg kort) ritje op te maken! Deze toer duurde ongeveer de hele middag tot in het begin van de avond en daarna zijn we alleen nog even boodschappen gaan doen, zodat we de volgende ochtend wel een ontbijt konden nuttigen en dus niet naar de Mac hoefden.


Zondag 22 augustus

’s Morgens zijn we met z’n drieën het nieuwe Dubai gaan verkennen, dus op naar de Mall of the Emirates, Burj Al Arab (7 sterren hotel), de Palm (dat palmeiland in het water) met de Atlantis en The Dubai Mall (erg groot winkelcentrum met belachelijke extra’s zoals een supergroot aquarium en een skibaan). Een grappig feitje over dat aquarium is dat er niet zolang geleden en barst heeft gezeten in het glas…..even Apeldoorn bellen dus!

Alles in Dubai is groot, schoon en glimmend, maar terwijl wij daar waren ook leeg. Tijdens de Ramadan zijn de cafés of restaurants gewoon echt niet geopend voor 19.00u en door de hitte is het niet het juiste seizoen voor toeristen. Erg raar om te zien hoe uitgestorven zo’n wereldstad kan zijn. Dit schijnt ook echt alleen in de zomer (en vooral tijdens Ramadan) voor te komen.

’s Middags hebben we Nimisha ontmoet, wie erg aardig was. Ze heeft ons meegenomen naar allerlei plaatsen, waar we zelf misschien niet meteen aan gedacht zouden hebben (lege golfbaan, ander winkelcentrum, etc) en vertelde overal iets bij. Al waren haar rijkunsten niet om naar huis te schrijven (zeg maar enorme bangerik in de auto) was ze wel superlief, aardig en behulpzaam. We hebben ook 2 vrienden van haar ontmoet met wie we verder nog in (wederom) The Dubai Mall en o.a. bij de Burj Khalifa zijn geweest . De Burj Khalifa is het hoogste gebouw ter wereld…..en eigenlijk best wel mooi. Erg kunstig. Voor de Burj Khalifa was op bepaalde tijdstippen een fonteinshow, de ‘dansende fonteinen’. Zeker een aanrader. Het was echt genieten om die show in de schemering te zien, tussen al die hoge gebouwen, terwijl het signaal klinkt dat er weer gegeten mag worden (als de Ramadan van die dag afgelopen is, klinkt er overal een gejengel door de luidsprekers). Na gegeten te hebben zijn we naar het Address Hotel geweest, waar we op de 63e verdieping plaats hadden genomen in de skybar en uitzicht hadden over een groot gedeelte van Dubai. Echt prachtig! Toen besefte ik ook dat het zeker de moeite waar was geweest om naar Dubai te komen, al keek ik er wel naar uit om me eindelijk te gaan settelen en mijn koffer uit te pakken. Op naar Hong Kong dus!

Maandag 23 augustus 2010


Net voor middernacht heeft Nimisha ons naar het vliegveld gebracht, wat nog een hele klus was aangezien wij grote koffers hadden die misschien wel te groot voor haar auto waren (lees: proppen dus!).


Op het vliegveld leek alles goed te gaan, behalve dat we niet met z’n drieën bij elkaar konden zitten. Volgens planning konden we aan boord gaan, al duurde het allemaal wel heel lang. Ze riepen wel om dat er een probleem met de computer was, maar aangezien niet eens iedereen gesetteld was, vond ik het wel prima. Ik ben toen ook na een tijdje schijnbaar in slaap gevallen. Want het schijnt zo te zijn geweest dat ze hebben om geroepen dat ze de hele computer gingen resetten en dat daarom alle electriciteit zou uitvallen voor een tijdje en dat we niet in paniek moesten raken. Ik raakte helemaal niet in paniek, want ik was in dromeland en werd pas wakker toen er werd omgeroepen dat we het vliegtuig moesten verlaten en dat ze een nieuw vliegtuig zouden regelen. Dit was nog een heel gedoe. Vanwege een interne miscommunicatie moesten we wederom door de security en douane, en dat is wel het laatste dat je wilt als je helemaal moe bent.


Uiteindelijk is er dan toch een nieuw vliegtuig gekomen en met zo’n 3,5 uur vertragen kwamen we ’s avonds laat aan in Hong Kong (half 11 dus in plaats van 6 uur). We maakten ons lichtelijk zorgen of we onze kamers wel op konden, aangezien het zo ruim buiten kantoortijden was.


Visum en alles ging prima en om niet meer vertraging op te lopen hebben we maar een taxi genomen (zou toch niet zo duur zijn). Al genietend van alle verlichte gebouwen, begint het opeens werkelijk te stortregenen! Niet normaal meer….dit hadden we niet verwacht! En al helemaal fijn dat onze koffers half uit de bak stoken (bevestigd met een spin). Gelukkig had ik een plastic koffer, maar Martina en Frouke hadden een stoffen koffer….aj aj aj. Dit weer was niet grappig meer, en vooral niet toen we beseften dat we het gebouw niet konden vinden en dat we misschien wel fout zaten. De taxi chauffeur sprak geen woord engels en de routebeschrijving die we van de universiteit hadden gekregen was ook niet heel behulpzaam.


Uiteindelijk zijn we bij een gebouw binnengelaten en na een tijdje kregen we onze sleutels. De eerste indruk was gewoon niet goed. Oud, vies gebouw, bewaker die geen Engels spreekt. Erg lastig allemaal. We zouden allemaal op een andere verdieping een kamer hebben. Eerst kwamen we langs de kamer van Martina: schrik! Een 3-persoonskamer. Toen langs die van mij: fieww een 2-persoonskamer en mijn kamergenootje Jane leek wel aardig. Toen naar die van Frouke: ohneeeee…..ook een 3-persoonskamer. Frouke en Martina hadden beide nog geen kamergenoten. Ik wel, dus bij mij werkte de airco ook al (Thanks Jane!). Jane is 21 jaar en komt uit Australië, maar stiekem ziet ze er erg Aziatisch uit en heet ze Xu met de achternaam. Een best wel ‘oh my god’- typje (erg enthousiast en aanwezig), maar ik denk dat het wel gaat lukken tussen ons.


Het was bedtijd, althans, ‘bed’….matras en alles was er, maar kussens en dekens waren niet te krijgen want dat kon morgenvroeg pas. Dus dan maar een handdoekje en een laken van Frouke lenen. De eerste indruk was dus niet goed, en het viel allemaal ook wel een beetje tegen. Ik had weer even een ‘waarom die ik dit ook alweer???!??!’ – gevoel, maar dat hoort er allemaal bij.


Dinsdag 24 augustus 2010


Mijn eerste Chinese nacht zat er dan op. Op zich redelijk geslapen als is het wel een hard bed (à la Finland). Vandaag hebben we eerst onze inschrijving van onze kamer in orde gemaakt en daarna hebben we mijn buddy Ophelia ontmoet. Zij wachtte op ons bij de campus, waar we met een busje heen moesten. Het is ook echt te ver om te lopen, maar gelukkig rijden er genoeg busjes en zijn taxi’s ook te betalen. Ophelia is erg aardig en heeft ons de hele dag op sleeptouw genomen. De campus lijkt in eerste instantie nogal ingewikkeld, dus dat wordt nog een hele klus. Deze dag zijn we dus vooral bezig geweest met administratieve dingen en later hebben we de Ikea geplunderd (jaa…de hebben ze ook overal!). Kussens, dekbed, overtrek, hoeslaken, keukenspul, etc. Alles voor een habbekrats. Hong Kong is erg goedkoop, ideaal!

Aangezien Ophelia ons ’s middags had meegenomen naar een typische Cantonees restaurant (waar ik voor het eerst met stokjes heb gegeten!), hadden we ’s avonds niet echt honger en was het meer tijd om uit te rusten. Het restaurant is echt een aanrader, al heb je wel een tolk nodig om te bestellen. Op tafel staan bestellijstjes (in het Chinees) en daarom moet je aankruisen wat je graag wilt hebben. ’s Avonds wilde ik eigenlijk vroeg naar bed, maar aangezien ik voor het eerst internet had en van alles aan het bekijken was en nog moest invullen/doorlezen én ik zo’n beetje kennis aan het maken was met Jane, werd het toch maar een korte nacht.


Woensdag 24 augustus 2010


Vandaag is het dan woensdag en hebben we het vervolg van de administratieve toer gemaakt. Ik had nog niet vermeld dat ik mijn pasfoto’s thuis vergeten was, dus ben ik intussen al in het bezit van ware Chinese pasfoto’s. Deze moest ik nu dus weer naar een paar instanties brengen waar ik gisteren ook al geweest was. Ze willen werkelijk overal een pasfoto voor hebben. Verder hebben we vandaag een bankrekening geopend (toch wel handig) en hebben we de kamergenote van Martina, genaamd Yuko (Japans/Amerikaans) geholpen met al haar registratie gedoe. Tevens hebben we de Starbucks op de campus uitgeprobeerd. Deze is goedkoper dan de andere filialen, dus dat is mooi meegenomen!


Toen we zo’n beetje klaar waren met het administratieve gedeelte zijn we downtown gegaan en hebben we allerlei dingen gekocht die we nog moesten hebben, zoals een telefoon. Een simkaart hadden we al met Ophelia gekocht, maar nu waren we op zoek naar een telefoon. Na een aardige zoektocht en enige wachttijd hebben we er dan toch een kunnen vinden en sinds vandaag ben ik in het bezit van een supercoole oldskool Samsung met klepje! Mijn nummer is 00852-93519207. Ik zal deze voornamelijk gebruiken voor mijn ‘Chinese’ vrienden hier. Sms’en zal ook gaan met dit nummer, maar ik kan niet naar buitenlandse nummers bellen. En jullie kunnen mij bellen, maar dat kost mij geld….. (al is dat niet zoveel). Dus, ik zou zeggen, wil je me spreken, dan kunnen we beter Skypen of via msn!

Deze middag/begin van de avond hebben we ook het echte Hong Kong leren kennen, zoals je het je voorstelt. Aan de ene kant winkels van wereldmerken (Prada, Louis Vuitton, allerlei sieradenwinkels, etc), maar aan de andere kant de kleine Chinese straatjes vol met lampionnen en waar het vlees en de vis gewoon op straat verkocht kan worden. We hebben ook écht lekker gegeten die avond. Wederom noedels, maar heerlijk! Zelfs lekkerder dan gisteren…..

Nu zit de dag er bijna op, ben blij dat ik eindelijk een verslag af heb. Mijn ‘waarom doe ik dit ook alweer?!?!?!- gevoel heeft plaats gemaakt voor een ‘ik ben benieuwd naar wat er komen gaat’- gevoel. Een positief gevoel dus. Ik denk dat ik wel het een en ander vergeten ben, maar hopelijk valt me dat later nog in.

Enkele wetenswaardigheden:

• Het is niet 7, maar 6 uur tijdsverschil. Foutje van mijn kant!+ Als je een (betere) winkel of openbaar gebouw ingaat kun je je meestal gratis een plastic hoesje pakken om je natte paraplu mee in te pakken.
• Het verkeer rijdt hier links. 
• Er veel bouwwerkzaamheden in Hong Kong plaatsvinden en steigers niet van ijzer maar van Bamboe gemaakt worden. 
• Hong Kong steil en heuvelachtig, maar dan ook écht steil en heuvelachtig is (soms is het echt eng in het busje). Vandaar dat je ook een riem in het busje om moet. 
• Ze hier ook een soort van OV-chipkaart hebben en het openbaar vervoer en taxi’s erg goedkoop zijn. 
• We vanuit het gebouw uitzicht hebben op de zee, maar helaas niet vanuit mijn kamer. 
• Ze hier een 6-cijferige pincode hebben.